Tadeusz Chłopik
Tadeusz Paweł Chłopik (ur. 18 czerwca 1908 we Lwowie, zm. 15 sierpnia 1940 w Wielkiej Brytanii) – kapitan pilot Wojska Polskiego.
| 11/2 zwycięstwo | |
 kapitan pilot
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 czerwca 1908 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 sierpnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca eskadry |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
.svg){kind=small}
Życiorys
edytujUkończył Szkołę Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie[1]. 15 sierpnia 1930 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1930 i 7. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa, a minister spraw wojskowych wcielił do 4 pułku lotniczego w Toruniu[2]. Przez kolejne trzy lata pełnił służbę na stanowisku obserwatora. 12 marca 1933 został mianowany porucznikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 i 29. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[3]. Po ukończeniu kursu pilotażu w Dęblinie i wyższego kursu pilotażu w Grudziądzu został przydzielony do III/4 dywizjonu myśliwskiego na stanowisko pilota. W 1937 został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa Nr 1 w Dęblinie na stanowisko instruktora, a następnie dowódcy 2. eskadry I dywizjonu Szkoły Podchorążych Lotnictwa–Grupa Taktyczna[4][5]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 56. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa[6].
We wrześniu 1939 przez Rumunię przedostał się do Francji, a następnie do Wielkiej Brytanii, gdzie w 1940 odbył przeszkolenie na samolotach Hawker Hurricane w 6 Operational Training Unit RAF (OTU) w Sutton Bridge[7]. Od 3 sierpnia 1940 latał w 302 dywizjonie myśliwskim jako jeden z pierwszych pilotów przydzielonych do tej jednostki[8].
15 sierpnia 1940 w czasie walki powietrznej razem z kpt. Franciszkiem Jastrzębskim zestrzelił niemiecki samolot Dornier Do 17, lecz wkrótce potem sam został trafiony przez myśliwce nieprzyjaciela. Wyskoczył z palącego się samolotu lecz w czasie opadania na spadochronie został ostrzelany i na ziemię spadł już martwy. Został pochowany w Southend-on-Sea na miejscowym Sutton Road Cemetery w kwaterze nr 54168549 (działka R).
Na liście Bajana został sklasyfikowany na 207. pozycji z zaliczonym zestrzeleniem 1 i 1/2 nieprzyjacielskiego samolotu[9].
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych dwukrotnie
- Medal Lotniczy[10]
Przypisy
edytuj- ↑ Pawlak 2009 ↓, s. 89.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15 sierpnia 1930 roku, s. 277.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933 roku, s. 54.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 474.
- ↑ Z cyklu wspomnień - Tadeusz Paweł Chłopik. samoloty.pl. [dostęp 2019-02-20].
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 211.
- ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 126.
- ↑ The Airmen's Stories - F/Lt. T Chlopik. bbm.org.uk. [dostęp 2019-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-19)].
- ↑ "Lista Bajana". polishairforce.pl. [dostęp 2019-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-20)].
- ↑ Chłopik Tadeusz Paweł. listakrzystka.pl. [dostęp 2019-02-20].
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- „Pilot Wojenny”. 2/1999, s. 140, 10.1999. Warszawa: ECHO.