Strój instrumentu

dźwięk lub zbiór dźwięków, na jakie są nastrojone wibratory instrumentu

Strój instrumentu – zestaw wysokości dźwięków przyporządkowanych do elementów dźwiękotwórczych (wibratorów) instrumentu muzycznego[1][2][3].

{g d' a' e''}\addlyrics {g \markup \concat {d \super 1} \markup \concat {a \super 1} \markup \concat {e \super 2}}
Strój skrzypiec
{\clef "bass_8" e,, a,, d, g,}\addlyrics {\markup \concat {E \sub 1} \markup \concat {A \sub 1} D G}
Strój kontrabasu
{\clef bass \time 6/4 d, g, c e a d'}\addlyrics {D G c e a \markup \concat {d \super 1}}
Strój violi da gamba

Przykładowo, cztery struny skrzypiec nastrojone są strojem kwintowym[1] g, d1, a1, e2[3], cztery struny kontrabasu – strojem kwartowym E1, A1, D, G[4], sześć strun violi da gamba – strojem kwartowo-tercjowym D, G, c, e, a, d1[5]. W instrumentach dętych, strój ma nazwę dźwięku, który wydaje piszczałka przy swojej naturalnej długości – bez skracania i wydłużania (np. za pośrednictwem otworów we flecie lub krąglików w trąbce), i bez przedęcia[1].

Wysokość dźwięków wydawanych przez elementy dźwiękotwórcze instrumentów muzycznych ulega zmianie w trakcie eksploatacji i pod wpływem zmian temperatury i wilgotności powietrza. Instrumenty wymagają okresowego strojenia. Orkiestra stroi się wg dźwięku a1 (440 Hz), wzorcowanego obojem, który jest najmniej podatny na wahania stroju powodowane warunkami atmosferycznymi[6].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Baculewski et al. 2006 ↓, s. 845.
  2. Wesołowski 2018 ↓, s. 86.
  3. a b strój, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-04-03].
  4. Drobner 1997 ↓, s. 74.
  5. Drobner 1997 ↓, s. 45.
  6. Ekiert 2006 ↓, s. 481.

Bibliografia

edytuj