Stanisław Stańko
Stanisław Maciej Stańko[1] (ur. 24 lutego 1944 w Leżajsku zm. 19 listopada 2014) – generał brygady Wojska Polskiego.
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 luty 1944 |
|---|---|
| Data śmierci |
19 listopada 2014 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1962–2002 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
• 49 batalion inżynieryjno – budowlany więcej patrz tekst |
| Stanowiska |
• dowódca pl maszyn budow. więcej patrz tekst |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujAbsolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Chrobrego w Leżajsku[2]. We wrześniu 1962 podjął studia wojskowe jako podchorąży w Oficerskiej Szkole Samochodowej, które ukończył w roku 1965, po czym rozpoczął zawodową służbę wojskową na stanowisku dowódcy plutonu maszyn budowlanych w 49 batalionie inżynieryjno – budowlanym. W 1967 został dowódcą kompanii szkolnej w 1 pułku inżynieryjno-technicznym w Grupie oraz w Wojskowym Ośrodku Szkolenia Operatorów i Mechaników Służby Inżynieryjno – Budowlanej. W roku 1971 został skierowany na studia w Akademii Sztabu Generalnego WP, po ukończeniu której w 1974 został kwatermistrzem 55 pułku zmechanizowanego, a następnie zastępcą kwatermistrza 16 Dywizji Pancernej w Elblągu. W 1977 został skierowany w drodze wyróżnienia do służby w Polskiej Wojskowej Jednostce Specjalnej w doraźnych Siłach Zbrojnych ONZ na Bliskim Wschodzie, gdzie pełnił obowiązki kwatermistrza, a następnie po powrocie do kraju ponownie objął funkcję zastępcy kwatermistrza 16 Dywizji Pancernej[3].
W 1980 objął funkcję kwatermistrza 8 Dywizji Zmechanizowanej w Koszalinie. W roku 1982 został skierowany na studia do Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR i po ich ukończeniu w 1984 został szefem sztabu – zastępcą kwatermistrza Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy. W 1986 został kwatermistrzem – zastępcą dowódcy POW. W roku 1991 objął stanowisko szefa zaopatrzenia – zastępcy Głównego Kwatermistrza WP. W 1993 został wyznaczony na zastępcę szefa Zarządu Zaopatrywania Sztabu Generalnego. W latach 1995–1996 był zastępcą szefa, a następnie szefem Zarządu Materiałowego Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. W roku 1996 podczas uroczystości z okazji Święta Wojska Polskiego na dziedzińcu Belwederu został awansowany na stopień generała brygady. Akt mianowania odebrał z rąk prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego. Od roku 2000 był komendantem Komendy Rejonu Logistycznego Warszawa. W 2001 został przeniesiony do dyspozycji dowódcy Wojsk Lądowych, w której pozostawał do czasu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej w kwietniu 2002[4]. W wieku 70 lat zmarł 19 listopada 2014. Pochowany został 25 listopada 2014 w Warszawie na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach z udziałem asysty wojskowej[5][6].
- podporucznik – 1965
- porucznik – 1968
- kapitan – 1972
- major – 1977
- podpułkownik – 1980
- pułkownik – 1984
- generał brygady – 1996
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 2002[1]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Srebrny Krzyż Zasługi[8]
- Medal W Służbie Pokoju[8]
- Medal UNDOF
- Honorowe Obywatelstwo Miasta Leżajska – 1997[8]
i inne
Przypisy
edytuj- ↑ a b M.P. z 2002 r. nr 1, poz. 21
- ↑ Znani Absolwenci. [dostęp 2024-02-22].
- ↑ Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 286.
- ↑ a b Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 287.
- ↑ Nekrolog. Stanisław Stańko. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2024-02-23].
- ↑ Odeszli. klubgiarp.pl. [dostęp 2024-02-23].
- ↑ Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 286-287.
- ↑ a b c Zasłużeni dla ziemi Leżajskiej. [dostęp 2024-02-22].
Bibliografia
edytuj- Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.
- Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2002