Tadeusz Ruttié
Tadeusz Martynin Joachim Ruttié lub Tadeusz de Ruttié (ur. 2 lipca 1904, zm. 26 maja 1968 w Wielkiej Brytanii)[1] – polski architekt.
Pełne imię i nazwisko |
Tadeusz Martynin Joachim Ruttié |
---|---|
Data urodzenia |
2 lipca 1904 |
Data i miejsce śmierci |
26 maja 1985 |
Alma mater | |
Praca | |
Styl | |
Odznaczenia | |
![]() |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8e/Church_of_Our_Lady_of_Victories%2C_86_Zakopianska_street%2C_Krakow%2C_Poland.jpg/240px-Church_of_Our_Lady_of_Victories%2C_86_Zakopianska_street%2C_Krakow%2C_Poland.jpg)
Życiorys
edytujPochodził z francuskiej rodziny Routier, przybyłej na ziemie polskie prawdopodobnie w XVIII wieku i osiadłej w Warszawie[2] Jeden z jego przodków, generał Andrzej Ruttié, w 1827 otrzymał nobilitację wraz z herbem o nazwie: „Bojomir”[2].
W latach 1918–1920 walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 1. pułku ułanów[1]. Za bohaterstwo na polu walki otrzymał później Krzyż Walecznych[1].
W następnych latach kontynuował naukę. Rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1933 uzyskał dyplom inżyniera architekta[1]. Następnie podjął pracę w wyuczonym zawodzie. Zaprojektował m.in. Kościół Matki Boskiej Zwycięskiej na Górze Borkowskiej w Krakowie. Kościół ten uchodzi za jedno z najciekawszych dokonań polskiego modernizmu sakralnego[3].
W okresie międzywojennym wstąpił do Stowarzyszenie Architektów Rzeczypospolitej Polskiej (SARP). Był członkiem Oddziału Warszawskiego organizacji.
W 1939 został zmobilizowany z przydziałem do 7. pułku ułanów. W stopniu podporucznika brał udział w kampanii wrześniowej. Po przedostaniu się do Francji w 1940 został skierowany do polskiego Ośrodka Oficerów Kawalerii[1]. Po kapitulacji Francji dyslokowany do Wielkiej Brytanii i przydzielony do dowództwa Dywizjonu Pociągów Pancernych.
Po zakończeniu II wojny światowej – wobec zniszczeń wojennych, jakim uległa stolica Polski – razem z gronem przebywających w Anglii polskich architektów i urbanistów uczestniczył w pracach nad „Szkicowym planem zabudowania Warszawy”[4]. Powstały w latach 1945–1946 tzw. „Plan londyński” nigdy – nawet we fragmentach – nie został wykorzystany przez władzę ludową.
On sam nie wrócił już do kraju. Pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zamieszkał w Londynie. Po śmierci spoczął na cmentarzu North Sheen w podlondyńskiej gminie Richmond upon Thames[1].
Dokonania
edytuj- Kościół Matki Boskiej Zwycięskiej na Górze Borkowskiej w Krakowie przy ul. Zakopiańskiej 86 (1936–1939)[5]
- Kamienica w Warszawie przy ul. Racławickiej 17 (1939) – współautor: Stefan Żychoń
Konkursy
edytuj- Projekt szkicowy Oddziału PKO w Poznaniu (1934) – współautor: Kazimierz Lichtenstein (III nagroda)[6]
Odznaczenia
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Tadeusz Martynin Joachim Ruttié. SARP. [dostęp 2024-06-21]. (pol.).
- ↑ a b Ruttié. Polski Słownik Biograficzno-Genealogiczny. [dostęp 2024-06-21]. (pol.).
- ↑ Kościół w mieście. culture.pl. [dostęp 2024-06-21]. (pol.).
- ↑ Plan londyński – Niezrealizowana wizja odbudowy Warszawy (1945–1946). dzieje.pl. [dostęp 2024-06-21]. (pol.).
- ↑ Modernizm samo zło?. adeste.org. [dostęp 2024-06-21]. (pol.).
- ↑ Gmach banku PKO w Poznaniu w 70. rocznicę powstania. adeste.org. [dostęp 2024-06-21]. (pol.).