Władimir Aksionow

radziecki kosmonauta
(Przekierowano z Władimir Aksjonow)

Władimir Wiktorowicz Aksionow, ros. Владимир Викторович Аксёнов (ur. 1 lutego 1935 w Giblicy, obwód riazański, ZSRR, zm. 9 kwietnia 2024 w Moskwie[1]) – inżynier, kosmonauta radziecki, Lotnik Kosmonauta ZSRR.

Władimir Aksionow
Владимир Викторович Аксёнов
Ilustracja
Władimir Aksionow (z prawej) i Jurij Małyszew na radzieckim znaczku
Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1935
Giblicy (obwód riazański)

Data i miejsce śmierci

9 kwietnia 2024
Moskwa

Narodowość

rosyjska

Funkcja

inżynier pokładowy

Łączny czas misji kosmicznych

11 dni 20 godzin 11 minut i 47 sekund

Misje

Sojuz 22, Sojuz T-2

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Medal „Weteran pracy” Medal „Za zasługi w podboju kosmosu”

Wykształcenie i praca w OKB-1

edytuj
  • 1949 – szkołę podstawową ukończył w rodzinnej wsi Giblicy.
  • 1953 – został absolwentem technikum budowy maszyn i w Krzemieńczuku rozpoczął naukę w wojskowej szkole przygotowującej pilotów.
  • 1955 – został słuchaczem Czugujewskiej Wyższej Wojskowej Szkoły Lotniczej, ale po roku został przeniesiony do rezerwy.
  • 1957 – rozpoczął pracę w biurze konstrukcyjnym Siergieja Korolowa (OKB-1). Na różnych stanowiskach pracował tam aż do momentu przyjęcia do grupy kosmonautów. Uczestniczył w konstruowaniu statków kosmicznych typu Wostok, Woschod, Sojuz i stacji kosmicznej Salut. Poza tym kierował lotniczym doświadczalnym laboratorium zainstalowanym na pokładzie samolotu Tu-104. Odbył na nim blisko 250 lotów, w czasie których ponad 1200 razy znajdował się w stanie nieważkości. Zajmował się zagadnieniami związanymi z oceną, projektowaniem i badaniami doświadczalnymi statków kosmicznych. Ponadto uczestniczył w przygotowywaniu procedur postępowania kosmonautów podczas prac na zewnątrz statku kosmicznego, zarówno w czasie przechodzenia pomiędzy statkami kosmicznymi, jak również w warunkach księżycowej oraz sztucznej grawitacji.
  • 1963 – został absolwentem Wszechzwiązkowej Politechniki. Ukończył ją w systemie zaocznym, uzyskując tytuł inżyniera mechanika.
  • 1981 – 30 grudnia, po obronie pracy w Instytucie Badań Kosmicznych, otrzymał stopień kandydata nauk technicznych.

Kariera kosmonauty

edytuj
  • 1973 – 27 marca został przyjęty do czwartej grupy kosmonautów Biura Konstrukcyjnego „Energia” (w tamtym czasie jeszcze pod nazwą ЦКБЭМ – centralne biuro konstrukcyjne eksperymentalnej budowy maszyn). Razem z Aksionowem w tym zespole znaleźli się również: Aleksandr Iwanczenkow, Walerij Riumin i Giennadij Striekałow.
  • 1974-1976 – w załodze dowodzonej przez Leonida Kizima szkolił się początkowo do lotu na statku Sojuz w ramach wojskowego programu badań, a później do lotu na statku typu Sojuz-T, który miał dostarczać załogi na pokład stacji kosmicznych.
  • 1976 – w styczniu wspólnie z Walerijem Bykowskim rozpoczął, jako inżynier pokładowy, trening do misji Sojuza-22.
  • 1976 – 15–23 września uczestniczył w locie statku kosmicznego Sojuz 22.
  • 1976-1978 – po zakończonym locie kosmicznym powrócił do grupy kosmonautów przygotowujących się do wypraw na pokładzie statku typu Sojuz T.
  • 1978-1980 – kontynuował szkolenie w załodze, której dowodzenie powierzono Jurijowi Małyszewowi.
  • 1980 – 5–9 czerwca wziął udział w misji statku Sojuz T-2.
  • 1980-1984 – pracował w Centrum Wyszkolenia Kosmonautów im. J. Gagarina. Zajmował się m.in. przygotowywaniem nowych załóg do lotów w kosmos.
  • 1984-1988 – jako zastępca kierownika jednego z kompleksów Zjednoczenia Naukowo-Przemysłowego „Energia” (НПО „Энергия”) pracował nad systemami kierowania, cumowania i lądowania statków kosmicznych i stacji orbitalnych.
  • 1988 – 17 października w związku z przejściem na emeryturę opuścił korpus radzieckich kosmonautów.

Po opuszczeniu oddziału kosmonautów

edytuj
  • 1988 – został dyrektorem Państwowego Centrum Naukowo-Badawczego zajmującego się badaniem zasobów naturalnych Ziemi przy wykorzystaniu sztucznych satelitów.
  • 1990-1992 – był generalnym dyrektorem Zjednoczenia Naukowo-Badawczego „Planeta” (НПО „Планета”).
  • 1990-1996 – pełnił funkcję zastępcy przedstawiciela rady dyrektorów „Mosbiznesbanku” („Мосбизнесбанк”).
  • 1996 – został przedstawicielem prezydium organizacji społecznej „Duchowy Ruch Rosji”.
  • 2001 – został prezesem fundacji naukowej „Instytut Problemów Bezpieczeństwa i Ustawicznego Rozwoju”.

Loty załogowe

edytuj
  • Sojuz 22

Pojazd kosmiczny Sojuz 22 wystartował w kosmos z kosmodromu Bajkonur 15 września 1976. Wyprawą dowodził Walerij Bykowski, a Władimir Aksionow pełnił funkcję inżyniera pokładowego. Lot prawie w całości poświęcony był badaniom Ziemi. W tym celu zapasowy statek kosmiczny Sojuz przewidziany do misji Sojuz-Apollo został specjalnie przebudowany. Zainstalowano w nim skonstruowaną w NRD wielozakresową kamerę o 6 obiektywach pracującą w zakresie światła widzialnego i podczerwieni. Podczas trwającej tydzień misji kosmonauci wykonali 2400 zdjęć powierzchni ZSRR oraz NRD. Na Ziemię powrócili 23 września 1976, lądując w odległości ok. 150 km od Celinogradu.

  • Sojuz T-2

Była to pierwsza załogowa misja zmodyfikowanego statku kosmicznego serii Sojuz. Wyprawą dowodził Jurij Małyszew, a Aksionow, tak jak poprzednio, był inżynierem pokładowym. Lot miał na celu potwierdzenie skuteczności zastosowanych rozwiązań technicznych. Start z kosmodromu Bajkonur nastąpił 5 czerwca 1980. Dzień później statek połączył się z zespołem orbitalnym Salut 6Sojuz 36, na pokładzie którego znajdowała się czwarta stała załoga – Leonid Popow i Walerij Riumin. Po trzech dniach wspólnych prac statek Sojuz T- 2 odcumował od stacji kosmicznej i powrócił na Ziemię, lądując w odległości około 200 km od Żezkazganu.

Wykaz lotów

edytuj
Loty kosmiczne, w których uczestniczył Władimir W. Aksionow
Numer
Data startu
Statek kosmiczny
Data lądowania
Statek kosmiczny
Funkcja
Czas trwania
1 15 września 1976 Sojuz 22 23 września 1976 Sojuz 22 inżynier pokładowy 7 dni 21 godzin 52 minuty i 17 sekund
2 5 czerwca 1980 Sojuz T-2 9 czerwca 1980 Sojuz T-2 inżynier pokładowy 3 dni 22 godziny 19 minut i 30 sekund
Łączny czas spędzony w kosmosie – 11 dni 20 godzin 11 minut i 47 sekund

Odznaczenia i nagrody

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj