Ulica Wilcza w Warszawie

ulica w Warszawie

Ulica Wilcza – ulica w śródmieściu Warszawy.

Ulica Wilcza w Warszawie
Śródmieście Południowe
Ilustracja
Ulica Wilcza przy ul. Marszałkowskiej, widok w kierunku wschodnim
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Długość

1200 m

Przebieg
Ikona ulica początek T.svg 0m Al. Ujazdowskie
Ikona ulica skrzyżowanie.svg 80m ul. Mokotowska
Ikona ulica skrzyżowanie.svg światła 310m ul. Krucza
Ikona ulica skrzyżowanie.svg światła 610m ul. Marszałkowska
Ikona ulica skrzyżowanie.svg 790m ul. Poznańska
Ikona ulica skrzyżowanie.svg 1080m ul. Emilii Plater
Ikona ulica koniec T.svg 1200m ul. Koszykowa
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Wilcza w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Wilcza w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Wilcza w Warszawie”
Ziemia52°13′29,0″N 21°00′53,8″E/52,224736 21,014944

HistoriaEdytuj

Dawna droga narolna biegnąca włóką wójtów warszawskich, którymi w XV w. byli Wilkowie, stąd włókę nazywano Wilczą lub Na Wilczem. Nazwa ulicy, nadana w 1770, wywodzi się bezpośrednio od nazwy tej nieruchomości[1]. Inna dawna nazwa tej ulicy to Kałęczyńska.

Ok. 1765 ówczesny właściciel tych terenów, marszałek wielki koronny Franciszek Bieliński, przeprowadził parcelację gruntów i wytyczył ulicę, przy której zbudował dworki z ogrodami oraz dwa wiatraki. Po 1860 Wilcza została zabudowana domami i kamienicami, a w 1881 została przedłużona do ulicy Wielkiej (obecnie Poznańska), a następnie do Koszykowej.

Ulica jest jedną z nielicznych ulic w śródmieściu Warszawy, która na długich odcinkach po obu stronach zachowała przedwojenną zabudowę[2].

Ważniejsze obiektyEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 190. ISBN 978-83-62189-08-3.
  2. Jerzy Kasprzycki: Warszawa sprzed lat. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1989, s. 110. ISBN 83-7005-201-0.

BibliografiaEdytuj