Tadeusz Estreicher

polski chemik

Tadeusz Kazimierz Estreicher (ur. 19 grudnia 1871 w Krakowie, zm. 8 kwietnia 1952 tamże) – polski chemik, profesor uniwersytetów w Krakowie i Fryburgu.

Tadeusz Estreicher
Ilustracja
fotografia z 1928
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

19 grudnia 1871
Kraków

Data i miejsce śmierci

8 kwietnia 1952
Kraków

Profesor nauk chemicznych
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1897

Habilitacja

1904

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Życiorys

edytuj

Pochodził ze znanej krakowskiej rodziny Estreicherów, był synem Karola, bratem Stanisława. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim chemię – był uczniem Karola Olszewskiego i Zygmunta Wróblewskiego. W 1897 Estreicher uzyskał doktorat. Następnie jako stypendysta Akademii Umiejętności wyjeżdża na studia zagraniczne w Berlinie (1897) w Lipsku (1897–1898) i w Londynie (1899). W roku 1906 otrzymał Estreicher zaproszenie do objęcia katedry chemii na uniwersytecie we Fryburgu w Szwajcarii i podjął obowiązki profesora nadzwyczajnego chemii nieorganicznej i ogólnej oraz kierownika II Zakładu Chemicznego na Wydziale Nauk Przyrodniczych. Zorganizował we Fryburgu laboratorium kriogeniczne wzorowane na pracowni Olszewskiego i prowadził badania z dziedziny niskotemperaturowej kalorymetrii do 1919.

Był członkiem Szwajcarskiego Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce[1].

Po śmierci Olszewskiego i odzyskaniu niepodległości przez Polskę wrócił do Krakowa, gdzie objął katedrę chemii na UJ. Wykładał również chemię malarską na Akademii Sztuk Pięknych do 1922. W roku akademickim 1923/24 był dziekanem Wydziału Filozoficznego UJ. W roku 1926 zreorganizował Oddział Farmaceutyczny UJ i był jego dyrektorem aż do 1947, gdy stał się on samodzielnym Wydziałem Farmaceutycznym. Wraz z bratem Stanisławem został aresztowany 6 listopada 1939 podczas Sonderaktion Krakau, zdołał jednak przeżyć uwięzienie w obozie Sachsenhausen i powrócić po wojnie na uczelnię. W 1947 przeszedł na emeryturę. Prowadził jeszcze zlecone wykłady z chemii analitycznej. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim.

Wyznaczył temperaturę wrzenia i topnienia chlorowodoru, skonstruował urządzenie do skraplania wodoru. Założył i był prezesem Towarzystwa Popierania Nauk Farmaceutycznych. Autor wielu prac z działu językoznawstwa dotyczących słownictwa chemicznego i farmaceutycznego.

Jego synem był etnomuzykolog Zygmunt Estreicher.

Przypisy

edytuj
  1. Jerzy Holzer, Jan Molenda, Polska w pierwszej wojnie światowej, Warszawa 1967, s. 355.

Bibliografia

edytuj
  • K. Grzybowska, Estreicherowie. Kronika rodzinna, Kraków 1999.
  • Encyklopedia Krakowa, Warszawa – Kraków 2000, s. 193-194.
  • Julian Kamecki. Prof. dr Tadeusz Estreicher (1871-1952): Uczony i człowiek. „Roczniki Chemii: Annales Societatis Chimicae Polonorum”. 26 (4), s. 505–519, 1952. 

Linki zewnętrzne

edytuj