Stanisław Koziej
Stanisław Marian Koziej (ur. 8 lipca 1943 w Glinniku) – polski wojskowy, nauczyciel akademicki i urzędnik państwowy, generał brygady Wojska Polskiego, profesor nauk wojskowych.
.JPG) Stanisław Koziej (2011) | |
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 lipca 1943 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1965–2002 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
dyrektor Departamentu Systemu Obronnego w MON |
| Późniejsza praca |
publicysta, podsekretarz stanu w MON, szef BBN |
| Odznaczenia | |
               
| |
W latach 1996–1997 szef Misji Polskiej do Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych w Korei, w latach 2005–2006 wiceminister obrony narodowej, w latach 2010–2015 szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego i członek Rady Bezpieczeństwa Narodowego.
Życiorys
edytuj
W latach 1962–1965 był podchorążym Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu, a w latach 1970–1973 słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego. Ukończył także specjalistyczne kursy m.in. w Instytucie Wyższych Studiów Obrony Narodowej w Paryżu oraz Akademii Obrony NATO. Obronił doktorat i habilitację, a w 1990 otrzymał tytuł profesora nauk wojskowych[1].
Był długoletnim pracownikiem naukowym Akademii Sztabu Generalnego i następnie Akademii Obrony Narodowej. Pełnił m.in. funkcje zastępcy kierownika i kierownika katedry oraz dziekana wydziału. Objął także stanowiska profesora zwyczajnego na Wydziale Strategiczno-Obronnym AON oraz dyrektora Instytutu Bezpieczeństwa Krajowego w Wyższej Szkole Zarządzania Personelem w Warszawie. Był również nauczycielem akademickim w Prywatnej Wyższej Szkole Nauk Społecznych, Komputerowych i Medycznych w Warszawie[2].
W okresie PRL był członkiem PZPR[3]. Od kwietnia 1993 do stycznia 1994 był dyrektorem Departamentu Systemu Obronnego Biura Bezpieczeństwa Narodowego. 11 listopada 1993 prezydent Lech Wałęsa awansował go na generała brygady.
W latach 1994–2001 był dyrektorem Departamentu Systemu Obronnego w Ministerstwie Obrony Narodowej. Od 1996 do 1997 pełnił funkcję szefa polskiej misji w Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych w Korei. Następnie przez rok był zastępcą Szefa Misji OBWE w Gruzji. W latach 1999–2001 reprezentował Polskę w Grupie Wysokiego Szczebla NATO ds. Polityki i Strategii Nuklearnej. W 2002 przeniesiony został w stan spoczynku.
W wyborach parlamentarnych w 2005 bez powodzenia kandydował do Senatu z ramienia Platformy Obywatelskiej (zajął 7. miejsce wśród 20 kandydatów w okręgu)[4]. 7 listopada 2005 powołano go na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej. 26 lipca 2006 podał się do dymisji, obowiązki wiceministra przestał pełnić 10 sierpnia 2006. Stał się jednym z autorów polskiej doktryny obronnej lat 90., głównym autorem Planu obrony Rzeczypospolitej Polskiej, Strategii obronności Rzeczypospolitej Polskiej oraz Polityczno-Strategicznej Dyrektywy Obronnej, a także autorem kilkuset publikacji z dziedziny nauk wojskowych.
13 kwietnia 2010 wykonujący obowiązki prezydenta RP marszałek Sejmu Bronisław Komorowski powołał Stanisława Kozieja na urząd szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego, nieobsadzony po śmierci Aleksandra Szczygły[5]. 20 maja 2010 został powołany w skład Rady Bezpieczeństwa Narodowego[6]. 5 sierpnia 2015 został odwołany z dniem 6 sierpnia 2015 ze stanowiska szefa BBN[7]. W 2018 zasiadł w radzie Fundacji Instytut Bronisława Komorowskiego[8], następnie został członkiem rady programowej tej fundacji[9].
