Władysław Kaliszek

oficer Wojska Polskiego

Władysław Kaliszek (ur. 10 października 1895 w Kałudze, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Władysław Kaliszek
Ilustracja
Władysław Kaliszek (przed 1933)
podpułkownik artylerii podpułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

10 października 1895
Kaługa

Data i miejsce śmierci

kwiecień 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1916–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

24 Dywizja Piechoty

Stanowiska

dowódca artylerii dywizyjnej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej

Życiorys edytuj

Urodził się 10 października 1895 w Kałudze, ówczesnej stolicy guberni kałuskiej, w rodzinie Jana Wojciecha i Walerii z Jabłońskich[1][2][3]. Po ukończeniu szkoły realnej w Kijowie (1912) rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Kijowskiej. Dwa lata później przeniósł się na Wydział Rolniczy, na którym ukończył agronomię[3]. Od 1916 roku wcielony do armii rosyjskiej, gdzie ukończył szkołę oficerską. W 1917 roku w III Korpusie Polskim w Rosji. Od lipca do września 1918 działał w Polskiej Organizacji Wojskowej w Kijowie[4].

W 1918 roku, wstąpił na ochotnika do Wojska Polskiego. Został przydzielony do 1 pułku artylerii polowej Legionów jako adiutant I Brygady Artylerii. Został mianowany dowódcą baterii w 1 pap, a następnie w 6 dywizjonie artylerii konnej. Za bohaterstwo w czasie walk w wojnie polsko-bolszewickiej został odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku, został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. Służył w 3 dywizjonie artylerii konnej, a następnie w 1 pułku artylerii polowej Legionów, gdzie w 1928 roku został awansowany do stopnia majora i był dowódcą II dyonu. W styczniu 1931 został wyznaczony na stanowisko dyrektora nauk Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu[5]. W marcu 1935 objął dowództwo 12 dywizjonu artylerii konnej w Ostrołęce[6], a 1 stycznia 1937 dowództwo 1 dywizjonu artylerii konnej w Warszawie. W 1939 został mianowany dowódcą 24 pułku artylerii lekkiej w Jarosławiu. Był także przedostatnim przedwojennym prezesem klubu sportowego Legia Warszawa, którym kierował od kwietnia 1938 do lipca 1939.

W sierpniu 1939, w czasie mobilizacji, objął stanowisko dowódcy artylerii dywizyjnej 24 Dywizji Piechoty. Pod koniec września dostał się w ręce Sowietów podczas próby przedostania się w rejon Lwowa wraz z grupą żołnierzy i oficerów, został przewieziony do obozu jenieckiego w Starobielsku[3].

Władysław Kaliszek w 1940 został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu Piatichatki w Charkowie.

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Był żonaty z Michaliną z Kowalewskich, z którą miał dwie córki: Krystynę (ur. 19 maja 1925) i Hannę (ur. 26 lipca 1929)[8][3].

Ordery i odznaczenia edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Kolekcja ↓, s. 1.
  2. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 205.
  3. a b c d e Polak (red.) 1993 ↓, s. 86.
  4. Kolekcja ↓, s. 3, 4.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 30.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 marca 1935, s. 31.
  7. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  8. Kolekcja ↓, s. 2.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 18 lutego 1922, s. 107.
  10. M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1936, s. 2.
  12. M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33.
  13. a b c Kolekcja ↓, s. 3.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929, s. 239.

Bibliografia edytuj

  • Kaliszek Władysław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.36-2640 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-04].
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
  • Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 803, 820.
  • Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 722, 744.
  • Rocznik Oficerski 1928 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1928, s. 375, 457.
  • Rocznik Oficerski 1932 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1932, s. 182, 813.
  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
  • Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.