Szkoła Podoficerów Piechoty dla Małoletnich Nr 3

Szkoła Podoficerów Piechoty dla Małoletnich Nr 3szkoła podoficerska piechoty Wojska Polskiego.

Szkoła Podoficerów Piechoty dla Małoletnich Nr 1
Historia
Państwo

 Polska

Rozformowanie

1939

Dowódcy
Pierwszy

mjr Jan III Szewczyk

Organizacja
Dyslokacja

Nisko

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

Ministerstwo Spraw Wojskowych

Formowanie i zmiany organizacyjne

edytuj

Z dniem 1 sierpnia 1932 batalion podchorążych rezerwy piechoty nr 10a w Nisku przeformowano na Szkołę Podoficerska Piechoty dla Małoletnich nr 3[1].

Obsada personalna szkoły

edytuj
Organizacja i obsada personalna w 1939

Pokojowa obsada personalna szkoły w marcu 1939 roku[2][a]:

  • komendant – ppłk piech. Jan II Wantuch[b]
  • adiutant – kpt. Jan Kazimierz Rogoziński
  • lekarz medycyny – por. lek. Mieczysław Władysław Stankiewicz
  • z-ca komendanta ds. gospodarczych – kpt. adm. (piech.) Piotr Leopold Bochnak
  • oficer administracyjno-materiałowy – kpt. Aleksander Klemens Bernakiewicz
  • oficer gospodarczy – kpt. int. Wojciech Nowak
  • dowódca 1 kompanii – kpt. adm. (piech.) Feliks Boluk
  • dowódca plutonu – por. Stefan Jan Kacprzak
  • dowódca plutonu – por. Jerzy Wróblewski
  • dowódca plutonu – kpt. Władysław Turski
  • dowódca 2 kompanii – kpt. Stanisław Smagowicz
  • dowódca plutonu – kpt. Stefan Antoni Abramowicz
  • dowódca plutonu – por. Marian Baran
  • dowódca plutonu – por. piech. Bronisław Ejfler †1940 Charków[5]
  • dowódca 3 kompanii – kpt. Antoni Chorocej
  • dowódca plutonu – por. Julian Mikuła
  • dowódca plutonu – por. Stanisław Dedelis
  • dowódca plutonu – por. Mieczysław Kazimierz Zacharski

Komendanci

edytuj

Absolwenci

edytuj
  1. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[3].
  2. ppłk piech. Jan II Wantuch (ur. 23 marca 1894) był odznaczony KWx2, ZKZ i MN[4]. W czasie I wojny światowej walczył w c. i k. Armii. W Wojsku Polskim był m.in. kwatermistrzem 1 psp w Nowym Sączu (od listopada 1927), dowódcą batalionu 44 pp w Równem (od października 1931) i zastępcą dowódcy 24 pp w Łucku (od kwietnia 1933). Zmarł 21 kwietnia 1980. Został pochowany na Cmentarzu Bronowickim w Krakowie.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj