Standardowy parametr grawitacyjny

Standardowy parametr grawitacyjny dla ciał Układu Słonecznego
Ciało μ [m³ s−2]
Słońce 1,32712440018(9)×1020
Merkury 2,2032(9)×1013
Wenus 3,24859(9)×1014
Ziemia 3,986004418(8)×1014
Mars 4,282837(2)×1013
Ceres 6,26325×1010
Jowisz 1,26686534(9)×1017
Saturn 3,7931187(9)×1016
Uran 5,793939(9)×1015
Neptun 6,836529(9)×1015
Pluton 8,71(9)×1011
Eris 1,108(9)×1012

Standardowy parametr grawitacyjny ciała niebieskiego – w mechanice nieba iloczyn stałej grawitacji oraz masy ciała

Jednostką w układzie SI standardowego parametru grawitacyjnego jest m3 s−2, jednak jednostki km3 s−2 są również często używane.

Definicja edytuj

Małe ciało obiegające ciało centralne edytuj

Ciało centralne w systemie orbitalnym może być zdefiniowane jako to, którego masa   jest o wiele większa od masy satelity   To przybliżenie jest standardem dla planet okrążających Słońce i większości księżyców oraz ułatwia niektóre równania. Z prawa powszechnego ciążenia, jeśli dystans pomiędzy dwoma ciałami oznaczymy jako   siła wywierana na mniejsze ciało wynosi:

 

Stąd, by przewidzieć ruch mniejszego ciała, potrzeba jedynie wartości   i   Jednak wyznaczenie orbity tego ciała daje tylko wartość parametru   nie oddzielnie   i   Stała grawitacji jest trudna do wyznaczenia precyzyjnie, podczas gdy orbity ciał, przynajmniej w Układzie Słonecznym, mogą być zmierzone z dużą dokładnością, co pozwala precyzyjnie wyznaczyć parametr  

Dla orbity kołowej:

 

gdzie:

 promień orbity,
 prędkość liniowa ciała orbitującego,
 prędkość kątowa ciała orbitującego,
 okres orbitalny.

Dla orbit eliptycznych:

 

gdzie   to półoś wielka orbity.

Dla trajektorii parabolicznych,   jest stałe i równe   a dla eliptycznych i hiperbolicznych orbit,   gdzie   to energia orbitalna.