Tadeusz Jakubowski (matematyk)
Tadeusz Jakubowski (ur. 11 stycznia 1947 w Karnkowie) – polski matematyk, doktor nauk matematycznych, informatyk, działacz opozycji antykomunistycznej w czasach PRL, polityk, działacz katolicki.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
11 stycznia 1947 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Wykształcenie i działalność zawodowa edytuj
Absolwent Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego (1970), w latach 1970–1973 doktorant w Instytucie Matematycznym PAN Oddział we Wrocławiu. W 1975 roku pod kierunkiem promotora prof. Romana Dudy uzyskał doktora nauk matematycznych.
W latach 1973–1991 pracownik naukowo-dydaktyczny Instytutu Matematycznego Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 1987–2006 projektant systemów informatycznych w firmach Winuel, Pozyton i Mikronika. W latach 1991–1993 pracownik dydaktyczny w Instytucie Matematyki Politechniki Wrocławskiej, a w latach 2006–2012 pracownik naukowo-dydaktyczny i dziekan Wydziału Turystyki i Rekreacji Wrocławskiej Wyższej Szkoły Informatyki Stosowanej „Horyzont”. Od 2012 roku na emeryturze.
Działalność polityczna i społeczna edytuj
W marcu 1968 roku uczestnik strajku okupacyjnego na Uniwersytecie Wrocławskim, pełnił funkcję szefa straży akademickiej. W latach 1977–1980 współpracownik i kolporter wydawnictw KOR, następnie KSS KOR. W czerwcu 1977 roku sygnatariusz petycji 33 wrocławskich naukowców w obronie aresztowanych członków i współpracowników KOR, w wyniku czego został objęty przez Służbę Bezpieczeństwa sprawą operacyjnego rozpracowania o kryptonimie „Mąciciele”, tj. obserwacją, kontrolą korespondencji i zastrzeżeniem wyjazdów zagranicznych na okres pięciu lat[1]. W latach 1978–1980 współpracownik ROPCiO. W marcu 1980 roku kolporter materiałów niezależnych, uczestnik akcji bojkotu wyborów do Sejmu PRL.
Od września 1980 roku członek Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, członek i rzecznik Prezydium Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” Uniwersytetu Wrocławskiego, od lutego 1981 roku wiceprzewodniczący Komisji Zakładowej „Solidarności” na Uniwersytecie Wrocławskim. W tym okresie także redaktor naczelny biuletynu informacyjnego KZ NSZZ „Solidarność” Uniwersytetu Wrocławskiego „Komunikaty”[2].
13 grudnia 1981 roku uczestnik strajku przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce, organizator i tajny przewodniczący komitetu strajkowego na Uniwersytecie Wrocławskim. 4 stycznia 1982 roku uniknął internowania, do 25 września 1982 roku pozostawał w ukryciu (urlop naukowy na Uniwersytecie Wrocławskim). Od stycznia 1982 roku współpracownik, a następnie członek RKS NSZZ „Solidarność” we Wrocławiu. Współorganizator i prowadzący Kancelarię RKS[2], opracował urządzenie szyfrujące i szyfry do kontaktów na szczeblu krajowym oraz pomiędzy ważnymi komórkami lokalnymi. Po odłączeniu się grupy Kornela Morawieckiego organizator nowych struktur RKS i kontaktów z głównymi zakładami pracy we Wrocławiu[3]. Od lipca 1982 roku organizator struktur i szef Radia RKS „Solidarność” we Wrocławiu, koordynator emisji siedmiu pierwszych audycji do listopada 1982 roku[4]. Wielokrotnie zatrzymywany i szykanowany przez SB, objęty inwigilacją w ramach SOR „Labirynt” (1982) oraz SOR „Victoria” (1984).
W latach 1990–1992 założyciel i prezes struktur Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego we Wrocławiu, członek Zarządu Krajowego ZChN. W 1991 roku przewodniczący komitetu wyborczego Wyborczej Akcji Katolickiej we Wrocławiu. W okresie 1992–1993 inicjator Ruchu Chrześcijańsko-Narodowego Akcja Polska we Wrocławiu, prezes Zarządu Wojewódzkiego i członek Zarządu Krajowego tej partii.
Od 1995 roku w Akcji Katolickiej, członek-założyciel, w latach 1997-2012 wiceprezes Zarządu Archidiecezjalnego Akcji Katolickiej[5]. Odznaczony Medalem Akcji Katolickiej im. Jana Pawła II i Medalem Świętej Jadwigi. W latach 2004–2018 członek Rady Duszpasterskiej Archidiecezji Wrocławskiej.
Od 2021 roku członek kapituły odznaki honorowej „Wrocławska Wolność”, uhonorowany odznaką „Wrocławska Wolność” 14 grudnia 2021 roku”.
Życie prywatne edytuj
Żonaty z Małgorzatą od 1972 roku, ma dwóch synów: Piotra i Tomasza.
Odznaczenia i wyróżnienia edytuj
- 2017 – Krzyż Wolności i Solidarności[6]
- 2007 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[7]
- Od 2021 roku członek kapituły odznaki honorowej „Wrocławska Wolność”[8]
- 2021 – uhonorowany odznaką „Wrocławska Wolność” (14 grudnia)”[9]
Przypisy edytuj
- ↑ Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2023-03-12].
- ↑ a b Łukasz Kamiński, Grzegorz Waligóra (red.), NSZZ „Solidarność” 1980–1989, t. 6, Warszawa 2010.
- ↑ Wojciech Sawicki, Regionalny Komitet Strajkowy NSZZ „Solidarność” Dolny Śląsk XII 1981 — VI 1982, 1996.
- ↑ Wojciech Sawicki, Solidarność wrocławska w eterze 1982–1989, t. 3, Wrocław 2000 (Studia i materiały z dziejów opozycji i oporu społecznego).
- ↑ Dekrety Arcybiskupa Metropolity Wrocławskiego: L.dz. 219/97, L.dz. 1831/2002, L.dz. 1581/2007
- ↑ Krzyż Wolności i Solidarności, Uroczystość wręczenia Krzyży Wolności i Solidarności w Dolnośląskim Urzędzie Wojewódzkim – Wrocław, 30 czerwca 2017 [online], Krzyż Wolności i Solidarności [dostęp 2023-03-12] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, Monitor Polski - M.P. rok 2008, nr 31, poz. 273 [online], www.money.pl [dostęp 2023-03-12] (pol.).
- ↑ Kapituła [online], Uniwersytet Wrocławski [dostęp 2023-10-11] (pol.).
- ↑ J–K [online], Uniwersytet Wrocławski [dostęp 2023-10-11] (pol.).
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Jakubowski – biogram w Encyklopedii „Solidarności” Opozycja w PRL 1976–1989, t. 1, Warszawa 2010, s. 164
Linki zewnętrzne edytuj
- Zapomniani bohaterowie. Jakubowski Tadeusz – Cyfrowa Biblioteka Multimedialna EDUKACJA