Odznaczenia
edytuj.jpg)
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 2015[10]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2001[11]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaka Skoczka Spadochronowego[12]
- Medal „Labor Omnia Vincit” – 2011[13]
- Medal „Za zasługi dla Stowarzyszenia Kombatantów Misji Pokojowych ONZ” – 2011[14]
- Honorowa Odznaka Organizacyjna „Za Zasługi dla FSRiWSZRP” – 2013[15]
- Złoty Medal „Za Zasługi dla Związku Oficerów Rezerwy RP” – 2014[16]
- Komandor z Gwiazdą Orderu Zasługi – Norwegia, 2012[17]
- Krzyż Wielki Orderu Westharda z mieczami – Łotwa, 2012[18]
- Komandor Legii Honorowej – Francja, 2013[19]
- Order Krzyża Ziemi Maryjnej II klasy – Estonia, 2014[20]
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Włoskiej – Włochy, 2014[21]
Wybrane publikacje
edytuj- Teren i taktyka (współautor), 1980
- Rajdy bojowe, 1987
- Wstępne studium o obronności Polski u progu XXI wieku, 1990
- Teoria sztuki wojennej, 1993
- Bezpieczeństwo narodowe i obronność Rzeczypospolitej Polskiej, 1996
- Kierowanie obroną narodową Rzeczypospolitej Polskiej, 1996
- Podstawowe założenia obronności Rzeczypospolitej Polskiej (współautor), 1996
- Polska doktryna obronna i jej modyfikacja w obliczu integracji z NATO, 1996
- Rola ministra i Ministerstwa Obrony Narodowej w kierowaniu obronnością państwa (współautor), 1996
- Współczesne problemy bezpieczeństwa międzynarodowego i narodowego (studium analityczne), 2003
- Między piekłem a rajem. Szare bezpieczeństwo na progu XXI wieku, 2006
- Zarządzanie strategiczne bezpieczeństwem. Teoria, praktyka, dydaktyka (współautor), 2006
Przypisy
edytuj- ↑ Ludzie nauki w wojsku. Warszawa: Centralny Ośrodek Naukowej Informacji Wojskowej, 1997, s. 35. ISBN 83905045-1-0.
- ↑ Zasłużeni wykładowcy. pwsbia.edu.pl. [dostęp 2020-04-08].
- ↑ Szef BBN po sowieckim kursie. naszdziennik.pl, 12–13 lutego 2011. [dostęp 2010-02-13].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2011-08-20].
- ↑ Komorowski powołał Kozieja. rp.pl, 13 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-13].
- ↑ Bronisław Komorowski powołał skład Rady Bezpieczeństwa Narodowego. gazeta.pl, 20 maja 2010. [dostęp 2010-05-23].
- ↑ Prezydent odwołał szefa BBN. bbn.gov.pl, 6 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-07].
- ↑ O nas. bronislawkomorowski.org. [dostęp 2018-08-05].
- ↑ O nas. bronislawkomorowski.org. [dostęp 2019-01-23].
- ↑ M.P. z 2015 r. poz. 964 – pkt 4.
- ↑ M.P. z 2001 r. nr 43, poz. 688 – pkt 16.
- ↑ Ppor. Stanisław Koziej (zdjęcie). koziej.pl. [dostęp 2013-12-06].
- ↑ Medal „Labor Omnia Vincit” dla szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego gen. prof. dr hab. Stanisława Kozieja. thc.org.pl, 5 października 2011. [dostęp 2014-06-16].
- ↑ Delegacja stowarzyszenia „Peacekeeperów” w BBN. bbn.gov.pl, 12 grudnia 2011. [dostęp 2013-10-26].
- ↑ Delegacja rezerwistów i weteranów w BBN. bbn.gov.pl, 17 stycznia 2013. [dostęp 2013-02-28].
- ↑ Szef BBN uhonorowany przez Związek Oficerów Rezerwy RP. bbn.gov.pl, 23 stycznia 2014. [dostęp 2014-06-16].
- ↑ Årsberetning 2012. Det kongelige hoff. kongehuset.no, marzec 2013. s. 44–45. [dostęp 2013-12-05]. (norw.).
- ↑ Ar Viestura ordeni apbalvoto personu registrs apbalvošanas seciba, sakot no 2004. gada oktobra. president.lv. s. 10. [dostęp 2014-12-11]. (łot.).
- ↑ Minister Stanisław Koziej Komandorem Orderu Legii Honorowej. bbn.gov.pl, 18 czerwca 2013. [dostęp 2014-12-11].
- ↑ Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-12-11]. (est.).
- ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 29 października 2014. [dostęp 2023-04-18]. (wł.).
Bibliografia
edytuj- Prof. dr hab. Stanisław Marian Koziej, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-05-14].
- Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2020-05-14].
- Nota biograficzna na stronie BBN. [dostęp 2020-05-14].
Linki zewnętrzne
edytuj- Stanisław Koziej – strona prywatna. [dostęp 2020-05-14].