Stanisław Spinek
Stanisław Spinek (Wspinek) herbu Prus I (? – zm. przed 12 października 1531 roku)[1] – starosta buski, kasztelan małogoski.
 Prus I | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Ojciec |
Piotr kasztelan brzeziński |
| Matka |
Anna Piekarska |
| Żona |
Anna Kamieniecka herbu Pilawa |
| Dzieci |
Stanisław, Krzysztof, Jan |
Pochodził z rodu Wspinków z Będkowa, którego protoplastą był Piotr Wspinek z Będkowa herbu Prus, skromny rycerz, który dzięki swej przedsiębiorczości przejął działy sąsiadów i tym samym położył podwaliny pod przyszłą fortunę Wspinków. Stanisław Spinek (Wspinek) był jego prawnukiem.
Wspinkowie z Będkowa h. Wilczekosy – przodkowie Stanisława
edytuj- rycerz Piotr Wspinek - protoplasta
- Mikołaj Wspinek ze Skotnik, tenutariusz klucza wolborskiego, zm. ok. 1488
Notka biograficzna
edytujNieznana jest data urodzenia. Wiadomo, iż Stanisław Spinek (Wspinek) był dziedzicem Będkowa. Ożenił się z Anną Kamieniecką herbu Pilawa, córką Jana Kamienieckiego, kasztelana lwowskiego. Wkrótce otrzymał zgodę króla na wykup kilku sołectw. Otrzymał również starostwo buskie. W roku 1523 kupił za tysiąc florenów od siostry swej żony przypadającą na nią część spadku w mieście Czesybiesy (obecnie Jezupol na Ukrainie) wraz z kilkoma wsiami. W ten sposób potomek rycerza Piotra znacznie poszerzył fortunę przodków. Zaczyna coraz częściej pisać się Spinek i od niego ta forma nazwiska ostała się w następnych pokoleniach. W kościele w Będkowie do dziś można oglądać tablicę nagrobną Zofii Spinkówny, wnuczki Stanisława, zmarłej w roku 1574. W okresie od 10 stycznia 1530 do 12 października 1531 Stanisław Spinek pełnił urząd kasztelana małogoskiego. Pozostawił trzech synów: Stanisława, Krzysztofa i Jana.
Zobacz też
edytujWarto przeczytać
edytuj- Jan Szymczak, Śladem Wspinków herbu Wilczekosy, czyli Prus II w: Herald pismo Instytutu Heraldyki i Genealogii w Köln, 1991, Nr 3-4, s. 11-17
Linki zewnętrzne
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Urzędnicy województwa sandomierskiego XVI-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Krzysztof Chłapowski i Alicja Falniowska-Grabowska. Kórnik 1993, s. 212.