Wikipedia

Władysław Kulma

Władysław Józef Kulma (ur. 8 października[a] 1888 w Winiarach, zm. 23 czerwca 1944) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, doktor praw.

Władysław Józef Kulma
Ilustracja
pułkownik dyplomowany piechoty pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

8 października 1888
Winiary

Data śmierci

23 czerwca 1944

Przebieg służby
Lata służby

1909–1910, 1914–1939

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Dowództwo Okręgu Korpusu Nr IV

Stanowiska

dowódca OPL i OPGaz.

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Multimedia w Wikimedia Commons
Grób pułkownika Kulmy

Życiorys edytuj

Urodził się 8 października 1888 w Winiarach, w ówczesnym powiecie wielickim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Piotra i Marii z Baronów[2]. W 1908 ukończył naukę w c. k. Gimnazjum w Podgórzu zdanym egzaminem maturalnym[3][4]. W tym samym roku wstąpił do Związku Walki Czynnej i rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[5]. W roku akademickim 1908/1909 uczył się równolegle w Szkole Handlowej w Krakowie[5]. W trakcie studiów (od 1 października 1909 do 30 września 1910) odbył obowiązkową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej Armii, w charakterze jednorocznego ochotnika[5]. Od 1911 studia łączył z pracą w Towarzystwie Ubezpieczeniowym we Lwowie, w charakterze urzędnika prywatnego oraz działalnością w Organizacji Walki Czynnej i Polowych Drużynach Sokolich we Lwowie[5].

W lipcu 1914 został zmobilizowany do c. i k. Armii[5]. Walczył w szeregach c. i k. Pułku Piechoty Nr 56[5][6][7][8]. 23 października tego roku został ranny pod Jedlnią[3]. Był wówczas kadetem–aspirantem 15. kompanii pułku[9]. Przez dziesięć miesięcy leczył się w szpitalu, a następnie służył w batalionie zapasowym macierzystego pułku w Kielcach[5]. Na stopień porucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1915[10][11]. Od marca do listopada 1918, jako oficer c. i k. Armii działał w Polskiej Organizacji Wojskowej w Kielcach[12].

1 listopada 1918 został adiutantem komendanta Ziemi Kieleckiej, a następnie został przydzielony do sztabu generała Wacława Iwaszkiewicza[5]. W grudniu 1918 został przeniesiony do 12 pułku piechoty w Wadowicach, a 8 stycznia 1919 w szeregach I batalionu wysłany pod Lwów[5]. W listopadzie 1919 objął dowództwo II batalionu 12 pp, na którego czele walczył z bolszewikami[5]. Wyróżnił się 2 sierpnia 1920 w bitwie pod Brodami i Beresteczkiem za co później został odznaczony Orderem Virtuti Militari[13].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 284. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14]. W lipcu tego roku został przeniesiony do 85 pułku piechoty w Nowej Wilejce na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[5][15]. Od 29 września do 1 listopada 1922 pełnił obowiązki dowódcy tegoż pułku[5]. W tym samym roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego. Z dniem 1 października 1924, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Szefostwa Administracji Armii[16][17][b]. 3 maja 1926 prezydent RP nadał mu stopień podpułkownika ze starszeństwem z dnia 1 lipca 1925 i 22. lokatą w korpusie oficerów piechoty[18]. W listopadzie 1927 został przeniesiony z Oddziału IV Sztabu Generalnego do 80 pułku piechoty w Słonimie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[19][5]. Od 8 lutego do 4 maja 1928 pełnił obowiązki tego oddziału[5]. 24 grudnia 1930 objął dowództwo 25 pułku piechoty w Piotrkowie[5][20][21]. 21 grudnia 1932 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1933 stopień pułkownika w korpusie oficerów piechoty i 1. lokatą[22][23]. Obowiązki dowódcy pułku łączył z funkcją prezesa Związku Strzeleckiego w Piotrkowie[24]. W listopadzie 1935 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi. 18 marca 1937 został wyznaczony na stanowisko dowódcy obrony przeciwlotniczej Okręgu Korpusu Nr IV[25][26]. Od maja 1939, po reorganizacji DOK IV, zajmował stanowisko dowódcy obrony przeciwlotniczej i obrony przciwgazowej OK IV[27].

Zmarł 23 czerwca 1944 i został pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera L, rząd płd, miejsce 56)[28].

Był żonaty z Amalią z Kubiców (1901–1977), z którą miał córkę Olgę Janinę po mężu Sendor (1924–2013)[2][28]. Żona i córka zostały pochowane obok pułkownika Kulmy[28].

Ordery i odznaczenia edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie daty urodzenia płk. dypl. dr. Władysława Józefa Kulmy z „5 października 1888” na „8 października 1888”[1].
  2. ↑ Władysław Kulma podał, że od ukończenia WSWoj. do listopada 1927 pełnił służbę w Biurze Ogólno-Administracyjnym MSWojsk.[5], lecz wspomniane biuro zostało zorganizowane dopiero w 1926.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934, s. 23.
  2. ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 1.
  3. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  4. ↑ Sprawozdanie 1908 ↓, s. 62, 63.
  5. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Kolekcja ↓, s. 4.
  6. ↑ a b Ranglisten 1916 ↓, s. 379.
  7. ↑ a b Ranglisten 1917 ↓, s. 499.
  8. ↑ a b Sprawozdanie 1916 ↓, s. 11.
  9. ↑ Lista strat nr 142. k. u. k. Kriegsministerium, 1915-03-15, s. 5..
  10. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 203.
  11. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 208.
  12. ↑ Kolekcja ↓, s. 3, 4.
  13. ↑ Kolekcja ↓, s. 6.
  14. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 32.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922, s. 544.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 103 z 2 października 1924, s. 568.
  17. ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 9.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926, s. 124.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927, s. 297.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 9.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 20, 555.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1932, s. 467.
  23. ↑ a b c d Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 8.
  24. ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 3.
  25. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 137, 138.
  26. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 516.
  27. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 137, 139, 319.
  28. ↑ a b c Lokalizator grobów. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. [dostęp 2023-03-02]..
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 5 marca 1921, s. 373.
  30. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 20.
  31. ↑ M.P. z 1938 r. nr 140, poz. 245.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Kulma&oldid=71808202”