Turzyca Reichenbacha

gatunek byliny

Turzyca Reichenbacha (Carex pseudobrizoides Clavaud) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Występuje w Europie. W Polsce jest rzadka i objęta ochroną.

Turzyca Reichenbacha
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

ciborowate

Rodzaj

turzyca

Gatunek

turzyca Reichenbacha

Nazwa systematyczna
Carex pseudobrizoides Clavaud
Bull. Trav. Soc. Pharm. Bordeaux 13: 156 (1873)

Rozmieszczenie geograficzne edytuj

Występuje w Europie, od Francji na zachodzie, przez Belgię, Holandię, Niemcy, Czechy, Słowację i Polskę, po Litwę i Białoruś na wschodzie[3]. W Polsce jest gatunkiem rzadkim. Rośnie tylko w części południowo-zachodniej[4].

Morfologia edytuj

 
Kłosy
Pokrój
Roślina trwała, wysokości 30–50 cm, z długimi, nadziemnymi rozłogami, na których wyrastają kwitnące łodygi.
Liście
Żywozielone, płaskie, szorstkie na brzegu, szerokości 2 mm.
Kwiaty
Zebrane w 6–12 jajowatych kłosów. Przysadki białosłomkowe lub bladordzawe z zielonym kantem, jajowatolancetowate, zaostrzone. Pęcherzyki lancetowate, długości 5 mm, z ząbkowanymi, szerokimi i zielonymi skrzydełkami, zwężone w długi, zgięty, dwuzębny dzióbek[5].

Biologia i ekologia edytuj

Bylina, hemikryptofit. Rośnie w widnych lasach sosnowych.

Zagrożenia i ochrona edytuj

Gatunek umieszczony na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) w kategorii zagrożenia R (rzadki - potencjalnie zagrożony)[6]. W wydaniu z 2016 roku otrzymał kategorię VU (narażony)[7]. Od 2014 roku jest objęty w Polsce ochroną częściową[8].

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-11-23] (ang.).
  3. Carex pseudobrizoides. [w:] eMonocot [on-line]. [dostęp 2013-11-23].
  4. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Adam Zając, Maria Zając (red.). Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001. ISBN 83-915161-1-3.
  5. W. Szafer, S. Kulczyński, B. Pawłowski: Rośliny polskie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1969.
  6. Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  7. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  8. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin (Dz.U. z 2014 r. poz. 1409).