Tapinauchenius latipes

Tapinauchenius latipes – gatunek pająka z infrarzędu ptaszników i rodziny ptasznikowatych. Zamieszkuje Małe Antyle i północną Amerykę Południową.

Tapinauchenius latipes
Koch in: Ausserer, 1875
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Infrarząd	ptaszniki
Rodzina	ptasznikowate
Podrodzina	Psalmopoeinae
Rodzaj	Tapinauchenius
Gatunek	Tapinauchenius latipes

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1875 roku przez Ludwiga Carla Christiana Kocha w publikacji głównego autorstwa Antona Ausserera. Jako miejsce typowe wskazano Puerto Cabello w Wenezueli. W 2022 roku Yeimy Cifuentes i Rogéiro Bertani dokonali redeskrypcji gatunku przy okazji rewizji rodzaju.

Morfologia

Samice osiągają do 45 mm długości ciała i do około 100 mm rozpiętości odnóży, samce zaś do 35 mm długości ciała i do około 90 mm. Ubarwienie zwykle jest czarnofioletowe, rzadziej ciemnobrązowe lub rudobrązowe. Karapaks jest dłuższy niż szeroki, o lekko wyniesionej części głowowej, szerszym niż dłuższym wzgórku ocznym, głębokich i prostych jamkach oraz wyraźnych rowkach tułowiowych. Oczy pary przednio-środkowej leżą na tej samej wysokości co pary przednio-bocznej, a pary tylno-bocznej bardziej z przodu niż pary tylno-środkowej. Nadustek nie występuje. Szczękoczułki mają na przednich krawędziach rowków od 9 do 10 ząbków. Odnóża pierwszej i czwartej pary są najdłuższe i równej długości, trzeciej zaś najkrótsze. Stopy wszystkich par odnóży mają pełne skopule, natomiast skopule na nadstopiach są pełne w przypadku dwóch pierwszych par, w przypadku ostatniej pary zajmują odsiebną ćwiartkę, a w przypadku przedostatniej pary odsiebne ⅔ u samca i odsiebne ½ u samicy.

Samce mają na goleniach pierwszej pary odnóży apofizy (haki) goleniowe złożone z dwóch gałęzi, z których przednio-boczna jest mniejsza i zaopatrzona w kolec na boku, a tylno-boczna większa i zaopatrzona w kolec na wierzchołku; za gałęzią tylno-boczną leży wyraźny, trójkątny guzek. Nogogłaszczki samca mają prawie trójkątne cymbium zbudowane z dwóch niemal równych rozmiarów płatów. Kulisty bulbus ma małe subtegulum i guzek na przednio-bocznej powierzchni tegulum. Od 3 do 3,3 raza dłuższy od tegulum embolus jest smukły, w widoku grzbietowym od połowy długości delikatnie zakrzywiający się, ku zagiętemu szczytowi gwałtownie zwężony.

Genitalia samicy mają dwie całkowicie odseparowane, krótkie, trójkątne spermateki, każda z dobrze zesklerotyzowanym, zaokrąglonym płatem wierzchołkowym o szerokości mniejszej niż połowa szerokości części środkowej.

Ekologia i występowanie

Gatunek neotropikalny, znany z Trynidadu, Wenezueli i Gujany. Jest ptasznikiem nadrzewnym. Potrafi nurkować w zbiornikach wody zgromadzonej na roślinach (fitotelmach).

Hodowla

Dorosły osobnik wymaga pionowego terrarium o minimalnych wymiarach 20×20×30 cm z elementem wystroju ułatwiającym konstrukcję gniazda. Zaleca się temperaturę 24–29°C w dzień i 18–25°C w nocy oraz wilgotność 70–80%. Preferowane jest karmienie owadami ruchliwymi. Rozmnażanie jest łatwe. Samica produkuje kokon jajowy zwykle po około 2 miesiącach po kopulacji, a pierwsze stadium rozwojowe młodych pojawia się w nim po około 25 dniach. Liczba młodych w kokonie wynosi zwykle 60–100. Ptasznik jest stosunkowo słabo jadowity i nieagresywny, jednak ze względu na szybkość i skoczność nie jest zalecany dla początkujących.