U-581 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu VII C z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1941 roku. Jedynym dowódcą był Kptlt. Werner Pfeifer.

U-581
Klasa

okręt podwodny

Typ

VII C

Historia
Stocznia

Blohm und Voss

Położenie stępki

25 września 1940

Wodowanie

12 czerwca 1941

 Kriegsmarine
Wejście do służby

31 lipca 1941

Zatopiony

2 lutego 1942

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


769 t
871 t

Długość

67,1 m

Szerokość

6,2 m

Zanurzenie

4,74 m

Zanurzenie testowe

230 m
Obliczona głębokość krytyczna:
250–295 m

Napęd
spalinowo-elektryczny
Na powierzchni:
Dwa turbodoładowane,
6 cylindrowe silniki
wysokoprężne M6V 40/46,
Germaniawerft, o łącznej mocy
od 2800 do 3200 KM (2400 kW)
przy 470 do 490 obr./min
W zanurzeniu:
Dwa silniki elektryczne
AEG GU 460/8-276
o łącznej mocy 750 KM
i rozwijające max 296 obr./min
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


17,7 w.
7,6 w.

Zasięg

na powierzchni:
8550 Mm (10 w.)
w zanurzeniu:
80 Mm (4 w.)

Uzbrojenie
5 wyrzutni torped (zapas 14),
lub 39 min TMB,
lub 26 min TMA,
działo 88 mm,
działko 20 mm,
karabin maszynowy MG 42
Załoga

44 do 52

Historia edytuj

Okręt został wcielony do 5. Flotylli U-Bootów celem treningu i zgrania załogi. Od grudnia 1941 roku w 7. Flotylli jako jednostka bojowa.

Odbył dwa patrole bojowe, podczas których zatopił (prawdopodobnie) jeden okręt pomocniczy – brytyjski trawler ZOP HMS „Rosemonde” (364 t).

Celem drugiego patrolu U-581 na początku 1942 roku miały być wody wokół Nowej Fundlandii, ale wiadomość o storpedowaniu brytyjskiego transportowca wojska „Llangibby Castle” przez U-402 w pobliżu Azorów spowodowała zmianę rozkazów. Uszkodzony statek schronił się w neutralnym porcie Horta na wyspie Faial. Władze portugalskie zezwoliły na dwutygodniowy postój celem naprawy uszkodzeń, jednak przedłużenie tego okresu skutkowałoby internowaniem statku. U-Boot dostał się do portu, ale kamienny pirs osłaniał nieprzyjacielską jednostkę. 2 lutego 1942 roku U-581 został wykryty przez brytyjskie niszczyciele. HMS „Westcott” zaatakował go bombami głębinowymi i staranował. Zginęło 4 członków załogi okrętu podwodnego; 41 rozbitków zostało uratowanych przez załogi alianckich okrętów (drugim był niszczyciel eskortowy HMS „Croome”). Drugi oficer, Walter Sitek, zdołał dopłynąć wpław 6 kilometrów do wyspy Pico (Azory), a następnie poprzez neutralną Hiszpanię dotrzeć do Niemiec. Później dowodził U-17, U-981 i U-3005.

Bibliografia edytuj