Ukraińska Partia Rewolucyjna (ukr. Революційна українська партія, RUP) – pierwsza ukraińska partia polityczna na terytorium Imperium Rosyjskiego[1], założona na Naddnieprzu.

Ukraińska Partia Rewolucyjna
Революційна українська партія
Państwo

 Imperium Rosyjskie

Skrót

RUP

Data założenia

1900

Data rozwiązania

1905

Ideologia polityczna

socjalizm

Barwy

     czerwony

Historia

edytuj

RUP powstała 11 lutego 1900 w Charkowie jako podziemna organizacja polityczna. Założycielami byli charkowscy studenci: Dmytro Antonowycz, M. Rusow, Ł. Manijewycz, B. Kamińskyj, O. Kowałenko, P. Andrijewskyj, J. Collard, D. Poznanskyj.

Pierwszy program organizacji, w którym głoszono ideę politycznej niezależności Ukrainy, napisał Mykoła Michnowśkyj, został on wydany we Lwowie pod nazwą Samostijna Ukraina. Nie było w nim mowy o problemach społeczno-ekonomicznych. Spowodowało to krytykę „skrzydła socjalistycznego”. Zarząd RUP wystąpił z krytyką programu Michnowskiego i uchwalił własny program. Oprócz silnych akcentów socjaldemokratycznych, hasło niepodległej Ukrainy zamieniono na żądanie narodowo-terytorialnej autonomii w obrębie Imperium Rosyjskiego.

Z kolei odejście od idei niepodległościowych przyśpieszyło odejście z RUP nacjonalistów-radykałów, którzy w 1902 utworzyli Ukraińską Partię Ludową.

W 1902 RUP składał się z 6 komitetów: w Kijowie, Charkowie, Czernihowie, Połtawie, Dubnie oraz komitetu Czarnomorskiego (inaczej kubańskiego).

Prawie jednocześnie z partii odeszli narodnicy z Mykytą Szapowałem i M. Zalizniakiem, którzy przyłączyli się do eserów. Z odejściem niepodległościowców RUP już w 1903 zaczęła nabierać charakteru socjaldemokratycznego.

Podczas zjazdu w grudniu 1902 przewodniczącym Komitetu Centralnego obrano J. Holicyńskiego, w skład KC weszli również W. Kozynenko i Dmytro Antonowycz. Do Zagranicznego Komitetu z siedzibą we Lwowie weszli przybyli tutaj w 1903 Wołodymyr Wynnyczenko i Dmytro Antonowycz. Od 1903 faktycznym szefem partii został Mykoła Porsz.

W styczniu 1904 z RUP wyodrębniła się Ukraińska Partia Socjalistyczna na czele z B. Jaroszewskim, która wstąpiła doń w czerwcu 1903.

W sierpniu 1904 J. Holicynskyj brał udział w Kongresie Socjalistycznej Międzynarodówki w Amsterdamie, początkowo jako przedstawiciel RUP, a następnie ze względu na opór rosyjskiej delegacji, jako członek delegacji rosyjskiej (SDRP).

Podczas I Zjazdu RUP, rozpoczętego pod koniec 1904, doszło do rozłamu w szeregach partii. Mniejszość – grupa M. Mełenewskiego i O. Skoropisa-Jołtuchowskiego, połączyła się w styczniu 1905 z rosyjskimi socjal-demokratami, i działała jako frakcja Związek Ukraiński w obrębie RSDRP do 1913.

Większość, pod przewodnictwem Mykoły Porsza, Symona Petlury i B. Sodowskiego dalej działała jako RUP, i na II Zjeździe w grudniu 1905 przyjęła nazwę Ukraińska Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza (USDRD).

Na początku swojej działalności RUP skłaniała się do stosowania terroru i zbrojnych wystąpień przecie reżimowi carskiemu i wielkim właścicielom ziemskim, potem skupił się na organizacji strajków rolnych wśród chłopstwa Połtawszczyzny i Charkowszczyzny w 1902 i na akcji propagandowej wśród ludności chłopskiej i miejskiego proletariatu. RUP współpracował z innymi nieukraińskimi partiami socjalistycznymi na Ukrainie – żydowskim Bundem, rosyjską RSDRP, polską PPS, rosyjskimi eserowcami.

Członkowie RUP kierowali wieloma ukraińskimi partiami lewicowymi – USDRP, SWU, instytucjami URL, byli także aktywni w literaturze i nauce.

W RUP działali: Wołodymyr Doroszenko, A. Żuk, A. Nedełko-Żuk, M. Tkaczenko, Andrij Liwycki, Mykoła Liwycki, B. Matiuszenko, M. Matiuszenko-Hożenko, Wołodymyr Czechiwśkyj, N. Hrinczenko, K. Bezkrownyj, K. Holicynska, P. Kaniwiec, J. Michura, Ł. Jurkewycz, I. Rotar, Ł. Krat, W. Mazurenko, N. Romanowycz-Tkaczenko, M. Woronyj, M. Trockyj, Mykyta Szapował.

Bibliografia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. John-Paul Himka: Ten Turning Points: A Brief History of Ukraine. Кампанія Солідарності з Україною, 2022-04-13. [dostęp 2022-04-21]. (ang.).