Władysław Wincze
Władysław Wincze (ur. 1 kwietnia 1905 w Odessie, zm. 24 października 1992 we Wrocławiu) – polski architekt wnętrz.
| Data i miejsce urodzenia |
1 kwietnia 1905 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 października 1992 |
| Narodowość |
polska |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
architekt wnętrz |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Konstantego i Marii z Kuleszów[1]. Ukończył gimnazjum M. S. Panczenki. W 1922 zdał rosyjską w Odessie, a w 1925 polską maturę w gimnazjum Ludwika Lorenza w Warszawie. Studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej (1925–1928). W latach 1930–1931 w szkole podchorążych artylerii konnej we Włodzimierzu Wołyńskim. Studia malarskie rozpoczął w Szkole Sztuk Pięknych (od 1932 ASP) w pracowniach Karola Tichego, a następnie Tadeusza Pruszkowskiego, które ukończył w 1935. Był członkiem „Grupy Czwartej”.
W latach 1932–1935 pełnił stanowisko kierownika artystycznego Towarzystwa Popierania Przemysłu Ludowego. Asystent prof. J. Czajkowskiego w pracowni Kompozycji i Płaszczyzn (1936–1938); pracował u prof. W. Jastrzębowskiego nad realizacją projektu cmentarza legionistów i grobowca serca marszałka Piłsudskiego na Rossie w Wilnie; członek zarządu SAP Ład od 1936.
W 1939 brał czynny udział w kampanii wrześniowej na Podlasiu i Małopolsce. W latach 1942–1944 wraz z Olgierdem Szlekysem i stolarzem Władysławem Jaworskim prowadził w Warszawie spółkę projektującą i wytwarzającą meble. Walczył w powstaniu warszawskim jako młodszy oficer AK ps. „Jaskólski”. Po upadku powstania trafił do niewoli niemieckiej - był jeńcem Stalagu IV B Mühlberg, Stalagu XI B Fallingbostel, obozu Bergen-Belsen, Gross Born i Stalagu X B Sandbostel[2].
Po wojnie dyrektor Spółdzielni Artystów „Ład” 1945–1948; kierownik modelarni stolarskiej w Kłodzku (1946–1948); doradca ministra przemysłu ds. plastycznych; zastępca prof. w PWSSP we Wrocławiu – 1948; organizator i kierownik Zakładu Metalu i Drewna. W 1949 uzyskał dyplom z architektury wnętrz w ASP w Warszawie. Dziekan Wydziału Architektury Wnętrz wrocławskiej PWSSP i kierownik Pracowni Architektury Wnętrz (1950–1972). W latach 1951–1952 pracował w Centralnym Biurze Projektów i Studiów Budownictwa Osiedlowego w Nowej Hucie.
Zmarł we Wrocławiu. Został pochowany w grobie rodzinnym obok żony i córki na cmentarzu w Celestynowie[2].
Małżeństwo edytuj
W 1932 poślubił Irenę z Jankowskich - absolwentkę stołecznej Miejskiej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Malarstwa. W powstaniu warszawskim małżonkowie stracili córkę.
Praca twórcza edytuj
Autor i współautor wielu projektów architektury wnętrz i meblarstwa, m.in.:
- Domu Mody,
- Klubu TPPR,
- Księgarni KDM,
- wnętrza Teatru Rozmaitości,
- polichromii kamieniczek Starego Rynku i pl. Solnego,
- zespołu kawiarnianego na Wzgórzu Partyzantów,
- sali Senatu i rektoratu PWSSP - Wrocław.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[2]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[2]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (22 lipca 1955)[3]
Nagrody edytuj
- I Nagroda w konkursie meblarskim Ministerstwa Przemysłu i Handlu - Warszawa (1939)
- II Nagroda w konkursie BNNEP na wnętrze domków fińskich - Warszawa (1946)
- II Nagroda w Ogólnopolskim Konkursie na wnętrze mieszkalne M-2 - Warszawa (1955)
- Nagroda II st. Komitetu ds. Urbanistyki i Architektury; Nagroda I st. MKiS za całokształt twórczości (1971)
Przypisy edytuj
- ↑ Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 342. [dostęp 2021-11-29].
- ↑ a b c d Powstańcze Biogramy - Władysław Wincze [online], www.1944.pl [dostęp 2021-11-29] (pol.).
- ↑ M.P. z 1956 r. nr 3, poz. 27 - Uchwała Rady Państwa z dnia 22 lipca 1955 r. nr 0/1400 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
Bibliografia edytuj
- culture.pl.
- Wrocławskie Środowisko Akademickie, Twórcy i Ich Uczniowie. wsa.dbc.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-20)]..
- Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, edycja III (redaktorzy Lubomir Mackiewicz, Anna Żołna), Warszawa 1993, s. 874 (wykaz zmarłych z edycji drugiej informatora).