Targowica (rejon młynowski)
Targowica (ukr. Торговиця, Torhowycia) – wieś na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w rejonie młynowskim, u ujścia Ikwy do Styru. W 2001 roku liczyła 383 mieszkańców.
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Wysokość |
213 m n.p.m. |
Populacja (2001) • liczba ludności |
|
Nr kierunkowy |
+380 3659 |
Kod pocztowy |
35133 |
Położenie na mapie obwodu rówieńskiego ![]() | |
Położenie na mapie Ukrainy ![]() | |
![]() | |
Portal ![]() |
HistoriaEdytuj
Założona w 1265 roku. W 1675 roku zbudowano w Targowicy kościół pw. Matki Bożej Różańcowej. W 1705 roku przebywał tu Iwan Mazepa a rok później Stanisław Leszczyński. Pod koniec XIX wieku 60% ludności stanowili Żydzi, co utrzymało się do II wojny światowej.
Podczas dwudziestolecia międzywojennego należała do gminy Jarosławicze w powiecie dubieńskim województwa wołyńskiego II RP. Miejscowość składała się z całkowicie żydowskiego miasteczka (660 mieszkańców w 1921 roku[1]), wsi, niemal w całości ukraińskiej i kolonii. We wsi mieszkało kilka-kilkanaście rodzin polskich[2].
We wrześniu 1939 roku zajęta przez Armię Czerwoną. Po ataku III Rzeszy na ZSRR pod koniec czerwca 1941 roku miejscowi Ukraińcy dokonali pogromu, podczas którego zabito 20 Żydów[2][1]. W następnym miesiącu ukraińska milicja zastrzeliła około 10 Polaków (m.in. z rodzin Górniaków i Cudzików)[2]. 1 sierpnia 1941 komando SD rozstrzelało w Targowicy 130 żydowskich mężczyzn. W miasteczku powstało getto zlikwidowane 9 października 1942 roku, gdy rozstrzelano 700 Żydów. Tych, którzy zdołali uciec do lasu, tropiła niemiecka żandarmeria i ukraińska policja[1]. Według Władysława i Ewy Siemaszków egzekucja odbyła się po zagnaniu ofiar do Młynowa[2].
Podczas rzezi wołyńskiej w 1943 roku ponad 30 Polaków mieszkających w Targowicy zostało zamordowanych przez UPA. Kościół pw. Matki Bożej Różańcowej został zdewastowany i rozebrany[2].
Linki zewnętrzneEdytuj
- Targowica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 169 .
- Targowica na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s.984
- ↑ a b c d e Władysław Siemaszko , Ewa Siemaszko , Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 68, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885 .