Eparchia dońska i nowoczerkaska

Eparchia dońska i nowoczerkaskaeparchia Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego istniejąca w latach 1829–1943, następnie przekształcona w eparchię rostowską i nowoczerkaską.

Eparchia dońska i nowoczerkaska
Донская и Новочеркасская епархия
Ilustracja
Poświęcenie soboru Wniebowstąpienia Pańskiego w Nowoczerkasku (1905)
Państwo

 ZSRR

Siedziba

Nowoczerkask

Data powołania

1829

Data zamknięcia

1943

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Sobór katedralny

Wniebowstąpienia Pańskiego w Nowoczerkasku

Biskup diecezjalny

arcybiskup doński i nowoczerkaski
Mikołaj (Amasijski) (ostatni)

Historia edytuj

Eparchia powstała 5 kwietnia 1829 jako eparchia nowoczerkaska i gieorgijewska przez wydzielenie z eparchii woroneskiej. Obejmowała terytoria Obwodu Wojska Dońskiego, obszar Kozaków czarnomorskich i obwód kaukaski[1].

W dniu 11 stycznia 1830 eparchia podniesiona została do rangi arcybiskupstwa[1].

Ukazem z 17 lipca 1842 z diecezji nowoczerkaskiej wydzielono eparchię kaukaską i czarnomorską obejmującą na obszar Kozaków czarnomorskich oraz północny Kaukaz. Samą zaś eparchię przemianowano na dońską i nowoczerkaską. Siedziba biskupa znajdowała się w Nowoczerkasku[1].

W 1901 w diecezji znajdowało się 586 cerkwi, 4 monastery 4 (dwóch męskie i dwa żeńskie), szkoły, Kościół, 923 szkoły cerkiewne, do których uczęszczało 41 712 uczniów (w tym prawie 15 tys. dziewcząt) oraz 485 parafialnych zakładów opiekuńczych. Funkcjonowało jedno seminarium duchowne, dwie niższe szkoły duchowne (w Nowoczerkasku i w stanicy Ust'-Miedwiedicka) oraz eparchialna szkoła dla dziewcząt[2].

W 1934 zamknięto sobór Wniebowstąpienia Pańskiego w Nowoczerkasku, a działalność eparchii faktycznie ustała.

W czasie okupacji niemieckiej były arcybiskup rostowski Mikołaj (Amasijski) z własnej inicjatywy przejął kontrolę nad diecezją dońską i nominalnie włączył ją do Ukraińskiego Autonomicznego Kościoła Prawosławnego działającego pod zwierzchnictwem arcybiskupa Aleksego. W przeddzień zajęcia Rostowa przez Armię Czerwoną abp Mikołaj udał się do Rumunii. W 1943 r. parafie eparchii dońskiej weszły w skład eparchii rostowskiej i nowoczerkaskiej[1].

Inne prawosławne eparchie dońskie edytuj

Nazwę „dońska” nosiły lub nadal noszą inne eparchie prawosławne:

Biskupi edytuj

nowoczerkascy i gieorgijewscy (1829–1842)
dońscy i nowoczerkascy (1842–1835)

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d Донская епархия. Drevo-info.ru, 2013-01-20. [dostęp 2013-03-15]. (ros.).
  2. Донская епархия. W: Słownik encyklopedyczny Brockhausa i Efrona. Petersburg: 1890-1907.
  3. Донская обновленческая епархия. Drevo-info.ru, 2012-08-27. [dostęp 2013-03-15]. (ros.).
  4. Донская и Кавказская епархия. Rpsc.ru. [dostęp 2013-03-15]. (ros.).

Bibliografia edytuj