Wikipedia

Władysław Miller (prawnik)

Władysław Feliks Ludwik Miller, właśc. Müller (ur. 13 października lub 13 grudnia 1907 w Tarnopolu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – prawnik, urzędnik, podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Władysław Miller
Władysław Müller
podporucznik rezerwy piechoty podporucznik rezerwy piechoty
Data i miejsce urodzenia

13 października lub 13 grudnia 1907
Tarnopol

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

do 1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

72 Pułk Piechoty

Upamiętnienie na Mauzoleum w Sanoku
Kamień przy Dębie Pamięci honorującym Władysława Millera w Sanoku

Życiorys edytuj

Urodził się w Tarnopolu jako Władysław Feliks Ludwik Müller 13 października 1907[1][2][3] lub 13 grudnia 1907[4][5]. Był synem Władysława Müllera (ur. 1882, profesor C. K. Gimnazjum w Sanoku) i Heleny z domu Lisowskiej (ur. 1882)[1][6]. W 1925 zdał egzamin dojrzałości w Państwowym Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Aleksander Codello oraz bracia Leopold i Włodzimierz Musiałowie)[2][7].

Został awansowany na stopień podporucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932[8]. Był oficerem rezerwowym 72 pułku piechoty w Radomiu i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Radom[9].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 został aresztowany przez Sowietów i był przetrzymywany w obozie w Kozielsku, skąd został zabrany do Katynia, gdzie został rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. W 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 1369 (przy zwłokach znaleziono legitymację urzędnika państwowego, książeczkę żołdu dla oficerów)[10][11]. Jest pochowany na obecnym Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Upamiętnienie edytuj

Podczas „Jubileuszowego Zjazdu Koleżeńskiego b. Wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej Matury” 21 czerwca 1958 jego nazwisko zostało wymienione na ustanowionej w budynku gimnazjum tablicy pamiątkowej poświęconej poległym i pomordowanym absolwentom gimnazjum[12].

W 1962 został upamiętniony wśród innych osób wymienionych na jednej z tablic Mauzoleum Ofiar II Wojny Światowej na obecnym Cmentarzu Centralnym w Sanoku (wymieniony jako „Władysław Mueller”).

5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło awansował go pośmiertnie do stopnia porucznika[13]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[14].

18 kwietnia 2009, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w tzw. Alei Katyńskiej na Cmentarzu Centralnym w Sanoku zostało zasadzonych 21 Dębów Pamięci[15][16][17], w tym upamiętniający Władysława Millera (zasadzenia dokonali Krzysztof Zając – dyrektor Szkoły Podstawowej nr 4 im. ks. prałata Zdzisława Peszkowskiego oraz Halina Konopka – dyrektor Zespołu Szkół nr 4 im. Kazimierza Wielkiego)[18][19].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Państwowe Gimnazjum Wyższe w Sanoku. Katalog główny, Rok 1918/1919. s. 220.
  2. ↑ a b XXXVIII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1924/1925. Sanok: 1925, s. 9.
  3. ↑ Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888-1958. Kraków: 1958, s. 119.
  4. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 75, 543, 1180.
  5. ↑ Inne źródła podały także rok urodzenia 1905.
  6. ↑ Księga małżeństw 1905–1912 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 13 (poz. 55).
  7. ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2014-02-26].
  8. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 75.
  9. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 543.
  10. ↑ Katyń według źródeł niemieckich - 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-02-23].
  11. ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 113. ISBN 83-7001-294-9.
  12. ↑ Zjazd w fotografii. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 231.
  13. ↑ Decyzja Nr 439/MON ministra obrony narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  14. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-08-05].
  15. ↑ Krystyna Chowaniec, Patron sanockiego harcerstwa – ksiądz harcmistrz Zdzisław Peszkowski, Rocznik Sanocki Tom X – Rok 2011, Sanok 2011, s. 17.
  16. ↑ Krystyna Chowaniec. Uroczystości dnia Katyńskiego w Sanoku. „Góra Przemienienia”, s. 4-13, Nr 17 (299) z 26 kwietnia 2009. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. 
  17. ↑ Marian Struś. Sanok nie zapomni. „Tygodnik Sanocki”, s. 1, 6, Nr 17 (911) z 24 kwietnia 2009. 
  18. ↑ Uroczystości Dnia Katyńskiego w Sanoku. ko.rzeszow.pl. [dostęp 2014-02-23].
  19. ↑ Krystyna Chowaniec: Dęby Pamięci. Sanok: Komenda Hufca ZHP Ziemi Sanockiej im. ks. hm. Zdzisława Peszkowskiego, 2010, s. 52. ISBN 978-83-931109-3-3.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Miller_(prawnik)&oldid=72268692”