Wacław Sitkowski

polski lekarz, kardiochirurg, powstaniec warszawski

Wacław Stanisław Sitkowski (ur. 12 lutego 1924 w Warszawie, zm. 1 kwietnia 2010 tamże[1]) – polski lekarz, kardiochirurg, profesor nauk medycznych, powstaniec warszawski. Jeden z pionierów polskiej kardiochirurgii, nauczyciel polskich kardiochirurgów, w tym Zbigniewa Religi[1][2].

Wacław Sitkowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 lutego 1924
Warszawa

Data i miejsce śmierci

1 kwietnia 2010
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

kardiochirurg

Tytuł naukowy

profesor nauk medycznych

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Warszawski Krzyż Powstańczy
Odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” (1950–1986)
Grób Wacława Sitkowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Życiorys

edytuj

Syn Wacława i Jadwigi[3]. Absolwent Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, maturę zdał na tajnych kompletach. Następnie w 1942 w ramach tajnego nauczania podjął studia w Prywatnej Szkole Zawodowej dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego prowadzonej przez Jana Zaorskiego. Jednocześnie od 1940 do 1944 był laborantem rentgenowskim w Szpitalu Kolejowym w Warszawie[2]. Jako żołnierz Armii Krajowej brał udział w powstaniu warszawskim (pseud. Wacek, Junior). 28 września 1944 awansowany do stopnia podporucznika rezerwy. Po upadku powstania więziony w Stalagu IV B[1].

Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do studiowania medycyny, kształcił się w Leuven[1], po powrocie do Polski w 1947 uzyskał dyplom na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego[4]. W tym samym roku podjął pracę w Klinice Chirurgicznej Instytutu Gruźlicy kierowanej przez Leona Manteuffla-Szoege, pozostawał z nią związany do 1969, dochodząc do stanowiska kierownika oddziału. W międzyczasie przez kilka lat zatrudniony również w Oddziale Chirurgicznym Instytutu Onkologii pod kierunkiem Tadeusza Koszarowskiego. W czasie kilkuletniej służby wojskowej przez rok kierował oddziałem zabiegowym Sanatorium Wojskowego w Otwocku[1][2].

Wacław Sitkowski doktoryzował się w 1952 na Akademii Medycznej w Warszawie na podstawie pracy Leczenie operacyjne ślinianek. Habilitował się w 1964 w oparciu o rozprawę zatytułowaną Leczenie operacyjne zwężenia lewego ujścia tętniczego[2]. Tytuł profesora nauk medycznych otrzymał w 1979[4].

W latach 1958–1959 stał na czele oddziału torakochirurgicznego w Otwocku[1][2], zaczął wówczas przeprowadzać tam operacje resekcji płuc. W Dziekanowie Leśnym wprowadził badania bronchoskopowe, a w Sanatorium Gruźlicy Kostno-Stawowej metody leczenia gruźlicy kręgosłupa[2]. W 1961 z ramienia Światowej Organizacji Zdrowia wyjechał na rok do Konga[1]. Od 1964 jako konsultant kardiochirurgii współpracował z Akademią Medyczną w Krakowie, gdzie wprowadzał różne metody leczenia chirurgicznego chorób serca. Kardiochirurgią zajął się szczególnie po objęciu w 1969 stanowiska ordynatora oddziału chirurgii stołecznego Szpitala Wolskiego[2], który pod jego kierownictwem stał się wiodącym ośrodkiem kardiochirurgicznym[1]. W 1980 został kierownikiem II Kliniki Kardiochirurgii Instytutu Kardiologii, którym był do czasu przejścia na emeryturę w 1994[2].

Wacław Sitkowski zaliczany jest do pionierów kardiochirurgii polskiej. Brał udział w pierwszej w Polsce operacji na otwartym sercu. Uczestniczył we wprowadzaniu do praktyki klinicznej i rozpowszechniania w polskich ośrodkach krążenia pozaustrojowego. Był autorem pionierskich operacji w tym wszczepienia zastawki aorty, przeprowadził pierwszy opublikowany przypadek zeszycia ubytku międzykomorowego spowodowanego przez zawał[2]. W 1967 operował poetkę Halinę Poświatowską – podjął się wszczepienia sztucznej zastawki mitralnej, ale pacjentka zmarła w wyniku powikłań pooperacyjnych[5].

Zmarł 1 kwietnia 2010. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 191–2–26/27)[6].

W filmie Bogowie z 2014 w postać Wacława Sitkowskiego wcielił się Jan Englert[7].

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i Wacław Stanisław Sitkowski. 1944.pl. [dostęp 2014-09-13].
  2. a b c d e f g h i Wspomnienia o prof. dr. hab. n. med. Wacławie Sitkowskim. termedia.pl, 30 czerwca 2010. [dostęp 2014-09-13].
  3. Wacław Sitkowski. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-09-27].
  4. a b Prof. dr hab. Wacław Sitkowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-09-13].
  5. Kalina Błażejowska: Uparte serce. Biografia Poświatowskiej. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2014.
  6. Cmentarz Stare Powązki: SITKOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-22].
  7. Bogowie w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2014-09-13].
  8. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 września 2004 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2005 r. nr 3, poz. 25).
  9. Zarządzenie Ministra Zdrowia z dnia 24 sierpnia 1955 r. w sprawie nadania odznaki „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” (M.P. z 1955 r. nr 80, poz. 959).
  10. 30-lecie koła PTL w Sanoku. „Nowiny”. nr 122, s. 2, 27 maja 1985. [dostęp 2017-08-20].