Vasco Pratolini

Włoski pisarz

Vasco Pratolini (ur. 19 października 1913 we Florencji, zm. 12 stycznia 1991 w Rzymie) – włoski pisarz i scenarzysta filmowy.

Vasco Pratolini
Ilustracja
Vasco Pratolini (1959)
Data i miejsce urodzenia

19 października 1913
Florencja

Data i miejsce śmierci

12 stycznia 1991
Rzym

Zawód

pisarz, scenarzysta

Był jednym z głównych przedstawicieli neorealizmu. Ważnym impulsem do rozwoju jego twórczości było spotkanie z pisarzem Eliem Vittorini[1]. Zasłynął jako autor powieści, których akcja toczy się w robotniczych dzielnicach Florencji (m.in. Ulica ubogich kochanków z 1947 oraz Dziewczęta z Sanfrediano z 1953). Był też autorem trylogii Una storia italiana (Historia włoska, 1955-1966) ukazującej historię włoskiego ruchu robotniczego, składającej się z utworów Metello (1955), Lo scialo (1960) i Allegoria e derisione (1966)[2]. Ponadto pisał sztuki sceniczne, wiersze i scenariusze filmowe. Był aktywny również na polu przekładu literackiego[3].

Przypisy

edytuj
  1. Vasco Pratolini | Family Chronicle, Author | Italica Press [online], www.italicapress.com [dostęp 2017-11-15].
  2. Vasco Pratolini, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2016-09-05] (ang.).
  3. Vasco Pratolini « And Other Stories Publishing [online], www.andotherstories.org [dostęp 2017-11-15] (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Pisarze świata. Słownik encyklopedyczny, wyd. PWN, 1999