Wikipedia

Władimir Smirnow (narciarz)

kazachski biegacz narciarski

Władimir Michajłowicz Smirnow (ros. Влади́мир Миха́йлович Смирно́в, ur. 7 marca 1964 roku w Szczuczinsku w Kazachskiej SRR) – kazachski narciarz, reprezentant Związku Radzieckiego i Kazachstanu w biegach narciarskich. Zdobywca siedmiu medali olimpijskich (w tym jednego złotego) i jedenastu medali mistrzostw świata (w tym pięciu złotych). W sezonach 1990/1991 i 1993/1994 triumfował w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Zakończył karierę w 1999 r.

Władimir Michajłowicz Smirnow
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 marca 1964
Szczuczinsk

Klub

IF Stockvik Sundsvall

Wzrost

183 cm

Reprezentacja

 ZSRR (do 1991)
 WNP (1992)
 Kazachstan (1992-1999)

Debiut w PŚ

18.12 1982, Davos
(17. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

18.12 1982, Davos
(17. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

23.03 1984, Murmańsk
(2. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

23.02 1986, Kawgołowo (15 km)

Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Lillehammer 1994 50 km
srebro Calgary 1988 30 km
srebro Calgary 1988 Sztafeta
srebro Lillehammer 1994 10 km
srebro Lillehammer 1994 25 km pościgowy
brąz Calgary 1988 15 km
brąz Nagano 1998 25 km pościgowy
Mistrzostwa świata
złoto Lahti 1989 30 km
złoto Thunder Bay 1995 10 km
złoto Thunder Bay 1995 25 łączony
złoto Thunder Bay 1995 30 km
srebro Oberstdorf 1987 Sztafeta
srebro Val di Fiemme 1991 30 km
srebro Falun 1993 10 km
srebro Falun 1993 25 łączony
brąz Val di Fiemme 1991 15 km
brąz Falun 1993 30 km
brąz Thunder Bay 1995 50 km
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Kuopio 1983 Sztafeta
złoto Trondheim 1984 Sztafeta
srebro Kuopio 1983 15 km
srebro Trondheim 1984 15 km
brąz Murau 1982 Sztafeta
brąz Murau 1982 15 km
Puchar Świata
Kryształowa kula
1990/1991
Kryształowa kula
1993/1994
2. miejsce
1992/1993
2. miejsce
1994/1995
2. miejsce
1995/1996
3. miejsce
1985/1986
3. miejsce
1991/1992
3. miejsce
1997/1998
Puchar Świata (sprint)
3. miejsce
1997/1998
Puchar Świata (dystanse)
3. miejsce
1996/1997
Inne nagrody
złoto Medal Holmenkollen
1994

Smirnow ma na koncie 31[1] zwycięstw w zawodach Pucharu Świata. Pod tym względem, w klasyfikacji najbardziej utytułowanych zawodników, jest na drugim miejscu za Bjørnem Dæhlie, który ma na koncie 46 triumfów. Smirnow pierwszy raz wygrał w Kawgołowie w Związku Radzieckim 23 lutego 1986 r., zaś ostatni raz zwyciężył w fińskim Lahti 8 marca 1998 roku. Ogólnie ostatni raz wygrał w Yongpyong 31 marca 1999 r. podczas konkursu Pucharu Kontynentalnego.

W 1994 r. został nagrodzony medalem Holmenkollen wraz z norweskim skoczkiem Espenem Bredesenem i rosyjską biegaczką Lubow Jegorową.

Życie prywatne edytuj

Obecnie mieszka w szwedzkiej miejscowości Sundsvall wraz z żoną, Valentiną i dwiema córkami Anną i Karoliną. Smirnow interesuje się wędkarstwem i podróżowaniem. Zna trzy języki: rosyjski, niemiecki i szwedzki. Był członkiem komitetu, który walczył o przyznanie miastu Ałmaty prawa do organizacji zimowych igrzysk olimpijskich w 2014 roku (kandydatura byłej stolicy Kazachstanu odpadła już w pierwszym etapie). Natomiast 2 kwietnia 2008 roku został jedną z 79 osób, które niosły ogień olimpijski.

Przebieg kariery edytuj

Sezon 1982/1983 edytuj

Był to pierwszy sezon Smirnowa w Pucharze Świata. Wystartował w jednych zawodach, 18 grudnia 1982 roku w szwajcarskim Davos. W biegu na 15 kilometrów był siedemnasty, dzięki czemu zdobył 4 punkty dające 59. miejsce w PŚ.

Sezon 1983/1984 edytuj

Podczas swojego drugiego sezonu w Pucharze Świata mógł się już poszczycić miejscem na podium. 23 marca 1984 roku w nadmorskim mieście Murmańsk zajął 2. miejsce w biegu na 15 km. Były to jednak jedne z ostatnich zawodów w sezonie i nie mógł już potwierdzić dobrej formy w dalszych startach. W klasyfikacji końcowej sezonu 1983/1984 zajął 31. miejsce.

Sezon 1984/1985 edytuj

W tym sezonie nie stanął na podium w żadnych z zawodów Pucharu Świata, jego najwyższa pozycją było 5. miejsce w Davos w biegu na 30 km. W styczniu 1985 r. Smirnow wziął udział w swoich pierwszych mistrzostwach świata, które odbyły się w austriackim Seefeld in Tirol. Wystartował w biegu na 15 kilometrów, który ukończył na 16. miejscu. W tej edycji PŚ wywalczył 21 punktów co dało mu 30. miejsce w klasyfikacji końcowej.

Sezon 1985/1986 edytuj

Ten sezon był ważnym momentem w karierze zawodnika z ówczesnego Związku Radzieckiego. W pięciu zawodach w jakich uczestniczył ani razu nie wypadł poza czołową dziesiątkę. Był kolejno drugi w kanadyjskim Labrador City, ósmy w amerykańskim Biwabik, drugi we francuskim La Bresse, a 23 lutego 1986 roku, w radzieckiej miejscowości Kawgołowo, Smirnow po raz pierwszy w karierze zwyciężył w zawodach Pucharu Świata. Wyprzedził wtedy utytułowanego Szweda Gunde Svana i swojego rodaka Jurija Burłakowa. W ostatnim starcie w sezonie w norweskim Holmenkollen zajął 6. miejsce. Te bardzo dobre starty dały mu 78 punktów co w rezultacie pozwoliło mu zająć trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej Pucharu Świata.

Sezon 1986/1987 edytuj

W tym sezonie Smirnow nie był już anonimowym zawodnikiem. Sezon ten był jednak w jego wykonaniu trochę słabszy niż poprzedni. Dwa razy stawał na podium. We włoskiej miejscowości Cogne zajął trzecie miejsce, a w szwajcarskim Davos był drugi. Na Mistrzostwach Świata w Oberstdorfie indywidualnie nie zdobył medalu. Wystartował tylko w biegu na 15 kilometrów, w którym zajął piąte miejsce. Jednakże w sztafecie 4 × 10 km wraz z kolegami wywalczył srebrny medal. Ostatni konkurs PŚ rozegrany został w radzieckiej miejscowości Kawgołowo, zajął tu szóste miejsce. W ciągu całego sezonu Smirnow zdobył 64 punkty co dało mu 5. lokatę w klasyfikacji końcowej.

Sezon 1987/1988 edytuj

Początek sezonu olimpijskiego nie wskazywał, aby zawodnik ze Szczuczinska miał szanse na zdobycie chociaż jednego medalu podczas igrzysk w Calgary. We włoskiej miejscowości Castelrotto był ósmy, a w dotychczas szczęśliwym dla niego Davos był dopiero trzynasty. Jednak w ostatnich zawodach przed igrzyskami, w Kawgołowie, zajął pierwsze miejsce, co zagwarantowało mu wyjazd na igrzyska w Kanadzie.

Były to pierwsze w karierze igrzyska Smirnowa. Wystartował tam na dwóch dystansach: na 30 i na 15 kilometrów. W pierwszym zdobył srebrny medal przegrywając z innym reprezentantem ZSRR Aleksiejem Prokurorowem, zaś w drugim uplasował się na trzeciej pozycji przegrywając z Michaiłem Diewjatiarowem z ZSRR oraz Pålem Gunnarem Mikkelsplassem z Norwegii.

Ostatecznie Smirnow zajął 5. miejsce w klasyfikacji końcowej Pucharze Świata. Zgromadził 71 punktów – 18 mniej od trzeciego w tym sezonie Gunde Svana.

Sezon 1988/1989 edytuj

Był to kolejny sezon, w którym Smirnow należał do czołówki światowej, ale bez miejsca na podium w końcowej klasyfikacji. Zaważyły na tym słabe starty w pierwszych i ostatnich zawodach na których był odpowiednio 12. i 13. Najwyższą lokatą było trzecie miejsce w Kawgołowie. Smirnow w końcowej klasyfikacji był ponownie piąty, zdobywając o trzy punkty więcej niż przed rokiem (74). W tym sezonie najważniejsze jednak były mistrzostwa świata w Lahti.

Na mistrzostwach w fińskim Lahti Smirnow wystartował w biegu na 30 km, w którym zajął pierwsze miejsce zdobywając tym samym swój pierwszy indywidualnie wywalczony medal mistrzostw świata. W swoim drugim starcie na tych mistrzostwach na dystansie 15 km spisał się słabiej zajmując 10. miejsce.

Sezon 1989/1990 edytuj

Mimo iż w sześciu zawodach, w których brał udział Smirnow ani razu nie wypadł poza czołową dziesiątkę to w klasyfikacji generalnej PŚ zajął 7. miejsce, najniższe od trzech lat. Dwa razy zajmował miejsce na podium: w Reit im Winkl był pierwszy, a w szwedzkim Örnsköldsvik zajął trzecie miejsce. W sumie zgromadził w tym sezonie 74 punkty.

Sezon 1990/1991 edytuj

W tym sezonie Smirnow po raz pierwszy w karierze zdobył Kryształową Kulę za zwycięstwo w generalnej klasyfikacji PŚ, zdobywając 163 punkty w siedmiu startach. Kazach tylko raz wypadł poza czołową dziesiątkę, jednak odbyło się to w ostatnim biegu, gdy jego zwycięstwo w PŚ było już przesądzone. Zawodnik pięciokrotnie stawał na podium z czego trzy razy wygrał (w Davos, Les Saisies i Mińsku).

Dobre starty w Pucharze Świata przełożyły się na bardzo dobre wyniki na mistrzostwach świata w Val di Fiemme. W biegu na 30 km zdobył srebrny medal, a na dystansie 15 km wywalczył brąz.

Sezon 1991/1992 edytuj

Obrona wywalczonego rok wcześniej trofeum nie udała się. Norweska koalicja Vegard Ulvang – Bjørn Dæhlie nie dała szans Kazachowi wyprzedzając go o ponad 100 punktów. Jednak i starty sportowca nie były okazałe. W ośmiu startach tylko trzy razy stawał na podium, a tuż przed najważniejszą imprezą czterolecia, igrzyskami w Albertville, był dopiero na 46. miejscu.

Na swych drugich igrzyskach Smirnow reprezentował barwy Wspólnoty Niepodległych Państw. Wystartował w czterech biegach: na 50, 30 i 10 kilometrów oraz biegu pościgowym. Na najdłuższym dystansie zajął najgorszą pozycję – 35. miejsce, tracąc do zwycięzcy Norwega Bjørna Dæhlie ponad 12 minut. W pozostałych startach też nie zdobył medali plasując się między 8 a 13. miejscem. Były to jedyne igrzyska, na których Władimir nie zdobył medalu.

Pomimo słabej pierwszej części sezonu zawodnik zdobył 93 punkty dające miejsce na najniższym stopniu podium Pucharu Świata.

Sezon 1992/1993 edytuj

Zanim rozpoczął się sezon Pucharu Świata Smirnow pojechał do Austrii na zawody pucharu kontynentalnego, które odbyły się w Tauplitz. Tamtejsze zawody wygrał z ponad półminutową przewagą, ale nie startowało tam wielu zawodników z czołówki PŚ. Podczas tego sezonu Smirnow jeszcze raz wystartował w wyścigu niezaliczanym do klasyfikacji Pucharu Świata. W Sylwestra w szwedzkim Örnsköldsvik wygrał zawody FIS Race wyprzedzając o tylko 4 sekundy Szweda Torgny'ego Mogrena

W tym sezonie zmieniono zasady punktacji na obecną, dzięki której można było zdobyć w przeciągu sezonu nawet 1000 punktów, jednak nikt tego nie dokonał. W dziewięciu startach Smirnow pięć razy stanął na podium, z czego dwa razy wygrał: we włoskim Val di Fiemme i słoweńskim Bohinj. W całym sezonie Smirnow zdobył 649 punktów, o 47 mniej niż jego największy rywal Bjørn Dæhlie, który tym samym obronił Kryształową Kulę, a Kazach zajął miejsce drugie.

Największe znaczenie w sezonie 1992/1993 miały zawody w Falun, gdzie odbyły się mistrzostwa świata w 1993. Tam Kazach zdobył trzy medale. Srebrne w biegu pościgowym 10+15 km i w biegu na 10 km, a na dystansie 30 kilometrów był trzeci.

Sezon 1993/1994 edytuj

Był to dość nietypowy sezon, ponieważ igrzyska olimpijskie odbyły się nie jak zwykle po czterech latach, a po dwóch. Był to najlepszy sezon w karierze Smirnowa. Nie dość, że zawodnik wygrał Puchar Świata to jeszcze zdobył tytuł mistrza olimpijskiego na igrzyskach w Lillehammer. Były to pierwsze igrzyska, na których Smirnow wystąpił reprezentując już Kazachstan. W pierwszym biegu, na dystansie 30 km był dopiero dziesiąty. W biegu na 10 km spisał się znacznie lepiej zdobywając srebrny medal, przegrywając jedynie ze swym największym rywalem Bjørnem Dæhlie. Dwa dni później znalazł się na tym samym stopniu podium w biegu pościgowym. Jednym z najważniejszych dni w karierze Władimira był 27 lutego 1994 roku kiedy to po raz pierwszy (i jak się okazało jedyny) zdobył złoty medal olimpijski, w biegu na 50 kilometrów stylem klasycznym. Drugi na mecie Fin – Mika Myllylä stracił do Kazacha minutę i dwadzieścia sekund. Smirnow tym samym zapisał się w historii sportu Kazaskiego, stając się pierwszym złotym medalistą zimowych igrzysk olimpijskich[2].

Smirnow wystąpił także w trzech zawodach FIS Race. Pierwsze dwa odbyły się w listopadzie, w Szwecji. Z powodu okresu przed sezonowego wystartowało wielu zawodników z czołówki, jednak w tej grupie Kazach wypadł dobrze zajmując drugie i trzecie miejsce. Trzeci konkurs FIS Race odbył się w dosyć nie typowym czasie (9 kwietnia). Było widać już wiosenno-wakacyjną formę sportowca, który uplasował się na 27 lokacie.

Od początku sezonu widać było, że Smirnow będzie liczył się w walce o Kryształową Kulę. Do połowy stycznia wygrał 5 z 6 zawodów. Po nich odbyły się igrzyska w Lillehammer. Po powrocie z igrzysk Kazach przypieczętował zwycięstwo w PŚ wygrywając w Lahti. Ostatnie dwa starty nie miały już większego znaczenia, a Smirnow zanotował słabsze wyniki zajmując 7 i 29. miejsce. Początek sezonu zdecydował więc o końcowym sukcesie Smirnowa, który w ciągu całego sezonu zdobył 830 punktów wyprzedzając drugiego Bjørna Dæhlie o 150 oczek.

Sezon 1994/1995 edytuj

Po raz drugi nie udało się obronić Kryształowej Kuli, choć tym razem wygrywał częściej niż w sezonie 1991/1992[3]. W ośmiu startach trzy razy wygrał, a trzy razy stawał na niższych stopniach "pudła", przy czym ani razu nie wypadł z pierwszej dziesiątki. Było to jednak za mało na zwycięstwo w klasyfikacji generalnej, którą wygrał Dæhlie o 64 punkty. Smirnow zdobył 866 punktów.

Przed tymi mistrzostwami Kazach był zaliczany do faworytów imprezy. Zawodnik nie zawiódł swoich kibiców i przywiózł najwięcej medal z Thunder Bay ze wszystkich zawodników tych rozgrywek, zdobywając trzy złote (za bieg na 10 km, bieg łączony oraz na 30 km techniką klasyczną) i jeden brązowy (50 km techniką klasyczną). Były to najlepsze mistrzostwa w jego karierze.

Sezon 1995/1996 edytuj

Przed rozpoczęciem Pucharu Świata wystartował w dwóch wyścigach FISu, które odbyły się w norweskim mieście Beitostølen. Wystartowali w nich najlepsi zawodnicy poprzedniej zimy. Kazach w takiej stawce wypadł bardzo dobrze wygrywając pierwsze zawody, a w drugich zajął 4. miejsce. W PŚ Smirnow powtórzył swój wynik z sezonu 1994/1995 zajmując drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, ustępując jedynie za Bjørnowi Dæhlie o 76 punktów. Smirnow 11 razy stał na podium, a 6 z 14 zawodów wygrał. W sumie zdobył 1034 punkty.

Sezon 1996/1997 edytuj

To był najgorszy sezon Władimira od siedmiu lat. Tylko raz stanął na podium, ale za to na najwyższym jego stopniu. Jednak pozostałe wyniki nie były tak dobre. Na 7 startów aż 3 razy nie mieścił się w czołowej dwudziestce. Pod koniec sezonu, w Falun, Smirnow zajął dopiero 32. miejsce. Bardzo nierówna forma dała znać również na mistrzostwach świata w Trondheim. W czterech startach Smirnow nie popisał się i nie dosyć nie obronił swoich tytułów mistrzowskich z Kanady, to jeszcze nie zdobył ani jednego medalu. W biegach na 30 km, 10 km, łączonym 10 + 15 km i na 50 km zajmował kolejno 42, 4, 8 i 19. miejsce.

Wahania formy spowodowały dopiero dziewiątą lokatę w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Zgromadził 309 punktów.

Sezon 1997/1998 edytuj

Ten sezon był znacznie lepszy od poprzedniego. Podczas jedenastu startów zdobył 431 punktów oraz czterokrotnie stanął na podium oraz, po raz ostatni, na jego najwyższym stopniu 8 marca 1998 roku w Lahti. Niewiele brakowało by wygrał w nowo powstałej klasyfikacji sprintu, ale stracił 4 punktów do Bjørna Dæhlie. To był ostatni sezon Smirnowa w Pucharze Świata.

W tym sezonie również po raz ostatni wystąpił na igrzyskach, rozgrywanych w Nagano. Nie odniósł już tak dobrych wyników jak w Lillehammer, ale zdobył brązowy medal w biegu pościgowym (wyprzedzili go dwaj Norwegowie: złoty medalista Thomas Alsgaard i srebrny Bjørn Dæhlie). W biegu na 10 kilometrów zajął czwartą pozycję, a na 30 km był 12. Nie obronił też złotego medalu na 50 kilometrów, choć tym razem dystans ten rozgrywany był stylem dowolnym.

Sezon 1998/1999 edytuj

W tym sezonie wystartował tylko w trzech biegach. Pierwszy z nich to zawody FIS w szwedzkiej miejscowości Luleå, gdzie zajął drugie miejsce, ustępując Szwedowi Urbanowi Lindgrenowi. Ostatnie zawody w karierze Władimira odbyły się w koreańskim Yongpyong. W pierwszym biegu Smirnow wygrał, a w drugim zajął drugie miejsce uznając wyższość swego rodaka Andrieja Newzorowa.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
2.  15 lutego 1988   Calgary 30 km stylem klasycznym 1:24:26,3 +8,8   Aleksiej Prokurorow
3.  19 lutego 1988   Calgary 15 km stylem klasycznym 41:18,9 +29,6   Michaił Diewiatjarow
2.  22 lutego 1988   Calgary Sztafeta 4x10 km[4] 1:43:58,6 +12,7   Szwecja
9. 10 lutego 1992   Albertville 30 km stylem klasycznym 1:22:27,8 +2:59,8   Vegard Ulvang
13. 13 lutego 1992   Albertville 10 km stylem klasycznym 27:36,0 +1:37,1   Vegard Ulvang
8. 15 lutego 1992   Albertville 10+15 km pościgowy 1:05:37,9 +1:57,9   Bjørn Dæhlie
5. 18 lutego 1992   Albertville Sztafeta 4x10 km[5] 1:39:26,0 +3:37,6   Norwegia
35. 22 lutego 1992   Albertville 50 km stylem dowolnym 2:03:41,5 +12:07,0   Bjørn Dæhlie
10. 14 lutego 1994   Lillehammer 30 km stylem dowolnym 1:12:26,4 +3:35,4   Thomas Alsgaard
2.  17 lutego 1994   Lillehammer 10 km stylem klasycznym 24:20,1 +18,2   Bjørn Dæhlie
2.  19 lutego 1994   Lillehammer 10+15 km pościgowy 1:00:08,8 +29,2   Bjørn Dæhlie
1.  27 lutego 1994   Lillehammer 50 km stylem klasycznym 2:07:20,3 - -
12. 9 lutego 1998   Nagano 30 km stylem klasycznym 1:33:55,8 +5:02,3   Mika Myllylä
4. 12 lutego 1998   Nagano 10 km stylem klasycznym 27:24,5 +20,6   Bjørn Dæhlie
3.  14 lutego 1998   Nagano 10+15 km pościgowy 1:07:01,7 +29,8   Thomas Alsgaard
8. 22 lutego 1998   Nagano 50 km stylem dowolnym 2:05:08,2 +2:18,2   Bjørn Dæhlie

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
16. 22 stycznia 1985   Seefeld in Tirol 15 km stylem klasycznym 40:42,7 +2:06,3   Kari Härkönen
6. 24 stycznia 1985   Seefeld in Tirol Sztafeta 4x10 km[6] 1:52:21,0 +2:08,7   Norwegia
5. 15 lutego 1987   Oberstdorf 15 km stylem klasycznym 43:01,8 +22,8   Marco Albarello
2.  15 lutego 1987   Oberstdorf Sztafeta 4x10 km[7] 1:38:04,6 +26,3   Szwecja
1.  18 lutego 1989   Lahti 30 km stylem klasycznym 1:24:56,9 - -
10. 22 lutego 1989   Lahti 15 km stylem klasycznym 42:40,7 +1:14,5   Harri Kirvesniemi
5. 24 lutego 1989   Lahti Sztafeta 4x10 km[8] 1:40:12,3 +14,1   Szwecja
2.  7 lutego 1991   Val di Fiemme 30 km stylem klasycznym 1:16:12,4 +4,9   Gunde Svan
3.  9 lutego 1991   Val di Fiemme 15 km stylem dowolnym 36:57,2 +10,6   Bjørn Dæhlie
5. 15 lutego 1991   Val di Fiemme Sztafeta 4x10 km[9] 1:39:47,3 +2:49,2   Norwegia
3.  20 lutego 1993   Falun 30 km stylem klasycznym 1:17:33,6 +21,7   Bjørn Dæhlie
2.  22 lutego 1993   Falun 10 km stylem klasycznym 24:51,6 +3,9   Sture Sivertsen
2.  24 lutego 1993   Falun 10+15 km pościgowy 1:01:45,0 0,0   Bjørn Dæhlie
21. 28 lutego 1993   Falun 50 km stylem dowolnym 2:03:36,8 +6:29,5   Torgny Mogren
1.  9 marca 1995   Thunder Bay 30 km stylem klasycznym 1:15:52,3 - -
1.  11 marca 1995   Thunder Bay 10 km stylem klasycznym 24:52,3 - -
1.  13 marca 1995   Thunder Bay 10+15 km pościgowy 1:06:19,5 - -
3.  19 marca 1995   Thunder Bay 50 km stylem dowolnym 1:56:36,0 +1:34,7   Silvio Fauner
42. 21 lutego 1997   Trondheim 30 km stylem dowolnym 1:06:28,2 +4:17,8   Aleksiej Prokurorow
4. 24 lutego 1997   Trondheim 10 km stylem klasycznym 23:41,8 +37,0   Bjørn Dæhlie
8. 25 lutego 1997   Trondheim 10+15 km pościgowy 1:00:11,1 +1:50,8   Bjørn Dæhlie
19. 2 marca 1997   Trondheim 50 km stylem klasycznym 2:16:37,5 +8:34,1   Mika Myllylä

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik Strata Zwycięzca
5. luty 1981   Schonach 15 km stylem klasycznym 46:06,28 +24,64   Lars-Göran Dahl
4. luty 1981   Schonach Sztafeta 3x10 km[10] 1:28:14,63 +1:16,92   Norwegia
3.  3 marca 1982   Murau 15 km stylem klasycznym 40:10,6 +43,6   Andriej Astaszkin
3.  ? marca 1982   Murau Sztafeta 3x10 km[11] 1:23:52,1 +20,0   Szwecja
2.  11 marca 1983   Kuopio 15 km stylem klasycznym 41:38,7 +48,2   Aleksandr Uszkalenko
1.  ? marca 1983   Kuopio Sztafeta 3x10 km[12] 1:22:16,4 - -
2.  3 lutego 1984   Trondheim 15 km stylem klasycznym 42:13,5 +1,5   Holger Bauroth
1.  5 lutego 1984   Trondheim Sztafeta 3x10 km[13] 1:33:40,3 - -

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Zwycięstwa w konkursach edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu
1. 23 lutego 1986   Kawgołowo 15 km stylem klasycznym ?
2. 9 stycznia 1988   Kawgołowo 30 km stylem klasycznym ?
3. 18 lutego 1989   Lahti 30 km stylem klasycznym 1:24:56.9 h
4. 25 lutego 1989   Reit im Winkl 30 km stylem dowolnym ?
5. 15 grudnia 1990   Davos 15 km stylem klasycznym –
6. 19 grudnia 1990   Les Saisies 30 km stylem klasycznym ?
7. 5 stycznia 1991   Mińsk 15 km stylem dowolnym ?
8. 18 grudnia 1992   Predazzo 30 km stylem dowolnym 1:13:38,5
9. 16 stycznia 1993   Bohinj 15 km stylem dowolnym 34:49,6
10. 24 lutego 1993   Falun 10+15 km pościgowy 1:01:45,0
11. 11 grudnia 1993   Santa Caterina 30 km stylem klasycznym 1:22:50,9
12. 21 grudnia 1993   Dobbiaco 10 km stylem klasycznym 24:02,8
13. 22 grudnia 1993   Dobbiaco 15 km stylem dowolnym 59:04,9
14. 9 stycznia 1994   Kawgołowo 15 km stylem klasycznym 41:54,4
15. 15 stycznia 1994   Oslo 15 km stylem dowolnym 36:44,7
16. 27 lutego 1994   Lillehammer 50 km stylem klasycznym 2:07:20,3
17. 5 marca 1994   Lahti 15 km stylem dowolnym 36:44,2
18. 27 stycznia 1995   Lahti 15 km stylem dowolnym 37:31,2
19. 29 stycznia 1995   Lahti 15 km stylem klasycznym 38:57,2
20. 11 lutego 1995   Oslo 50 km stylem klasycznym 2:09:53,8
21. 9 marca 1995   Thunder Bay 30 km stylem klasycznym 1:15:52,3
22. 11 marca 1995   Thunder Bay 10 km stylem klasycznym 24:52,3
23. 13 marca 1995   Thunder Bay 10+15 km pościgowy 1:06:19,5
24. 26 listopada 1995   Vuokatti 10 km stylem klasycznym 26:03,6
25. 9 stycznia 1996   Štrbské Pleso 50 km stylem dowolnym 1:56:14,9
26. 13 stycznia 1996   Nové Město 15 km stylem klasycznym 40:11,3
27. 24 lutego 1996   Trondheim 30 km stylem dowolnym 1:09:36,4
28. 9 marca 1996   Falun 15 km stylem dowolnym 22:00,0
29. 10 marca 1996   Falun 15 km stylem klasycznym 1:00:16,3
30. 19 stycznia 1997   Lahti 30 km stylem klasycznym 1:15:28,2
31. 8 marca 1998   Lahti 30 kim stylem klasycznym 1:16:06,2

Miejsca na podium edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Pozycja Strata Zwycięzca
1. 23 marca 1984   Murmańsk 15 km stylem klasycznym ? 2. ? Michaił Diewiatjarow
2. 8 stycznia 1985   Labrador City 15 km stylem klasycznym ? 2. ? Gunde Svan
3. 11 stycznia 1986   La Bresse 30 km stylem klasycznym ? 2. ? Gunde Svan
4. 23 lutego 1986   Kawgołowo 15 km stylem klasycznym ? 1. – –
5. 13 grudnia 1986   Cogne 15 km stylem dowolnym ? 3. ? Gunde Svan
6. 20 grudnia 1986   Davos 15 km stylem dowolnym ? 2. ? Thomas Eriksson
7. 9 stycznia 1988   Kawgołowo 30 km stylem klasycznym ? 1. – –
8. 15 lutego 1988   Calgary 30 km stylem klasycznym 1:24:26,3 3. +8,8 Aleksiej Prokurorow
9. 19 lutego 1988   Calgary 15 km stylem klasycznym 41:18,9 3. +8,8 Michaił Diewiatjarow
10. 7 stycznia 1989   Kawgołowo 15 km stylem klasycznym ? 3. ? Vegard Ulvang
11. 18 lutego 1989   Lahti 30 km stylem klasycznym 1:24:56,9 1. – –
12. 25 lutego 1989   Reit im Winkl 30 km stylem dowolnym ? 1. – –
13. 10 marca 1990   Örnsköldsvik 30 km stylem klasycznym ? 3. ? Terje Langli
14. 9 grudnia 1990   Tauplitzalm 10+15 km pościgowy ? 2. ? Torgny Mogren
15. 15 grudnia 1990   Davos 15 km stylem klasycznym ? 1. – –
16. 19 grudnia 1990   Les Saisies 30 km stylem klasycznym ? 1. – –
17. 5 stycznia 1991   Mińsk 15 km stylem dowolnym ? 1. – –
18. 7 lutego 1991   Val di Fiemme 30 km stylem klasycznym 1:16:12,4 2. +4,9 Gunde Svan
19. 9 lutego 1991   Val di Fiemme 15 km stylem dowolnym 36:57,2 2. +10,6 Bjørn Dæhlie
20. 3 marca 1991   Lahti 30 km stylem dowolnym ? 2. ? Kristen Skjeldal
21. 8 grudnia 1991   Silver Star 10 km stylem klasycznym 26:33,9 2. + 11,0 Vegard Ulvang
22. 4 stycznia 1992   Kawgołowo 30 km stylem klasycznym 1:24:22,81 3. + 1:36,1 Bjørn Dæhlie
23. 7 marca 1992   Funäsdalen 30 km stylem dowolnym 1:10:20,9 3. + 17,6 Torgny Mogren
24. 12 grudnia 1992   Ramsau 10 km stylem dowolnym 26:13,9 2. + 25,9 Vegard Ulvang
25. 13 grudnia 1992   Ramsau 15 km stylem klasycznym 1:07:54,5 3. + 9,4 Torgny Mogren
26. 18 grudnia 1992   Val di Fiemme 30 km stylem dowolnym 1:13:38,5 1. – –
27. 16 stycznia 1993   Bohinj 15 km stylem dowolnym 34:49,6 1. – –
28. 20 lutego 1993   Falun 30 km stylem klasycznym 1:17:33,6 3. + 21,7 Bjørn Dæhlie
29. 22 lutego 1993   Falun 10 km stylem klasycznym 24:51,6 2. + 3,9 Sture Sivertsen
30. 24 lutego 1993   Falun 10+15 km pościgowy 1:01:45,0 2. 0,0 Bjørn Dæhlie
31. 6 marca 1993   Lahti 15 km stylem dowolnym 34:49,6 1. – –
32. 11 grudnia 1993   Santa Caterina 30 km stylem klasycznym 1:22:50,9 1. – –
33. 21 grudnia 1993   Dobbiaco 10 km stylem klasycznym 24:02,8 1. – –
34. 22 grudnia 1993   Dobbiaco 15 km stylem dowolnym 59:04,9 1. – –
35. 9 stycznia 1994   Kawgołowo 15 km stylem klasycznym 41:54,4 1. – –
36. 15 stycznia 1994   Oslo 15 km stylem dowolnym 36:44,7 1. – –
37. 17 lutego 1994   Lillehammer 10 km stylem klasycznym 24:20,1 2. +18,2 Bjørn Dæhlie
38. 19 lutego 1994   Lillehammer 10+15 km pościgowy 1:00:08,8 2. +29,2 Bjørn Dæhlie
39. 19 lutego 1994   Lillehammer 10+15 km pościgowy 2:07:20,3 1. – –
40. 5 marca 1994   Lahti 15 km stylem dowolnym 36:44,2 1. – –
41. 27 listopada 1994   Kiruna 10 km stylem klasycznym 27:59,6 2. + 29,5 Bjørn Dæhlie
42. 20 grudnia 1994   Sappada 10 km stylem dowolnym 26:04,7 3. + 18,0 Torgny Mogren
43. 27 stycznia 1995   Lahti 15 km stylem dowolnym 37:31,2 1. – –
44. 29 stycznia 1995   Lahti 15 km stylem klasycznym 38:57,2 1. – –
45. 4 lutego 1995   Falun 30 km stylem klasycznym 1:15:35,9 3. +43,5 Bjørn Dæhlie
46. 11 lutego 1995   Oslo 50 km stylem klasycznym 2:09:53,8 1. – –
47. 9 marca 1995   Thunder Bay 30 km stylem klasycznym 1:15:52,3 1. – –
48. 11 marca 1995   Thunder Bay 10 km stylem klasycznym 24:52,3 1. – –
49. 13 marca 1995   Thunder Bay 10+15 km pościgowy 1:06:19,5 1. – –
50. 19 marca 1995   Thunder Bay 50 km stylem dowolnym 1:56:36,0 2. +1:34,7 Silvio Fauner
51. 25 marca 1995   Sapporo 15 km stylem dowolnym 35:23,7 2. + 26,0 Bjørn Dæhlie
52. 26 listopada 1995   Vuokatti 10 km stylem klasycznym 26:03,6 1. – –
53. 9 grudnia 1995   Davos 30 km stylem klasycznym 1:14:03,7 2. + 23,3 Bjørn Dæhlie
54. 13 grudnia 1995   Brusson 10 km stylem klasycznym 37:05,4 3. + 59,2 Bjørn Dæhlie
55. 16 grudnia 1995   Santa Caterina 10 km stylem klasycznym 25:35,6 2. + 12,4 Bjørn Dæhlie
56. 16 grudnia 1995   Santa Caterina 15 km stylem dowolnym 1:02:46,9 3. + 1:21,7 Bjørn Dæhlie
57. 9 stycznia 1996   Szczyrbskie Jezioro 50 km stylem dowolnym 1:56:14,9 1. – –
58. 13 stycznia 1996   Nové Město 15 km stylem klasycznym 40:11,3 1. – –
59. 10 lutego 1996   Kawgołowo 15 km stylem klasycznym 37:32,1 2. + 7,7 Aleksiej Prokurorow
60. 24 lutego 1996   Trondheim 30 km stylem dowolnym 1:09:36,4 1. – –
61. 9 marca 1996   Falun 15 km stylem dowolnym 22:00,0 1. – –
62. 10 marca 1996   Falun Bieg łączony 1:00:16,3 1. – –
63. 19 stycznia 1997   Lahti 30 km stylem klasycznym 1:15:28,2 1. ? –
64. 27 listopada 1997   Beitostølen 10 km stylem klasycznym 23:37,7 2. + 0,1 Bjørn Dæhlie
65. 13 grudnia 1997   Val di Fiemme 10 km stylem klasycznym 25:31,8 3. + 23,0 Bjørn Dæhlie
66. 8 marca 1998   Lahti 30 km stylem klasycznym 1:16:06,2 1. – –

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Do tej liczby wliczane są zwycięstwa na igrzyskach olimpijskich i mistrzostwach świata. W oficjalnej statystyce FIS podawana jest liczba 30 zwycięstw, jednak wynika to z pominięcia pierwszego miejsca, które Smirnow zajął ex aequo z Bjørnem Dæhlie w biegu pościgowym 10+15 km podczas MŚ w 1993 r. [1]
  2. ↑ Były to pierwsze igrzyska na których wystartowali reprezentanci Kazachstanu.
  3. ↑ W sezonie 1991/1992 Smirnow bronił Pucharu Świata
  4. ↑ Skład drużyny: Władimir Smirnow, Władimir Sachnow, Michaił Diewiatjarow, Aleksiej Prokurorow
  5. ↑ Skład drużyny: Andriej Kiriłłow, Władimir Smirnow, Michaił Botwinow, Aleksiej Prokurorow
  6. ↑ Skład drużyny: Aleksandr Batiuk, Nikołaj Zimiatow, Władimir Smirnow, Jurij Burłakow
  7. ↑ Skład drużyny: Aleksandr Batiuk, Władimir Smirnow, Michaił Diewiatjarow, Władimir Sachnow
  8. ↑ Skład drużyny: Siergiej Kiczkin, Władimir Smirnow, Władimir Sachnow, Aleksiej Prokurorow
  9. ↑ Skład drużyny: Igor Badamczin, Władimir Smirnow, Aleksiej Prokurorow, Wiaczesław Płaksunow
  10. ↑ Skład drużyny: Władimir Sachnow, Wasilij Michiejew, Władimir Smirnow
  11. ↑ Skład drużyny: Andriej Astaszkin, Michaił Mumorcew, Władimir Smirnow
  12. ↑ Skład drużyny: Andriej Astaszkin, Aleksandr Uszkalenko, Władimir Smirnow
  13. ↑ Skład drużyny: Giennadij Łazutin, Aleksandr Uszkalenko, Władimir Smirnow
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władimir_Smirnow_(narciarz)&oldid=72889633”