Wikipedia

Spoofing

grupa ataków na systemy teleinformatyczne

Spoofing (ang. spoof – naciąganie, szachrajstwo) – grupa ataków na systemy teleinformatyczne polegająca na podszywaniu się pod inny element systemu informatycznego. Efekt ten osiągany jest poprzez umieszczanie w sieci preparowanych pakietów danych lub niepoprawne używanie protokołów[1].

Spoofing w sieci TCP/IP edytuj

Wiele protokołów w modelu TCP/IP nie dostarcza mechanizmów do uwierzytelniania źródła lub celu wiadomości. Są one przez to podatne na ataki spoofing, gdy dodatkowe środki ostrożności nie są zachowane przez aplikację by weryfikować tożsamość wysyłającego lub odbierającego hosta. W szczególności IP spoofing i ARP spoofing mogą zostać użyte by uzyskać możliwość ataku man in the middle przeciwko hostom na sieci komputerowe. Ataki spoofing, które korzystają z zestawów protokołów TCP/IP mogą być zminimalizowane poprzez użycie zapory sieciowej zdolnej do głębokiej inspekcji pakietów (DPI) lub poprzez zastosowanie środków, by weryfikować tożsamość osoby wysyłającej lub osoby odbierającej wiadomości.

Spoofing nagłówków HTTP edytuj

Niektóre strony internetowe, zwłaszcza pornograficzne, pozwalają na dostęp do swoich materiałów tylko przy użyciu odpowiednio zatwierdzonych loginów. Jest to narzucone poprzez sprawdzenie nagłówka żądania HTTP. Ten odwołujący nagłówek może jednakże zostać zmieniony (sytuacja ta nazywana jest „referrer spoofing” lub „Ref-tar spoofing”), pozwalając użytkownikom na zyskanie nieupoważnionego dostępu do chronionych materiałów.

Zatruwanie sieci wymiany plików edytuj

„Spoofing” może też odwoływać się do posiadaczy praw autorskich umieszczających sfałszowane wersje prac na sieciach wymiany plików.

Spoofing informacji dzwoniącego edytuj

Publiczne sieci telefoniczne często dostarczają z każdym połączeniem informację CLIP, która zawiera imię dzwoniącego i numer. Jednakże niektóre technologie (zwłaszcza w sieciach Voice over Internet Protocol) pozwalają dzwoniącym na podrobienie tej informacji i przedstawienie fałszywego nazwiska i numeru. Bramki sieciowe pomiędzy sieciami, które pozwalają na taki spoofing i inne publicznie sieci następnie przekazują dalej tą fałszywą informacje. W sytuacji, gdy spoofing połączenia pochodzą z innych krajów, prawo w kraju odbiorcy może nie dotyczyć wykonującego połączenie. To ogranicza efektywność prawa przeciwko użyciu fałszowanych informacji CLIP do dalszych oszustw[2].

Spoofing adresu email edytuj

Informacje na temat wysyłającego email w e-mail (pole „Od”) może być łatwo sfałszowane. Jest to często stosowana technika przez spam, by ukryć pochodzenie ich wiadomości e-mail, co mogłoby prowadzić do problemów takich, jak błędne przekierowanie wiadomości po jej niedostarczeniu.

E-mail adres spoofing jest tworzone na podobnej zasadzie, jak pisanie podrabianego powrotnego adresu, korzystając z czasu potrzebnego na dostarczenie wiadomości. Tak długo, jak list pasuje do protokołu (znaczki, kod pocztowy), protokół SMTP wyśle wiadomość. Może być to zrobione przy skorzystaniu z serwera mailowego z protokołem telnet[3].

Spoofing danych GPS edytuj

Atak GPS spoofing stara się oszukać odbiornik GPS poprzez nadawanie sfałszowanego sygnału GPS, złożonego tak, by przypominał zwyczajny sygnał GPS lub poprzez powtórne nadawanie oryginalnego sygnału zdobytego w innym miejscu lub o innym czasie. Te sfałszowane sygnały mogą być modyfikowane w taki sposób, by odbiorca błędnie oszacował swoją aktualną pozycję lub by odbiorca poprawnie zlokalizował swoją pozycję, ale o innym czasie. Jedna z form ataku GPS spoofing, nazywana atakiem carry-off, zaczyna się od nadania sygnału GPS zsynchronizowanym z oryginalnym sygnałem obserwowanym przez cel ataku. Siła sygnału fałszowanego jest stopniowo zwiększana i zmieniana w stosunku do oryginalnego sygnału. Zostało zasugerowane, że przechwycenie dronu Lockheed RQ-170 w północno-wschodnim Iranie, 2011, był wynikiem takiego ataku[4]. Ataki GPS spoofing były uprzednio przewidywane i omawiane w społeczności GPS, ale nie potwierdzono do tej pory przeprowadzenia żadnego znanego groźnego ataku typu spoofing[5][6][7]. Atak w celu udowodnienia koncepcji został z sukcesem przeprowadzony w czerwcu 2013, gdy luksusowy jacht „Biała Róża” został mylnie nawigowany przy użyciu podszywającego sygnału GPS z Monako do wyspy Rodos przez grupę studentów mechaniki z Cockrell School of Engineering w University of Texas w Austin. Studenci byli na pokładzie jachtu, co pozwoliło by ich podszywający ekwipunek stopniowo zdominował siłę sygnału prawdziwego satelity GPS, zmieniając kurs jachtu[8].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Bezpieczeństwo finansowe w bankowości elektronicznej – przestępstwa finansowe związane z bankowością elektroniczną. Komisja Nadzoru Finansowego. s. 8. [dostęp 2014-12-06].
  2. ↑ Bruce Schneier, Caller ID Spoofing, 3 March 2006, schneier.com, dostęp 27 stycznia 2014.
  3. ↑ John Gantz, Pirates of the Digital Millennium, 2005, Prentice Hall.
  4. ↑ Scott Peterson: Exclusive-Iran-hijacked-US-drone-says-Iranian-engineer. [w:] Christian Science Monitor [on-line]. December 15, 2011. [dostęp 2014-01-25].
  5. ↑ Hengqing Wen, Peter Huang, John Dyer, Andy Archinal, John Fagan: Countermeasures for GPS signal spoofing. University of Oklahoma, 2004. [dostęp 2014-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-15)].
  6. ↑ T.E. Humphreys. Assessing the Spoofing Threat: Development of a Portable GPS Civilian Spoofer. „ION GNSS”. 
  7. ↑ Jon S. Warner: GPS Spoofing Countermeasures. [w:] GPS [on-line]. Grudzień 2003. [dostęp 2014-01-25].
  8. ↑ Secure Business Intelligence Magazine: Students Hijack Luxury Yacht. [dostęp 2014-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-09)].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Spoofing&oldid=73589498”