Víctor Espárrago

piłkarz urugwajski

Víctor Rodolfo Espárrago Videla (6 października 1944) - piłkarz urugwajski, pomocnik. Wzrost 174 cm, waga 73 kg. Później trener.

Víctor Espárrago
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Víctor Rodolfo Espárrago Videla

Data i miejsce urodzenia

6 października 1944
Montevideo

Wzrost

174 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1963 Danubio
1964–1965 Cerro
1966–1973 Nacional
1973–1975 Sevilla FC
1975–1979 Recreativo Huelva
1979–1981 Nacional
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1965–1974 Urugwaj 40 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1985–1987 Recreativo Huelva
1987–1988 Cádiz CF
1988–1991 Valencia CF
1991–1992 Sevilla FC
1992–1994 Albacete Balompié
1994–1995 Real Valladolid
1995–1996 Sevilla FC
1996–1997 Real Saragossa
2004–2006 Cádiz CF
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Jako piłkarz klubu Club Nacional de Football był w kadrze reprezentacji Urugwaju w finałach mistrzostw świata w 1966 roku, gdzie Urugwaj dotarł do ćwierćfinału. Espárrago nie zagrał w żadnym meczu.

Będąc wciąż graczem Nacionalu wziął udział wraz z reprezentacją Urugwaju w finałach mistrzostw świata w 1970 roku. Urugwaj został czwartą drużyną świata, a Espárrago zagrał we wszystkich sześciu meczach - z Izraelem, Włochami, Szwecją, ZSRR, Brazylią i Niemcami. Duży rozgłos zdobył dzięki kontrowersyjnej bramce zdobytej w ćwierćfinałowym meczu z ZSRR.

Jako gracz hiszpańskiej Sevilli wystąpił w finałach mistrzostw świata w 1974 roku. Urugwaj odpadł już w fazie grupowej, a Espárrago wystąpił we wszystkich trzech meczach - z Holandią, Bułgarią i Szwecją.

Nigdy nie zagrał w turnieju Copa América.

Od 4 grudnia 1965 do 23 czerwca 1974 rozegrał w reprezentacji Urugwaju 40 meczów i zdobył 1 bramkę[1]

Grał początkowo w klubach Danubio i Cerro, skąd w 1965 znalazł się w Nacionalu. Z klubem tym odniósł najwięcej sukcesów - sześć razy zdobył mistrzostwo Urugwaju (w 1966, 1969, 1970, 1971, 1972 oraz w 1980), wygrał Copa Interamericana (w 1972), dwukrotnie zdobył Copa Libertadores i Puchar Interkontynentalny (w 1970 i 1980). W 1973 przeniósł się z Nacionalu do Hiszpanii, do klubu Sevilla. Potem grał w Recreativo Huelva. W 1979, na zakończenie piłkarskiej kariery, wrócił do Nacionalu. W klubie tym rozegrał łącznie 431 meczów i zdobył 62 bramki.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem i w 1985 został szkoleniowcem Nacionalu. W 1987 przeniósł się do Hiszpanii, gdzie pracował w klubach Cádiz CF, Valencia CF, Sevilla, Albacete Balompié, Real Valladolid i Real Saragossa.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj