Ulica Barokowa w Warszawie
Ulica Barokowa – jedna z ulic warszawskiego Nowego Miasta, biegnąca od ul. Długiej do Ogrodu Krasińskich.
| Nowe Miasto, Muranów | |||||||||||||
 Ulica Barokowa przy Długiej | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||
| Długość |
50 m[1] | ||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||
 52°14′52,3″N 21°00′15,8″E/52,247861 21,004389
| |||||||||||||
Historia
edytujUlica została wytyczona około roku 1937 jako uliczka wiodąca do Ogrodu Krasińskich i będąca w dużej mierze jego aleją. Początek Barokowej, tuż przy ulicy Długiej, wyznaczyła kamienica Antoniego Lasockiego, wybudowana w roku 1780, znana też pod nazwą Na Lasockiem (ul. Długa 28). Poza ową kamienicą, do wybuchu wojny przy ulicy Barokowej 7 powstały jedynie gmach Miejskich Szkół Powszechnych wzniesiony w roku 1938 według projektu Karola Jankowskiego i Romualda Gutta, oraz wybudowane rok później przedszkole pod nr. 4 w budynku autorstwa Jana Łukasika, który wybudował też podobny obiekt przy ul. Wybrzeże Gdańskie.
W czasie okupacji Niemcy zaadaptowali gmach szkół na szpital Wehrmachtu ("Reserve Lazarett IV"). W czasie powstania warszawskiego, już pierwszego dnia walk, szpital stał się celem ataku oddziałów polskich. Natarcie zostało odparte przez Niemców, którzy w nocy z 1 na 2 sierpnia wycofali się do pałacu Krasińskich.
W dniu 6 sierpnia z fabryki mebli Kamlera przy ul. Dzielnej 72 na Woli do gmachu szkoły przy ulicy Barokowej 7 przeniosła się Komenda Główna AK. Z powodu silnego ostrzału i bombardowań oraz rosnącej aktywności oddziałów nieprzyjaciela w rejonie Ogrodu Krasińskich, 13 sierpnia Komenda przeniosła się z Barokowej do pałacu Raczyńskich[2]. 1 września ulica została opanowana przez Niemców.
Cała zabudowa ulicy została zniszczona w roku 1944, zaś kamienicę Na Lasockiem odbudowano z wprowadzeniem licznych zmian.
Przypisy
edytuj- ↑ Mapa Warszawy [online], mapa.um.warszawa.pl [dostęp 2020-11-26].
- ↑ Robert Bielecki: Długa 7 w powstaniu warszawskim. Warszawa: Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych, 1994, s. 37.
Bibliografia
edytuj- Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy, tom 1. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 1995, s. 117. ISBN 83-902793-5-5.
- Juliusz Kulesza, Powstańcza Starówka. Ludzie i ulice.