Lubięcin

wieś w województwie lubuskim

Lubięcin (niem. Liebenzig[4]) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, w gminie Nowa Sól, 19 km na północny wschód od Nowej Soli.

Lubięcin
wieś
Ilustracja
Wiatrak koźlak w Lubięcinie
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Powiat

nowosolski

Gmina

Nowa Sól

Liczba ludności (2022)

810[2]

Strefa numeracyjna

68

Kod pocztowy

67-108[3]

Tablice rejestracyjne

FNW

SIMC

0912215

Położenie na mapie gminy wiejskiej Nowa Sól
Mapa konturowa gminy wiejskiej Nowa Sól, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Lubięcin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Lubięcin”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Lubięcin”
Położenie na mapie powiatu nowosolskiego
Mapa konturowa powiatu nowosolskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Lubięcin”
Ziemia51°53′22″N 15°52′33″E/51,889444 15,875833[1]

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Lubięcin. W latach 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Lubięcin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Integralne części wsi Lubięcin[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0912190 Drogoniów przysiółek
0912244 Radosławice przysiółek
0912250 Stawy przysiółek

Historia edytuj

Wieś powstała prawdopodobnie przed 1201 rokiem.

We wsi był przystanek kolejowy Lubięcin.

Zabytki edytuj

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[7]:

  • Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Lubięcinie pierwotnie ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki parafialny pod wezwaniem Serca Jezusowego, szachulcowy, salowy, zbudowany w 1747 roku, przebudowany w 1862 roku. Dawny zbór ewangelicki. Wystrój wnętrza barokowy
  • plebania, drewniana, zbudowana w pierwszej połowie XIX wieku
  • kościół cmentarny, dawny parafialny pod wezwaniem św. Katarzyny, drewniany, powstał w początkach XVIII w. na bazie starszego, wymienionego w źródłach w 1372 roku, przebudowany w 1820 roku
  • szkoła, z pierwszej połowy XIX wieku
  • domy nr 85, nr 102
  • wiatrak koźlak, drewniany, z 1817 roku
  • wiatrak koźlak, drewniany, z 1705 roku, przebudowany w 1879 roku
  • wiatrak koźlak, drewniany, z XIX wieku

inne zabytki:

  • dzwonnica z XIX wieku, dzwon z 1793 roku.

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 70243
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 662 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  5. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. GUS. Rejestr TERYT
  7. Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 46. [dostęp 2013-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-22)].