Tuńczyk biały[3], tuńczyk albakora[4], tuńczyk długopłetwy[5] (Thunnus alalunga) – gatunek morskiej ryby z rodziny makrelowatych (Scombridae). Poławiana gospodarczo na dużą skalę. Opisany został pod nazwą Scomber germon, skąd zaczerpnięto polską nazwę germon[6], później został zaliczony do rodzaju Albacora (stąd powszechna w literaturze nazwa albakora[7]).

Tuńczyk biały
Thunnus alalunga[1]
(Bonnaterre, 1788)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Podgromada

promieniopłetwe

Rząd

okoniokształtne

Rodzina

makrelowate

Podrodzina

Scombrinae

Rodzaj

Thunnus

Gatunek

tuńczyk biały

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Występowanie edytuj

Otwarte wody oceaniczne strefy tropikalnej i umiarkowanej oraz Morze Śródziemne, spotykana na głębokościach do 50 m, gatunek kosmopolityczny.

Budowa edytuj

Budowa typowa dla tuńczyków. Cechą charakterystyczną są szablaste, wydłużone płetwy piersiowe sięgające poza połowę ciała. Stanowią ok. 30% całkowitej długości ryby. Grzbiet i boki niebieskie z metalicznym połyskiem, srebrzystobiały brzuch. Pęcherz pławny ma bardziej rozwinięty niż tuńczyk błękitnopłetwy[6].

Tuńczyki białe osiągają do 140 cm długości i 60 kg masy ciała. Ich mięso jest białe, w odróżnieniu od mięsa innych tuńczyków[6].

Rozmnażanie edytuj

Ikra ma średnicę poniżej 1 mm. Zawiera kroplę tłuszczu[6]. Jest składana w wodach pelagialnych.

Przypisy edytuj

  1. Thunnus alalunga, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Thunnus alalunga, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Eugeniusz Grabda, Tomasz Heese: Polskie nazewnictwo popularne krągłouste i ryby - Cyclostomata et Pisces. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1991.
  4. Ryby : encyklopedia zwierząt. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN : Dorota Szatańska, 2007. ISBN 978-83-01-15140-9.
  5. Rozporządzenie Komisji (WE) NR 1638/2001 z dnia 24 lipca 2001 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 2597/95 w sprawie przekazywania przez Państwa Członkowskie prowadzące połowy na niektórych obszarach, innych niż Atlantyk Północny, danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych. Komisja Europejska, 24 lipca 2001.
  6. a b c d G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.
  7. Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973