Vautour (1889)

francuski krążownik torpedowy

Vautourfrancuski krążownik torpedowy z lat 80. XIX wieku, jedna z czterech zbudowanych jednostek typu Condor. Okręt został zwodowany 25 kwietnia 1889 roku w stoczni Arsenal de Toulon w Tulonie, a do służby w Marine nationale przyjęto go w grudniu 1889 roku. Jednostka została skreślona z listy floty w 1908 roku i następnie złomowana.

Vautour
Klasa

krążownik torpedowy

Typ

Condor

Historia
Stocznia

Arsenal de Toulon, Tulon

Położenie stępki

kwiecień 1884

Wodowanie

25 kwietnia 1889

 Marine nationale
Wejście do służby

grudzień 1889

Wycofanie ze służby

1908

Los okrętu

złomowany

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

normalna: 1266 ton

Długość

68 m między pionami

Szerokość

9 m

Zanurzenie

4,7 m

Materiał kadłuba

stal

Napęd
2 maszyny parowe
4 kotły lokomotywowe
moc 3000 KM
2 śruby
Prędkość

17 węzłów

Zasięg

2800 Mm przy 10 w.

Uzbrojenie
5 dział kal. 100 mm L/26 (5 x I)
4 działa kal. 47 mm L/40 (4 x I)
6 rewolwerowych dział kal. 37 mm L/20 (6 x V)
Wyrzutnie torpedowe

4 × 350 mm

Opancerzenie
pokład 40 mm
Załoga

156

Projekt i budowa edytuj

Krążowniki torpedowe typu Condor[a] zaprojektowano jako niewielkie, jednokominowe jednostki o dziobach i rufach w kształcie pługa i trzech masztach (później jeden z nich usunięto)[1][2]. Kadłuby jednostek wykonano ze stali[3].

„Vautour” zbudowany został w stoczni Arsenal de Toulon[1][2]. Stępkę okrętu położono w kwietniu 1884 roku, a zwodowany został 25 kwietnia 1889 roku[2][4]. Koszt budowy jednostki wyniósł w przeliczeniu 80 000 £[3].

Dane taktyczno–techniczne edytuj

Okręt był niewielkim krążownikiem torpedowym[1][2]. Długość między pionami wynosiła 68 metrów, szerokość całkowita 9 metrów, zaś maksymalne zanurzenie 4,7 metra[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 1266 ton[1][2][b]. Okręt napędzany był przez dwie pionowe maszyny parowe o łącznej mocy 3000 KM, do których parę dostarczały cztery kotły lokomotywowe[1][2][c]. Maksymalna prędkość napędzanej dwiema śrubami jednostki wynosiła 17 węzłów[1][2][d]. Okręt zabierał maksymalnie 160 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 2800 Mm przy prędkości 10 węzłów[1][2].

Główne uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z pięciu pojedynczych dział kalibru 100 mm L/26 M1881, umieszczonych na górnym pokładzie w ambrazurach (dwa przednie), sponsonach (dwa kolejne) i na rufie[1][2]. Oprócz tego na okręcie zainstalowano cztery pojedyncze działa Hotchkiss M1885 L/40 kal. 47 mm i sześć rewolwerowych dział kal. 37 mm L/20 M1885[1][2]. Okręt wyposażony był w cztery wyrzutnie torped kal. 350 mm[1][2][e].

Wypukły stalowy pokład pancerny miał grubość 40 mm, a nad maszynownią znajdował się koferdam i pokład przeciwodłamkowy[1][2].

Załoga okrętu składała się z 156 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][f].

Służba edytuj

„Vautour” został przyjęty do służby w Marine nationale w grudniu 1889 roku[1][2]. W latach 90. XIX wieku z pokładu okrętu usunięto wszystkie wyrzutnie torped, a także przystosowano kotły do zasilania paliwem płynnym[2]. Jednostka została wycofana ze służby w 1908 roku, a następnie złomowana[1][4].

Uwagi edytuj

  1. Klasyfikowane także jako kanonierki torpedowe[1][2].
  2. Jane 1970 ↓, s. 131 podaje, że wyporność wynosiła 1240 ton, Brassey 1894 ↓, s. 293 – 1280 ton, zaś według Jane 1900 ↓, s. 126 wyporność wynosiła około 1300 ton.
  3. Brassey 1894 ↓, s. 293 podaje, że moc siłowni wynosiła 3200 KM.
  4. Podczas prób przy przeciążeniu maszyn osiągnięto prędkość 17,1 węzła przy mocy 3378 KM[5].
  5. Brassey 1894 ↓, s. 293, Jane 1900 ↓, s. 126 i Jane 1970 ↓, s. 131 podają, że okręt wyposażony był w pięć wyrzutni torped.
  6. Gogin 2021 ↓ podaje, że załoga okrętu liczyła 137 osób.

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 324.
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p Gogin 2021 ↓.
  3. a b Brassey 1894 ↓, s. 293.
  4. a b Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 194.
  5. Jane 1900 ↓, s. 126.

Bibliografia edytuj

  • The Naval Annual, 1894. T.A. Brassey (red.). Portsmouth: J. Griffin and Co., 1894. (ang.).
  • Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Ivan Gogin: CONDOR torpedo cruisers (1886 - 1889). Navypedia. [dostęp 2021-02-19]. (ang.).
  • Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1900. London: Sampson Low, Marston & Co., 1900. (ang.).
  • Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1905/6. New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.).