Swierynowo (biał. Сверынава, Swierynawa; ros. Свериново, Swierinowo) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie stołpeckim, w sielsowiecie Mikołajewszczyzna, nad Niemnem.

Swierynowo
Сверынава
Свериново
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

stołpecki

Sielsowiet

Mikołajewszczyzna

Populacja (2019)
• liczba ludności


27[1]

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Swierynowo”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Swierynowo”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Swierynowo”
Ziemia53°27′18″N 26°56′27″E/53,455000 26,940833

Współcześnie w skład miejscowości wchodzą także dawne wieś Kuciec (biał. Куцец, Kuciec; ros. Кутец, Kutiec) i folwark Łuhowate (Ługowate; biał. Лагаватае, Łahawataje; ros. Лаговатое, Łagowatoje).

Historia

edytuj

W XIX i w początkach XX w. wsie położone były w Rosji, w guberni mińskiej, w powiecie mińskim, w gminie Świerżeń.

W dwudziestoleciu międzywojennym miejscowości leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie stołpeckim[a], w gminie Świerżeń[2]. W 1921 Łuhowate liczyło 20 mieszkańców, zamieszkałych w 1 budynku, wyłącznie Polaków. 19 mieszkańców było wyznania rzymskokatolickiego i 1 prawosławnego[2][b].

Położone były wówczas przy granicy polsko-sowieckiej. Na początku lat 20. znajdowały się tutaj placówki 2 Batalionu Celnego i 2 Batalionu Straży Granicznej, a następnie dwie strażnice Korpusu Ochrony Pogranicza: „Swierynowo” oraz „Ługowate”[3].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

  1. do 1920 w powiecie mińskim
  2. Swierynowo i Kuciec nie są wymienione przez Skorowidz

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj