Tapinauchenius cupreus
Tapinauchenius cupreus – gatunek pająka z infrarzędu ptaszników i rodziny ptasznikowatych. Endemit Ekwadoru[1][2].
| Tapinauchenius cupreus | |
| Schmidt et Bauer, 1996 | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Infrarząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Tapinauchenius cupreus |
Taksonomia edytuj
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1996 roku przez Güntera Schmidta i Stefana Bauera[3][1] na łamach Arachnologisches Magazin. Opisu dokonano na podstawie jednego samca i dwóch samic[3]. W 2022 roku Yeimy Cifuentes i Rogéiro Bertani dokonali redeskrypcji gatunku przy okazji rewizji rodzaju[2].
Morfologia edytuj
Pająk ten osiąga do 35 mm długości ciała[4][5] i do około 8 cm rozpiętości odnóży. Samice są brązowe do ciemnooliwkowych z fioletowym połyskiem, samce zaś brązowe z długim, pomarańczowobrązowym lub złocistym owłosieniem[4][5][2]. Karapaks jest dłuższy niż szeroki, o lekko wyniesionej części głowowej, szerszym niż dłuższym wzgórku ocznym, głębokich i prostych jamkach oraz wyraźnych rowkach tułowiowych. Oczy pary przednio-środkowej leżą na tej samej wysokości co pary przednio-bocznej, a pary tylno-bocznej bardziej z przodu niż pary tylno-środkowej. Nadustek nie występuje. Szczękoczułki mają na przednich krawędziach rowków od 9 do 10 ząbków. Odnóża pierwszej i czwartej pary są najdłuższe i równej długości, trzeciej zaś najkrótsze. Stopy wszystkich par odnóży mają pełne skopule, natomiast skopule na nadstopiach są pełne w przypadku dwóch pierwszych par, w przypadku ostatniej pary zajmują odsiebną ćwiartkę, a w przypadku przedostatniej pary odsiebne ⅔ u samca i odsiebne ¾ u samicy[2].
Samce mają na goleniach pierwszej pary odnóży apofizy (haki) goleniowe złożone z dwóch gałęzi, z których przednio-boczna jest mniejsza i zaopatrzona w kolec na boku, a tylno-boczna większa i zaopatrzona w kolec na wierzchołku; za gałęzią tylno-boczną leży wyraźny, trójkątny guzek. Nogogłaszczki samca mają prawie trójkątne cymbium zbudowane z dwóch niemal równych rozmiarów płatów. Kulisty bulbus ma małe subtegulum i guzek na przednio-bocznej powierzchni tegulum. Od 3 do 3,3 raza dłuższy od tegulum embolus jest gruby, w widoku grzbietowym mniej więcej prosty, ku zakrzywionemu szczytowi gwałtownie zwężony[2].
Genitalia samicy mają dwie całkowicie odseparowane, długie, owalne spermateki, każda z szeroką i owalną częścią nasadową oraz dobrze zesklerotyzowanym płatem wierzchołkowym o szerokości równej ćwierci szerokości części środkowej[2].
Hodowla edytuj
Dorosły osobnik wymaga pionowego terrarium o minimalnych wymiarach 20×20×30 cm z elementem wystroju ułatwiającym konstrukcję gniazda. Zaleca się temperaturę 25–30°C w dzień i 18–20°C w nocy oraz wilgotność 70–90%[4]. Preferowane jest karmienie owadami ruchliwymi[4][5]. Rozmnażanie jest łatwe z powodu rzadkiego okazywania przez samice agresji w stosunku do samca. Samica produkuje kokon jajowy zwykle po około 2 miesiącach po kopulacji, a pierwsze stadium rozwojowe młodych pojawia się w nim po około 25 dniach[5]. Ptasznik jest stosunkowo słabo jadowity i nieagresywny, jednak ze względu na szybkość i skoczność nie jest zalecany dla początkujących[4][5].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Gen. Tapinauchenius Ausserer, 1871. [w:] World Spider Catalog [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2022-08-08].
- ↑ a b c d e f Y. Cifuentes, R. Bertani. Taxonomic revision and cladistic analysis of the tarantula genera Tapinauchenius Ausserer, 1871, Psalmopoeus Pocock, 1985, and Amazonius n. gen. (Theraphosidae, Psalmopoeinae). „Zootaxa”. 5101 (1), s. 1-123, 2022. DOI: 10.11646/zootaxa.5101.1.1.
- ↑ a b G. Schmidt, S. Bauer. Eine weitere Tapinauchenius-Art aus Ecuador Tapinauchenius cupreus sp. n. (Araneae: Theraphosidae: Aviculariinae). „Arachnologisches Magazin”. 4 (10), s. 1-6, 1996.
- ↑ a b c d e Tapinauchenius cupreus. [w:] Terrarium.com.pl [on-line]. [dostęp 2022-08-10].
- ↑ a b c d e Tapinauchenius cupreus. [w:] Arcana Spider [on-line]. [dostęp 2022-08-12].