Stanisław Maziarski
Stanisław Wincenty Maziarski (ur. 27 kwietnia 1873 w Tarnowie, zm. 7 lipca 1956 w Krakowie) – lekarz histolog.
| Stanisław Wincenty Maziarski | |
| |
| Data i miejsce urodzenia | 27 kwietnia 1873 Tarnów |
| Data i miejsce śmierci | 7 lipca 1956 Kraków |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: histolog | |
| Alma Mater | Uniwersytet Jagielloński |
| Habilitacja | 1900 |
| Profesura | 1911 |
| 1904–1950 | |
| Uczelnia | Uniwersytet Jagielloński |
| rektor | |
| Odznaczenia | |
| |
ŻyciorysEdytuj
W latach 1891–1897 studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim medycynę, wśród jego wykładowców byli m.in. Kazimierz Kostanecki i Napoleon Cybulski, w 1897 uzyskał stopień doktora wszech nauk lekarskich. W 1900 przedstawił pracę habilitacyjną O budowie i podziale gruczołów, a następnie wyjechał uzupełniać wykształcenie do Nancy i Monachium. Po powrocie został asystentem w Katedrze Fizjologii, a od 1904 w Katedrze Histologii. W 1907 został mianowany na profesora nadzwyczajnego i powierzono mu stanowisko kierownika Katedry Histologii (zajmował je do 31 grudnia 1950), w 1911 został profesorem zwyczajnym. Od 1904 do 1950 był profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego. Służył jako lekarz w armii Austro-Węgier podczas I wojny światowej, w latach 1918–1921 w randze podpułkownika w armii polskiej. W latach 1916–1917 oraz 1922–1925 był dziekanem Wydziału Lekarskiego UJ, a w latach 1933–1936 rektorem Uniwersytetu. Od 1927 członek Polskiej Akademii Umiejętności, do 1930 członek korespondent, następnie członek czynny, w latach 1930–1948 sekretarz Wydziału III[1]. Aresztowany podczas Sonderaktion Krakau wywieziony do obozu Sachsenhausen wrócił do Krakowa w lutym 1940 w bardzo złym stanie zdrowia. Brał udział w tajnym nauczaniu od listopada 1942 wykładał i prowadził ćwiczenia z histologii. Po II wojnie kierował katedrą histologii do przejścia na emeryturę w grudniu 1950. Pochowany został na krakowskich Rakowicach (kwatera Gb wsch.)[2].
Prowadził badania głównie nad systematyką gruczołów oraz strukturą jądra komórkowego i jego rolą w procesie wydzielania, dotyczące ślinianek, układu wydalniczego pierścienic, tkanki mięśniowej. W 1936 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[3].
Jego wnukiem był dziennikarz Jacek Maziarski[4].
PublikacjeEdytuj
- Podręcznik do ćwiczeń histologicznych wyd. 1913, 1823, 1938
- Histofizjologia człowieka, Polska Akademia Umiejętności, Kraków, 1949
PrzypisyEdytuj
- ↑ Reprezentanci nauk medycznych, zmarli członkowie AU w Krakowie, PAU, TNW i PAN, Katedra Historii Medycyny UJ CM
- ↑ Zdzisław Gajda Stanisław Wincenty Maziarski [w:] Polski Słownik Biograficzny tom XX wyd. 1975 s. 299 – 300
- ↑ 11 listopada 1936 „za wybitne zasługi na polu nauki i wychowywania młodzieży w duchu patriotycznym położone w latach 1905–1918” M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 464
- ↑ Strona Fundacji Jacka Maziarskiego