The Oprah Winfrey Show

The Oprah Winfrey Showamerykański program telewizyjny typu talk-show, którego twórczynią, producentką i prowadzącą była Oprah Winfrey. Program był emitowany w latach 1986–2011[1], pozostając jednym z najdłużej emitowanych w historii programów typu talk-show. Zrealizowano 4561 odcinków programu[2].

The Oprah Winfrey Show
Ilustracja
Studio The Oprah Winfrey Show
Nazwa formatu

The Oprah Winfrey Show

Rodzaj programu

talk-show

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Prowadzący

Oprah Winfrey

Data premiery

8 września 1986

Lata emisji

1986–2011

Liczba odcinków

4561 (25)

Czas trwania odcinka

ok. 40–45 min

Produkcja
Reżyseria

Joseph C. Terry

Strona internetowa

Format ma swoje korzenie w AM Chicago, półgodzinnym talk-show nadawanym przez WLS-TV, stację należącą i zarządzaną przez ABC w Chicago. Winfrey przejęła rolę gospodarza 2 stycznia 1984 roku i w ciągu miesiąca wyniosła go z ostatniego na pierwsze miejsce w lokalnych rankingach popularności[3][4]. Po tym sukcesie oraz nominacji Winfrey do Oscara i Złotego Globu za rolę Sofii w filmie Kolor purpury, talk-show został wznowiony 8 września 1986 roku pod obecnym tytułem The Oprah Winfrey Show[5].

Program miał codziennie do 20 milionów widzów w Stanach Zjednoczonych, i jest jednym z najlepiej ocenianych talk show w historii amerykańskiej telewizji[6].

The Oprah Winfrey Show wywarł duży wpływ na wiele młodych gwiazd, a szereg z jego tematów przeniknęło do amerykańskiej świadomości popkulturowej. Winfrey wykorzystała program jako platformę edukacyjną, obejmującą kluby książki, wywiady, segmenty samodoskonalenia i wyprawy na światowe wydarzenia[7].

W trakcie dwudziestu pięciu lat emisji był wielokrotnie nagradzany, otrzymał między innymi 47 nagród Daytime Emmy Award[8] oraz doczekał się emisji w 149 krajach[9].

Oprócz nieznanych gości dzielących się swoimi historiami i doświadczeniami, w programie pojawiło się wiele znanych osobistości w Stanach Zjednoczonych, takich jak politycy i gwiazdy filmu i telewizji.

Krytyka

edytuj

Zarówno format jak i sama prowadząca były często oskarżane o nie zawsze odpowiedzialne postępowanie z popularnością i medialną siłą swojego programu. Washington Post wysunął oskarżenia o zbyt bezkrytyczne traktowanie przez Winfrey swoich gości ze sceny politycznej[10][11]. Prowadząca była również poddawana krytyce ze względu na książki, które prezentowała w swoich programach Oprah Book Club, a które następnie stawały się bestsellerami[12]. Program Winfrey został skrytykowany za udział zwolenników medycyny alternatywnej, takich jak Suzanne Somers i przeciwniczki szczepień Jenny McCarthy[13][14].

Przypisy

edytuj
  1. Final Oprah Winfrey talk show is broadcast. bbc.com, 2011-05-25. [dostęp 2021-03-08]. (ang.).
  2. Luchina Fisher: Oprah Winfrey's Last Show: Tears and Pride. abcnews.go.com, 2011-05-25. [dostęp 2021-03-08]. (ang.).
  3. Oprah Winfrey's Official Biography. oprah.com. [dostęp 2021-03-08]. (ang.).
  4. Oprah: From Chicago to the World. nbcchicago.com. [dostęp 2021-03-08]. (ang.).
  5. Oprah Winfrey, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2021-03-08] (ang.).
  6. America's Top-Earning Black Stars. forbes.com. [dostęp 2021-03-08]. (ang.).
  7. The Oprah Winfrey Show: 'Hour-long life lessons' that changed TV forever. theguardian.com. [dostęp 2021-03-08]. (ang.).
  8. 'The Oprah Winfrey Show': Trivia. oprah.com. [dostęp 2021-03-08]. (ang.).
  9. Global Distribution List of The Oprah Winfrey Show. oprah.com. [dostęp 2021-03-08]. (ang.).
  10. Oprah Winfrey, journalist?. salon.com. [dostęp 2021-03-08]. (ang.).
  11. Oprah might run for president. We did the opposition research for you.. washingtonpost.com. [dostęp 2021-03-08]. (ang.).
  12. Before ‘American Dirt,’ a history of Oprah’s Book Club controversies. latimes.com. [dostęp 2021-03-08]. (ang.).
  13. The Fine Art of Quitting While She's Ahead. nytimes.com. [dostęp 2021-03-08]. (ang.).
  14. Say It Ain't So, O. slate.com. [dostęp 2021-03-08]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj