Władimir Smirnow (narciarz)
Władimir Michajłowicz Smirnow (ros. Владимир Михайлович Смирнов, ur. 7 marca 1964 roku w Szczuczyńsku w Kazachskiej SRR) – kazachski narciarz, reprezentant Związku Radzieckiego i Kazachstanu w biegach narciarskich. Zdobywca siedmiu medali olimpijskich (w tym jednego złotego) i jedenastu medali mistrzostw świata (w tym pięciu złotych). W sezonach 1990/1991 i 1993/1994 triumfował w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Zakończył karierę w 1999 r.
Smirnow ma na koncie 31[1] zwycięstw w zawodach Pucharu Świata. Pod tym względem, w klasyfikacji najbardziej utytułowanych zawodników, jest na drugim miejscu za Bjørnem Dæhlie, który ma na koncie 46 triumfów. Smirnow pierwszy raz wygrał w Kawgołowie w Związku Radzieckim 23 lutego 1986 r., zaś ostatni raz zwyciężył w fińskim Lahti 8 marca 1998 roku. Ogólnie ostatni raz wygrał w Yongpyong 31 marca 1999 r. podczas konkursu Pucharu Kontynentalnego.
W 1994 r. został nagrodzony medalem Holmenkollen wraz z norweskim skoczkiem Espenem Bredesenem i rosyjską biegaczką Lubow Jegorową.
Życie prywatne
edytujObecnie mieszka w szwedzkiej miejscowości Sundsvall wraz z żoną, Valentiną i dwiema córkami Anną i Karoliną. Smirnow interesuje się wędkarstwem i podróżowaniem. Zna trzy języki: rosyjski, niemiecki i szwedzki. Był członkiem komitetu, który walczył o przyznanie miastu Ałmaty prawa do organizacji zimowych igrzysk olimpijskich w 2014 roku (kandydatura byłej stolicy Kazachstanu odpadła już w pierwszym etapie). Natomiast 2 kwietnia 2008 roku został jedną z 79 osób, które niosły ogień olimpijski.
Przebieg kariery
edytujSezon 1982/1983
edytujBył to pierwszy sezon Smirnowa w Pucharze Świata. Wystartował w jednych zawodach, 18 grudnia 1982 roku w szwajcarskim Davos. W biegu na 15 kilometrów był siedemnasty, dzięki czemu zdobył 4 punkty dające 59. miejsce w PŚ.
Sezon 1983/1984
edytujPodczas swojego drugiego sezonu w Pucharze Świata mógł się już poszczycić miejscem na podium. 23 marca 1984 roku w nadmorskim mieście Murmańsk zajął 2. miejsce w biegu na 15 km. Były to jednak jedne z ostatnich zawodów w sezonie i nie mógł już potwierdzić dobrej formy w dalszych startach. W klasyfikacji końcowej sezonu 1983/1984 zajął 31. miejsce.
Sezon 1984/1985
edytujW tym sezonie nie stanął na podium w żadnych z zawodów Pucharu Świata, jego najwyższa pozycją było 5. miejsce w Davos w biegu na 30 km. W styczniu 1985 r. Smirnow wziął udział w swoich pierwszych mistrzostwach świata, które odbyły się w austriackim Seefeld in Tirol. Wystartował w biegu na 15 kilometrów, który ukończył na 16. miejscu. W tej edycji PŚ wywalczył 21 punktów co dało mu 30. miejsce w klasyfikacji końcowej.
Sezon 1985/1986
edytujTen sezon był ważnym momentem w karierze zawodnika z ówczesnego Związku Radzieckiego. W pięciu zawodach w jakich uczestniczył ani razu nie wypadł poza czołową dziesiątkę. Był kolejno drugi w kanadyjskim Labrador City, ósmy w amerykańskim Biwabik, drugi we francuskim La Bresse, a 23 lutego 1986 roku, w radzieckiej miejscowości Kawgołowo, Smirnow po raz pierwszy w karierze zwyciężył w zawodach Pucharu Świata. Wyprzedził wtedy utytułowanego Szweda Gunde Svana i swojego rodaka Jurija Burłakowa. W ostatnim starcie w sezonie w norweskim Holmenkollen zajął 6. miejsce. Te bardzo dobre starty dały mu 78 punktów co w rezultacie pozwoliło mu zająć trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej Pucharu Świata.
Sezon 1986/1987
edytujW tym sezonie Smirnow nie był już anonimowym zawodnikiem. Sezon ten był jednak w jego wykonaniu trochę słabszy niż poprzedni. Dwa razy stawał na podium. We włoskiej miejscowości Cogne zajął trzecie miejsce, a w szwajcarskim Davos był drugi. Na Mistrzostwach Świata w Oberstdorfie indywidualnie nie zdobył medalu. Wystartował tylko w biegu na 15 kilometrów, w którym zajął piąte miejsce. Jednakże w sztafecie 4 × 10 km wraz z kolegami wywalczył srebrny medal. Ostatni konkurs PŚ rozegrany został w radzieckiej miejscowości Kawgołowo, zajął tu szóste miejsce. W ciągu całego sezonu Smirnow zdobył 64 punkty co dało mu 5. lokatę w klasyfikacji końcowej.
Sezon 1987/1988
edytujPoczątek sezonu olimpijskiego nie wskazywał, aby zawodnik ze Szczuczinska miał szanse na zdobycie chociaż jednego medalu podczas igrzysk w Calgary. We włoskiej miejscowości Castelrotto był ósmy, a w dotychczas szczęśliwym dla niego Davos był dopiero trzynasty. Jednak w ostatnich zawodach przed igrzyskami, w Kawgołowie, zajął pierwsze miejsce, co zagwarantowało mu wyjazd na igrzyska w Kanadzie.
Były to pierwsze w karierze igrzyska Smirnowa. Wystartował tam na dwóch dystansach: na 30 i na 15 kilometrów. W pierwszym zdobył srebrny medal przegrywając z innym reprezentantem ZSRR Aleksiejem Prokurorowem, zaś w drugim uplasował się na trzeciej pozycji przegrywając z Michaiłem Diewjatiarowem z ZSRR oraz Pålem Gunnarem Mikkelsplassem z Norwegii.
Ostatecznie Smirnow zajął 5. miejsce w klasyfikacji końcowej Pucharze Świata. Zgromadził 71 punktów – 18 mniej od trzeciego w tym sezonie Gunde Svana.
Sezon 1988/1989
edytujBył to kolejny sezon, w którym Smirnow należał do czołówki światowej, ale bez miejsca na podium w końcowej klasyfikacji. Zaważyły na tym słabe starty w pierwszych i ostatnich zawodach na których był odpowiednio 12. i 13. Najwyższą lokatą było trzecie miejsce w Kawgołowie. Smirnow w końcowej klasyfikacji był ponownie piąty, zdobywając o trzy punkty więcej niż przed rokiem (74). W tym sezonie najważniejsze jednak były mistrzostwa świata w Lahti.
Na mistrzostwach w fińskim Lahti Smirnow wystartował w biegu na 30 km, w którym zajął pierwsze miejsce zdobywając tym samym swój pierwszy indywidualnie wywalczony medal mistrzostw świata. W swoim drugim starcie na tych mistrzostwach na dystansie 15 km spisał się słabiej zajmując 10. miejsce.
Sezon 1989/1990
edytujMimo iż w sześciu zawodach, w których brał udział Smirnow ani razu nie wypadł poza czołową dziesiątkę to w klasyfikacji generalnej PŚ zajął 7. miejsce, najniższe od trzech lat. Dwa razy zajmował miejsce na podium: w Reit im Winkl był pierwszy, a w szwedzkim Örnsköldsvik zajął trzecie miejsce. W sumie zgromadził w tym sezonie 74 punkty.
Sezon 1990/1991
edytujW tym sezonie Smirnow po raz pierwszy w karierze zdobył Kryształową Kulę za zwycięstwo w generalnej klasyfikacji PŚ, zdobywając 163 punkty w siedmiu startach. Kazach tylko raz wypadł poza czołową dziesiątkę, jednak odbyło się to w ostatnim biegu, gdy jego zwycięstwo w PŚ było już przesądzone. Zawodnik pięciokrotnie stawał na podium z czego trzy razy wygrał (w Davos, Les Saisies i Mińsku).
Dobre starty w Pucharze Świata przełożyły się na bardzo dobre wyniki na mistrzostwach świata w Val di Fiemme. W biegu na 30 km zdobył srebrny medal, a na dystansie 15 km wywalczył brąz.
Sezon 1991/1992
edytujObrona wywalczonego rok wcześniej trofeum nie udała się. Norweska koalicja Vegard Ulvang – Bjørn Dæhlie nie dała szans Kazachowi wyprzedzając go o ponad 100 punktów. Jednak i starty sportowca nie były okazałe. W ośmiu startach tylko trzy razy stawał na podium, a tuż przed najważniejszą imprezą czterolecia, igrzyskami w Albertville, był dopiero na 46. miejscu.
Na swych drugich igrzyskach Smirnow reprezentował barwy Wspólnoty Niepodległych Państw. Wystartował w czterech biegach: na 50, 30 i 10 kilometrów oraz biegu pościgowym. Na najdłuższym dystansie zajął najgorszą pozycję – 35. miejsce, tracąc do zwycięzcy Norwega Bjørna Dæhlie ponad 12 minut. W pozostałych startach też nie zdobył medali plasując się między 8 a 13. miejscem. Były to jedyne igrzyska, na których Władimir nie zdobył medalu.
Pomimo słabej pierwszej części sezonu zawodnik zdobył 93 punkty dające miejsce na najniższym stopniu podium Pucharu Świata.
Sezon 1992/1993
edytujZanim rozpoczął się sezon Pucharu Świata Smirnow pojechał do Austrii na zawody pucharu kontynentalnego, które odbyły się w Tauplitz. Tamtejsze zawody wygrał z ponad półminutową przewagą, ale nie startowało tam wielu zawodników z czołówki PŚ. Podczas tego sezonu Smirnow jeszcze raz wystartował w wyścigu niezaliczanym do klasyfikacji Pucharu Świata. W Sylwestra w szwedzkim Örnsköldsvik wygrał zawody FIS Race wyprzedzając o tylko 4 sekundy Szweda Torgny'ego Mogrena
W tym sezonie zmieniono zasady punktacji na obecną, dzięki której można było zdobyć w przeciągu sezonu nawet 1000 punktów, jednak nikt tego nie dokonał. W dziewięciu startach Smirnow pięć razy stanął na podium, z czego dwa razy wygrał: we włoskim Val di Fiemme i słoweńskim Bohinj. W całym sezonie Smirnow zdobył 649 punktów, o 47 mniej niż jego największy rywal Bjørn Dæhlie, który tym samym obronił Kryształową Kulę, a Kazach zajął miejsce drugie.
Największe znaczenie w sezonie 1992/1993 miały zawody w Falun, gdzie odbyły się mistrzostwa świata w 1993. Tam Kazach zdobył trzy medale. Srebrne w biegu pościgowym 10+15 km i w biegu na 10 km, a na dystansie 30 kilometrów był trzeci.
Sezon 1993/1994
edytujBył to dość nietypowy sezon, ponieważ igrzyska olimpijskie odbyły się nie jak zwykle po czterech latach, a po dwóch. Był to najlepszy sezon w karierze Smirnowa. Nie dość, że zawodnik wygrał Puchar Świata to jeszcze zdobył tytuł mistrza olimpijskiego na igrzyskach w Lillehammer. Były to pierwsze igrzyska, na których Smirnow wystąpił reprezentując już Kazachstan. W pierwszym biegu, na dystansie 30 km był dopiero dziesiąty. W biegu na 10 km spisał się znacznie lepiej zdobywając srebrny medal, przegrywając jedynie ze swym największym rywalem Bjørnem Dæhlie. Dwa dni później znalazł się na tym samym stopniu podium w biegu pościgowym. Jednym z najważniejszych dni w karierze Władimira był 27 lutego 1994 roku kiedy to po raz pierwszy (i jak się okazało jedyny) zdobył złoty medal olimpijski, w biegu na 50 kilometrów stylem klasycznym. Drugi na mecie Fin – Mika Myllylä stracił do Kazacha minutę i dwadzieścia sekund. Smirnow tym samym zapisał się w historii sportu Kazaskiego, stając się pierwszym złotym medalistą zimowych igrzysk olimpijskich[2].
Smirnow wystąpił także w trzech zawodach FIS Race. Pierwsze dwa odbyły się w listopadzie, w Szwecji. Z powodu okresu przed sezonowego wystartowało wielu zawodników z czołówki, jednak w tej grupie Kazach wypadł dobrze zajmując drugie i trzecie miejsce. Trzeci konkurs FIS Race odbył się w dosyć nie typowym czasie (9 kwietnia). Było widać już wiosenno-wakacyjną formę sportowca, który uplasował się na 27 lokacie.
Od początku sezonu widać było, że Smirnow będzie liczył się w walce o Kryształową Kulę. Do połowy stycznia wygrał 5 z 6 zawodów. Po nich odbyły się igrzyska w Lillehammer. Po powrocie z igrzysk Kazach przypieczętował zwycięstwo w PŚ wygrywając w Lahti. Ostatnie dwa starty nie miały już większego znaczenia, a Smirnow zanotował słabsze wyniki zajmując 7 i 29. miejsce. Początek sezonu zdecydował więc o końcowym sukcesie Smirnowa, który w ciągu całego sezonu zdobył 830 punktów wyprzedzając drugiego Bjørna Dæhlie o 150 oczek.
Sezon 1994/1995
edytujPo raz drugi nie udało się obronić Kryształowej Kuli, choć tym razem wygrywał częściej niż w sezonie 1991/1992[3]. W ośmiu startach trzy razy wygrał, a trzy razy stawał na niższych stopniach "pudła", przy czym ani razu nie wypadł z pierwszej dziesiątki. Było to jednak za mało na zwycięstwo w klasyfikacji generalnej, którą wygrał Dæhlie o 64 punkty. Smirnow zdobył 866 punktów.
Przed tymi mistrzostwami Kazach był zaliczany do faworytów imprezy. Zawodnik nie zawiódł swoich kibiców i przywiózł najwięcej medal z Thunder Bay ze wszystkich zawodników tych rozgrywek, zdobywając trzy złote (za bieg na 10 km, bieg łączony oraz na 30 km techniką klasyczną) i jeden brązowy (50 km techniką klasyczną). Były to najlepsze mistrzostwa w jego karierze.
Sezon 1995/1996
edytujPrzed rozpoczęciem Pucharu Świata wystartował w dwóch wyścigach FISu, które odbyły się w norweskim mieście Beitostølen. Wystartowali w nich najlepsi zawodnicy poprzedniej zimy. Kazach w takiej stawce wypadł bardzo dobrze wygrywając pierwsze zawody, a w drugich zajął 4. miejsce. W PŚ Smirnow powtórzył swój wynik z sezonu 1994/1995 zajmując drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, ustępując jedynie za Bjørnowi Dæhlie o 76 punktów. Smirnow 11 razy stał na podium, a 6 z 14 zawodów wygrał. W sumie zdobył 1034 punkty.
Sezon 1996/1997
edytujTo był najgorszy sezon Władimira od siedmiu lat. Tylko raz stanął na podium, ale za to na najwyższym jego stopniu. Jednak pozostałe wyniki nie były tak dobre. Na 7 startów aż 3 razy nie mieścił się w czołowej dwudziestce. Pod koniec sezonu, w Falun, Smirnow zajął dopiero 32. miejsce. Bardzo nierówna forma dała znać również na mistrzostwach świata w Trondheim. W czterech startach Smirnow nie popisał się i nie dosyć nie obronił swoich tytułów mistrzowskich z Kanady, to jeszcze nie zdobył ani jednego medalu. W biegach na 30 km, 10 km, łączonym 10 + 15 km i na 50 km zajmował kolejno 42, 4, 8 i 19. miejsce.
Wahania formy spowodowały dopiero dziewiątą lokatę w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Zgromadził 309 punktów.
Sezon 1997/1998
edytujTen sezon był znacznie lepszy od poprzedniego. Podczas jedenastu startów zdobył 431 punktów oraz czterokrotnie stanął na podium oraz, po raz ostatni, na jego najwyższym stopniu 8 marca 1998 roku w Lahti. Niewiele brakowało by wygrał w nowo powstałej klasyfikacji sprintu, ale stracił 4 punktów do Bjørna Dæhlie. To był ostatni sezon Smirnowa w Pucharze Świata.
W tym sezonie również po raz ostatni wystąpił na igrzyskach, rozgrywanych w Nagano. Nie odniósł już tak dobrych wyników jak w Lillehammer, ale zdobył brązowy medal w biegu pościgowym (wyprzedzili go dwaj Norwegowie: złoty medalista Thomas Alsgaard i srebrny Bjørn Dæhlie). W biegu na 10 kilometrów zajął czwartą pozycję, a na 30 km był 12. Nie obronił też złotego medalu na 50 kilometrów, choć tym razem dystans ten rozgrywany był stylem dowolnym.
Sezon 1998/1999
edytujW tym sezonie wystartował tylko w trzech biegach. Pierwszy z nich to zawody FIS w szwedzkiej miejscowości Luleå, gdzie zajął drugie miejsce, ustępując Szwedowi Urbanowi Lindgrenowi. Ostatnie zawody w karierze Władimira odbyły się w koreańskim Yongpyong. W pierwszym biegu Smirnow wygrał, a w drugim zajął drugie miejsce uznając wyższość swego rodaka Andrieja Newzorowa.
Osiągnięcia
edytujMiejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
2. | 15 lutego | 1988 | Calgary | 30 km stylem klasycznym | 1:24:26,3 | +8,8 | Aleksiej Prokurorow |
3. | 19 lutego | 1988 | Calgary | 15 km stylem klasycznym | 41:18,9 | +29,6 | Michaił Diewiatjarow |
2. | 22 lutego | 1988 | Calgary | Sztafeta 4 × 10 km[4] | 1:43:58,6 | +12,7 | Szwecja |
9. | 10 lutego | 1992 | Albertville | 30 km stylem klasycznym | 1:22:27,8 | +2:59,8 | Vegard Ulvang |
13. | 13 lutego | 1992 | Albertville | 10 km stylem klasycznym | 27:36,0 | +1:37,1 | Vegard Ulvang |
8. | 15 lutego | 1992 | Albertville | 10+15 km pościgowy | 1:05:37,9 | +1:57,9 | Bjørn Dæhlie |
5. | 18 lutego | 1992 | Albertville | Sztafeta 4 × 10 km[5] | 1:39:26,0 | +3:37,6 | Norwegia |
35. | 22 lutego | 1992 | Albertville | 50 km stylem dowolnym | 2:03:41,5 | +12:07,0 | Bjørn Dæhlie |
10. | 14 lutego | 1994 | Lillehammer | 30 km stylem dowolnym | 1:12:26,4 | +3:35,4 | Thomas Alsgaard |
2. | 17 lutego | 1994 | Lillehammer | 10 km stylem klasycznym | 24:20,1 | +18,2 | Bjørn Dæhlie |
2. | 19 lutego | 1994 | Lillehammer | 10+15 km pościgowy | 1:00:08,8 | +29,2 | Bjørn Dæhlie |
1. | 27 lutego | 1994 | Lillehammer | 50 km stylem klasycznym | 2:07:20,3 | - | - |
12. | 9 lutego | 1998 | Nagano | 30 km stylem klasycznym | 1:33:55,8 | +5:02,3 | Mika Myllylä |
4. | 12 lutego | 1998 | Nagano | 10 km stylem klasycznym | 27:24,5 | +20,6 | Bjørn Dæhlie |
3. | 14 lutego | 1998 | Nagano | 10+15 km pościgowy | 1:07:01,7 | +29,8 | Thomas Alsgaard |
8. | 22 lutego | 1998 | Nagano | 50 km stylem dowolnym | 2:05:08,2 | +2:18,2 | Bjørn Dæhlie |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
16. | 22 stycznia | 1985 | Seefeld in Tirol | 15 km stylem klasycznym | 40:42,7 | +2:06,3 | Kari Härkönen |
6. | 24 stycznia | 1985 | Seefeld in Tirol | Sztafeta 4 × 10 km[6] | 1:52:21,0 | +2:08,7 | Norwegia |
5. | 15 lutego | 1987 | Oberstdorf | 15 km stylem klasycznym | 43:01,8 | +22,8 | Marco Albarello |
2. | 15 lutego | 1987 | Oberstdorf | Sztafeta 4 × 10 km[7] | 1:38:04,6 | +26,3 | Szwecja |
1. | 18 lutego | 1989 | Lahti | 30 km stylem klasycznym | 1:24:56,9 | - | - |
10. | 22 lutego | 1989 | Lahti | 15 km stylem klasycznym | 42:40,7 | +1:14,5 | Harri Kirvesniemi |
5. | 24 lutego | 1989 | Lahti | Sztafeta 4 × 10 km[8] | 1:40:12,3 | +14,1 | Szwecja |
2. | 7 lutego | 1991 | Val di Fiemme | 30 km stylem klasycznym | 1:16:12,4 | +4,9 | Gunde Svan |
3. | 9 lutego | 1991 | Val di Fiemme | 15 km stylem dowolnym | 36:57,2 | +10,6 | Bjørn Dæhlie |
5. | 15 lutego | 1991 | Val di Fiemme | Sztafeta 4 × 10 km[9] | 1:39:47,3 | +2:49,2 | Norwegia |
3. | 20 lutego | 1993 | Falun | 30 km stylem klasycznym | 1:17:33,6 | +21,7 | Bjørn Dæhlie |
2. | 22 lutego | 1993 | Falun | 10 km stylem klasycznym | 24:51,6 | +3,9 | Sture Sivertsen |
2. | 24 lutego | 1993 | Falun | 10+15 km pościgowy | 1:01:45,0 | 0,0 | Bjørn Dæhlie |
21. | 28 lutego | 1993 | Falun | 50 km stylem dowolnym | 2:03:36,8 | +6:29,5 | Torgny Mogren |
1. | 9 marca | 1995 | Thunder Bay | 30 km stylem klasycznym | 1:15:52,3 | - | - |
1. | 11 marca | 1995 | Thunder Bay | 10 km stylem klasycznym | 24:52,3 | - | - |
1. | 13 marca | 1995 | Thunder Bay | 10+15 km pościgowy | 1:06:19,5 | - | - |
3. | 19 marca | 1995 | Thunder Bay | 50 km stylem dowolnym | 1:56:36,0 | +1:34,7 | Silvio Fauner |
42. | 21 lutego | 1997 | Trondheim | 30 km stylem dowolnym | 1:06:28,2 | +4:17,8 | Aleksiej Prokurorow |
4. | 24 lutego | 1997 | Trondheim | 10 km stylem klasycznym | 23:41,8 | +37,0 | Bjørn Dæhlie |
8. | 25 lutego | 1997 | Trondheim | 10+15 km pościgowy | 1:00:11,1 | +1:50,8 | Bjørn Dæhlie |
19. | 2 marca | 1997 | Trondheim | 50 km stylem klasycznym | 2:16:37,5 | +8:34,1 | Mika Myllylä |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
5. | luty | 1981 | Schonach | 15 km stylem klasycznym | 46:06,28 | +24,64 | Lars-Göran Dahl |
4. | luty | 1981 | Schonach | Sztafeta 3 × 10 km[10] | 1:28:14,63 | +1:16,92 | Norwegia |
3. | 3 marca | 1982 | Murau | 15 km stylem klasycznym | 40:10,6 | +43,6 | Andriej Astaszkin |
3. | ? marca | 1982 | Murau | Sztafeta 3 × 10 km[11] | 1:23:52,1 | +20,0 | Szwecja |
2. | 11 marca | 1983 | Kuopio | 15 km stylem klasycznym | 41:38,7 | +48,2 | Aleksandr Uszkalenko |
1. | ? marca | 1983 | Kuopio | Sztafeta 3 × 10 km[12] | 1:22:16,4 | - | - |
2. | 3 lutego | 1984 | Trondheim | 15 km stylem klasycznym | 42:13,5 | +1,5 | Holger Bauroth |
1. | 5 lutego | 1984 | Trondheim | Sztafeta 3 × 10 km[13] | 1:33:40,3 | - | - |
Puchar Świata
edytujMiejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj- sezon 1982/1983: 59.
- sezon 1983/1984: 31.
- sezon 1984/1985: 30.
- sezon 1985/1986: 3.
- sezon 1986/1987: 5.
- sezon 1987/1988: 5.
- sezon 1988/1989: 5.
- sezon 1989/1990: 7.
- sezon 1990/1991: 1.
- sezon 1991/1992: 3.
- sezon 1992/1993: 2.
- sezon 1993/1994: 1.
- sezon 1994/1995: 2.
- sezon 1995/1996: 2.
- sezon 1996/1997: 9.
- sezon 1997/1998: 3.
Zwycięstwa w konkursach
edytujNr | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu |
---|---|---|---|---|---|
1. | 23 lutego | 1986 | Kawgołowo | 15 km stylem klasycznym | ? |
2. | 9 stycznia | 1988 | Kawgołowo | 30 km stylem klasycznym | ? |
3. | 18 lutego | 1989 | Lahti | 30 km stylem klasycznym | 1:24:56.9 h |
4. | 25 lutego | 1989 | Reit im Winkl | 30 km stylem dowolnym | ? |
5. | 15 grudnia | 1990 | Davos | 15 km stylem klasycznym | – |
6. | 19 grudnia | 1990 | Les Saisies | 30 km stylem klasycznym | ? |
7. | 5 stycznia | 1991 | Mińsk | 15 km stylem dowolnym | ? |
8. | 18 grudnia | 1992 | Predazzo | 30 km stylem dowolnym | 1:13:38,5 |
9. | 16 stycznia | 1993 | Bohinj | 15 km stylem dowolnym | 34:49,6 |
10. | 24 lutego | 1993 | Falun | 10+15 km pościgowy | 1:01:45,0 |
11. | 11 grudnia | 1993 | Santa Caterina | 30 km stylem klasycznym | 1:22:50,9 |
12. | 21 grudnia | 1993 | Dobbiaco | 10 km stylem klasycznym | 24:02,8 |
13. | 22 grudnia | 1993 | Dobbiaco | 15 km stylem dowolnym | 59:04,9 |
14. | 9 stycznia | 1994 | Kawgołowo | 15 km stylem klasycznym | 41:54,4 |
15. | 15 stycznia | 1994 | Oslo | 15 km stylem dowolnym | 36:44,7 |
16. | 27 lutego | 1994 | Lillehammer | 50 km stylem klasycznym | 2:07:20,3 |
17. | 5 marca | 1994 | Lahti | 15 km stylem dowolnym | 36:44,2 |
18. | 27 stycznia | 1995 | Lahti | 15 km stylem dowolnym | 37:31,2 |
19. | 29 stycznia | 1995 | Lahti | 15 km stylem klasycznym | 38:57,2 |
20. | 11 lutego | 1995 | Oslo | 50 km stylem klasycznym | 2:09:53,8 |
21. | 9 marca | 1995 | Thunder Bay | 30 km stylem klasycznym | 1:15:52,3 |
22. | 11 marca | 1995 | Thunder Bay | 10 km stylem klasycznym | 24:52,3 |
23. | 13 marca | 1995 | Thunder Bay | 10+15 km pościgowy | 1:06:19,5 |
24. | 26 listopada | 1995 | Vuokatti | 10 km stylem klasycznym | 26:03,6 |
25. | 9 stycznia | 1996 | Štrbské Pleso | 50 km stylem dowolnym | 1:56:14,9 |
26. | 13 stycznia | 1996 | Nové Město | 15 km stylem klasycznym | 40:11,3 |
27. | 24 lutego | 1996 | Trondheim | 30 km stylem dowolnym | 1:09:36,4 |
28. | 9 marca | 1996 | Falun | 15 km stylem dowolnym | 22:00,0 |
29. | 10 marca | 1996 | Falun | 15 km stylem klasycznym | 1:00:16,3 |
30. | 19 stycznia | 1997 | Lahti | 30 km stylem klasycznym | 1:15:28,2 |
31. | 8 marca | 1998 | Lahti | 30 kim stylem klasycznym | 1:16:06,2 |
Miejsca na podium
edytujNr | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Pozycja | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 23 marca | 1984 | Murmańsk | 15 km stylem klasycznym | ? | 2. | ? | Michaił Diewiatjarow |
2. | 8 stycznia | 1985 | Labrador City | 15 km stylem klasycznym | ? | 2. | ? | Gunde Svan |
3. | 11 stycznia | 1986 | La Bresse | 30 km stylem klasycznym | ? | 2. | ? | Gunde Svan |
4. | 23 lutego | 1986 | Kawgołowo | 15 km stylem klasycznym | ? | 1. | – | – |
5. | 13 grudnia | 1986 | Cogne | 15 km stylem dowolnym | ? | 3. | ? | Gunde Svan |
6. | 20 grudnia | 1986 | Davos | 15 km stylem dowolnym | ? | 2. | ? | Thomas Eriksson |
7. | 9 stycznia | 1988 | Kawgołowo | 30 km stylem klasycznym | ? | 1. | – | – |
8. | 15 lutego | 1988 | Calgary | 30 km stylem klasycznym | 1:24:26,3 | 3. | +8,8 | Aleksiej Prokurorow |
9. | 19 lutego | 1988 | Calgary | 15 km stylem klasycznym | 41:18,9 | 3. | +8,8 | Michaił Diewiatjarow |
10. | 7 stycznia | 1989 | Kawgołowo | 15 km stylem klasycznym | ? | 3. | ? | Vegard Ulvang |
11. | 18 lutego | 1989 | Lahti | 30 km stylem klasycznym | 1:24:56,9 | 1. | – | – |
12. | 25 lutego | 1989 | Reit im Winkl | 30 km stylem dowolnym | ? | 1. | – | – |
13. | 10 marca | 1990 | Örnsköldsvik | 30 km stylem klasycznym | ? | 3. | ? | Terje Langli |
14. | 9 grudnia | 1990 | Tauplitzalm | 10+15 km pościgowy | ? | 2. | ? | Torgny Mogren |
15. | 15 grudnia | 1990 | Davos | 15 km stylem klasycznym | ? | 1. | – | – |
16. | 19 grudnia | 1990 | Les Saisies | 30 km stylem klasycznym | ? | 1. | – | – |
17. | 5 stycznia | 1991 | Mińsk | 15 km stylem dowolnym | ? | 1. | – | – |
18. | 7 lutego | 1991 | Val di Fiemme | 30 km stylem klasycznym | 1:16:12,4 | 2. | +4,9 | Gunde Svan |
19. | 9 lutego | 1991 | Val di Fiemme | 15 km stylem dowolnym | 36:57,2 | 2. | +10,6 | Bjørn Dæhlie |
20. | 3 marca | 1991 | Lahti | 30 km stylem dowolnym | ? | 2. | ? | Kristen Skjeldal |
21. | 8 grudnia | 1991 | Silver Star | 10 km stylem klasycznym | 26:33,9 | 2. | + 11,0 | Vegard Ulvang |
22. | 4 stycznia | 1992 | Kawgołowo | 30 km stylem klasycznym | 1:24:22,81 | 3. | + 1:36,1 | Bjørn Dæhlie |
23. | 7 marca | 1992 | Funäsdalen | 30 km stylem dowolnym | 1:10:20,9 | 3. | + 17,6 | Torgny Mogren |
24. | 12 grudnia | 1992 | Ramsau | 10 km stylem dowolnym | 26:13,9 | 2. | + 25,9 | Vegard Ulvang |
25. | 13 grudnia | 1992 | Ramsau | 15 km stylem klasycznym | 1:07:54,5 | 3. | + 9,4 | Torgny Mogren |
26. | 18 grudnia | 1992 | Val di Fiemme | 30 km stylem dowolnym | 1:13:38,5 | 1. | – | – |
27. | 16 stycznia | 1993 | Bohinj | 15 km stylem dowolnym | 34:49,6 | 1. | – | – |
28. | 20 lutego | 1993 | Falun | 30 km stylem klasycznym | 1:17:33,6 | 3. | + 21,7 | Bjørn Dæhlie |
29. | 22 lutego | 1993 | Falun | 10 km stylem klasycznym | 24:51,6 | 2. | + 3,9 | Sture Sivertsen |
30. | 24 lutego | 1993 | Falun | 10+15 km pościgowy | 1:01:45,0 | 2. | 0,0 | Bjørn Dæhlie |
31. | 6 marca | 1993 | Lahti | 15 km stylem dowolnym | 34:49,6 | 1. | – | – |
32. | 11 grudnia | 1993 | Santa Caterina | 30 km stylem klasycznym | 1:22:50,9 | 1. | – | – |
33. | 21 grudnia | 1993 | Dobbiaco | 10 km stylem klasycznym | 24:02,8 | 1. | – | – |
34. | 22 grudnia | 1993 | Dobbiaco | 15 km stylem dowolnym | 59:04,9 | 1. | – | – |
35. | 9 stycznia | 1994 | Kawgołowo | 15 km stylem klasycznym | 41:54,4 | 1. | – | – |
36. | 15 stycznia | 1994 | Oslo | 15 km stylem dowolnym | 36:44,7 | 1. | – | – |
37. | 17 lutego | 1994 | Lillehammer | 10 km stylem klasycznym | 24:20,1 | 2. | +18,2 | Bjørn Dæhlie |
38. | 19 lutego | 1994 | Lillehammer | 10+15 km pościgowy | 1:00:08,8 | 2. | +29,2 | Bjørn Dæhlie |
39. | 19 lutego | 1994 | Lillehammer | 10+15 km pościgowy | 2:07:20,3 | 1. | – | – |
40. | 5 marca | 1994 | Lahti | 15 km stylem dowolnym | 36:44,2 | 1. | – | – |
41. | 27 listopada | 1994 | Kiruna | 10 km stylem klasycznym | 27:59,6 | 2. | + 29,5 | Bjørn Dæhlie |
42. | 20 grudnia | 1994 | Sappada | 10 km stylem dowolnym | 26:04,7 | 3. | + 18,0 | Torgny Mogren |
43. | 27 stycznia | 1995 | Lahti | 15 km stylem dowolnym | 37:31,2 | 1. | – | – |
44. | 29 stycznia | 1995 | Lahti | 15 km stylem klasycznym | 38:57,2 | 1. | – | – |
45. | 4 lutego | 1995 | Falun | 30 km stylem klasycznym | 1:15:35,9 | 3. | +43,5 | Bjørn Dæhlie |
46. | 11 lutego | 1995 | Oslo | 50 km stylem klasycznym | 2:09:53,8 | 1. | – | – |
47. | 9 marca | 1995 | Thunder Bay | 30 km stylem klasycznym | 1:15:52,3 | 1. | – | – |
48. | 11 marca | 1995 | Thunder Bay | 10 km stylem klasycznym | 24:52,3 | 1. | – | – |
49. | 13 marca | 1995 | Thunder Bay | 10+15 km pościgowy | 1:06:19,5 | 1. | – | – |
50. | 19 marca | 1995 | Thunder Bay | 50 km stylem dowolnym | 1:56:36,0 | 2. | +1:34,7 | Silvio Fauner |
51. | 25 marca | 1995 | Sapporo | 15 km stylem dowolnym | 35:23,7 | 2. | + 26,0 | Bjørn Dæhlie |
52. | 26 listopada | 1995 | Vuokatti | 10 km stylem klasycznym | 26:03,6 | 1. | – | – |
53. | 9 grudnia | 1995 | Davos | 30 km stylem klasycznym | 1:14:03,7 | 2. | + 23,3 | Bjørn Dæhlie |
54. | 13 grudnia | 1995 | Brusson | 10 km stylem klasycznym | 37:05,4 | 3. | + 59,2 | Bjørn Dæhlie |
55. | 16 grudnia | 1995 | Santa Caterina | 10 km stylem klasycznym | 25:35,6 | 2. | + 12,4 | Bjørn Dæhlie |
56. | 16 grudnia | 1995 | Santa Caterina | 15 km stylem dowolnym | 1:02:46,9 | 3. | + 1:21,7 | Bjørn Dæhlie |
57. | 9 stycznia | 1996 | Szczyrbskie Jezioro | 50 km stylem dowolnym | 1:56:14,9 | 1. | – | – |
58. | 13 stycznia | 1996 | Nové Město | 15 km stylem klasycznym | 40:11,3 | 1. | – | – |
59. | 10 lutego | 1996 | Kawgołowo | 15 km stylem klasycznym | 37:32,1 | 2. | + 7,7 | Aleksiej Prokurorow |
60. | 24 lutego | 1996 | Trondheim | 30 km stylem dowolnym | 1:09:36,4 | 1. | – | – |
61. | 9 marca | 1996 | Falun | 15 km stylem dowolnym | 22:00,0 | 1. | – | – |
62. | 10 marca | 1996 | Falun | Bieg łączony | 1:00:16,3 | 1. | – | – |
63. | 19 stycznia | 1997 | Lahti | 30 km stylem klasycznym | 1:15:28,2 | 1. | ? | – |
64. | 27 listopada | 1997 | Beitostølen | 10 km stylem klasycznym | 23:37,7 | 2. | + 0,1 | Bjørn Dæhlie |
65. | 13 grudnia | 1997 | Val di Fiemme | 10 km stylem klasycznym | 25:31,8 | 3. | + 23,0 | Bjørn Dæhlie |
66. | 8 marca | 1998 | Lahti | 30 km stylem klasycznym | 1:16:06,2 | 1. | – | – |
Bibliografia
edytuj- Profil stronie FIS-u (niem. • ang. • fr.)
- Biografia zawodnika na sports-reference.com (zarchiwizowane) (ang.) (ang.)
Przypisy
edytuj- ↑ Do tej liczby wliczane są zwycięstwa na igrzyskach olimpijskich i mistrzostwach świata. W oficjalnej statystyce FIS podawana jest liczba 30 zwycięstw, jednak wynika to z pominięcia pierwszego miejsca, które Smirnow zajął ex aequo z Bjørnem Dæhlie w biegu pościgowym 10+15 km podczas MŚ w 1993 r. [1]
- ↑ Były to pierwsze igrzyska na których wystartowali reprezentanci Kazachstanu.
- ↑ W sezonie 1991/1992 Smirnow bronił Pucharu Świata
- ↑ Skład drużyny: Władimir Smirnow, Władimir Sachnow, Michaił Diewiatjarow, Aleksiej Prokurorow
- ↑ Skład drużyny: Andriej Kiriłłow, Władimir Smirnow, Michaił Botwinow, Aleksiej Prokurorow
- ↑ Skład drużyny: Ołeksandr Batiuk, Nikołaj Zimiatow, Władimir Smirnow, Jurij Burłakow
- ↑ Skład drużyny: Ołeksandr Batiuk, Władimir Smirnow, Michaił Diewiatjarow, Władimir Sachnow
- ↑ Skład drużyny: Siergiej Kiczkin, Władimir Smirnow, Władimir Sachnow, Aleksiej Prokurorow
- ↑ Skład drużyny: Igor Badamszyn, Władimir Smirnow, Aleksiej Prokurorow, Wiaczesław Płaksunow
- ↑ Skład drużyny: Władimir Sachnow, Wasilij Michiejew, Władimir Smirnow
- ↑ Skład drużyny: Andriej Astaszkin, Michaił Mumorcew, Władimir Smirnow
- ↑ Skład drużyny: Andriej Astaszkin, Ołeksandr Uszkałenko, Władimir Smirnow
- ↑ Skład drużyny: Giennadij Łazutin, Ołeksandr Uszkałenko, Władimir Smirnow