Pochwiak brązowopochwowy
Pochwiak brązowopochwowy (Volvariella taylorii (Berk. & Broome) Singer) – gatunek grzybów z rodziny łuskowcowatych (Pluteaceae)[1].
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
pochwiak brązowopochwowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Volvariella taylorii (Berk. & Broome) Singer Lilloa 22: 401 (1951) [1949] | |
,_to_serve_as_an_atlas_to_the_%22Handbook_of_British_Fungi%22_(Pl._296)_(8723349080).jpg)
Systematyka i nazewnictwo
edytujPozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Volvariella, Pluteaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisali go w 1854 r. Miles Joseph Berkeley i Christopher Edmund Broome, nadając mu nazwę Agaricus taylorii. Obecną nazwę nadał mu w 1949 r. Rolf Singer[1]. Niektóre inne synonimy[2]:
- Volvariella murinella var. umbonata (J.E. Lange) Wichanský 1967
- Volvariella pusilla var. taylorii (Berk. & Broome) Boekhout 1986
Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Morfologia
edytujO średnicy 3–6 cm, początkowo wypukły, potem szeroko wypukły. Powierzchnia sucha, drobno promieniście owłosiona o barwie od szarawobrązowej do brązowawoszarej. Brzeg czasami pękający z wiekiem[4].
Wolne, gęste z licznymi blaszeczkami, początkowo białawe, w miarę dojrzewania stają się różowe do brązowawo-różowych[4].
Wysokość 3,5–5,5 cm, grubość 0,7–1,3 cm; zwężający się stopniowo do wierzchołka; z lekko napęczniałą podstawą lub małą bulewą. Powierzchnia początkowo bardzo drobno owłosiona w pobliżu wierzchołka, ale wkrótce także w innych miejscach, biaława, przebarwiająca się na brązowawa. Pochwa gruba, biaława do szarej lub brązowawa, workowata[4].
Biały, nie zmieniający barwy po uszkodzeniu, o słabym smaku i zapachu rzodkiewki[4].
Brązoworóżowy[4].
- Cechy mikroskopowe
Zarodniki 6–8 × 4–5 µm, elipsoidalne, grubościenne, w KOH o barwie od szklistej do żółtawej, w odczynniku Melzera nieamyloidalne. Cheilocystydy i pleurocystydy jeśli występują, mają wymiary 30–50 × 7,5–12,5 µm, są butelkowate, cienkościenne, gładkie, w KOH szkliste. Skórka kapelusza zbudowana cylindrycznych, septowanych, gładkościennych lub lekko inkrustowanych strzępek o zaokrąglonych wierzchołkach, średnicy 5-15 µm, w KOH bezbarwnych do brązowawych. Brak sprzążek[4].
Występowanie i siedlisko
edytujPodano stanowiska w Europie, Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej, Azji i Australii[5]. W Polsce Władysław Wojewoda w 2003 r. przytoczył 4 stanowiska[3], w późniejszych latach podano następne[6].
Naziemny saprotrof występujący w lasach, na drogach i przy drogach[3]. na ziemi bogatej w resztki drzewne[4].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-07-24] (ang.).
- ↑ Index Fungorum [online] [dostęp 2024-07-24] (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 689, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f g Michael Kuo, olvariella taylorii [online], MushroomExpert [dostęp 2024-07-25] (ang.).
- ↑ Występowanie Volvariella taylorii na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-07-25] (ang.).
- ↑ Taksony z referencjami w bibliografii grzybowej [online], grzyby.pl [dostęp 2024-07-25] (pol.).