Waliszewo (gmina Kołbaskowo)
Waliszewo (do 1945 niem. Wilhelmshöhe[1]) – opuszczona osada w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie polickim, w gminie Kołbaskowo. Osada znajdowała się 1,5 km na płd.-wsch. od Siadła Górnego, 250 m na płd. od autostrady A6. Ok. 400 m na płn.-wsch. od osady znajduje się Wzgórze Widokowe nad Międzyodrzem.
Artykuł |
53°20′20″N 14°28′52″E |
---|---|
- błąd |
38 m |
WD |
53°25'N, 14°27'E |
- błąd |
20595 m |
Odległość |
2 m |
miejscowość | |
Miejsce, gdzie znajdowała się osada Waliszewo | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
SIMC |
nie nadano |
Położenie na mapie gminy Kołbaskowo | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu polickiego | |
53°20′20″N 14°28′52″E/53,338889 14,481111 |
Historia edytuj
Osada powstała w połowie XIX w. jako folwark majątku rycerskiego Przecław. W 1864 do folwarku należało 217 mórg ziemi, w tym 130 mórg ziemi uprawnej i 48 mórg łąk. Do osady zaliczano także cegielnię znajdującą się 400 m na płd.-wsch. od zabudowań Waliszewa, nad brzegiem kanału łączącego się z Odrą. W 1939 w osadzie mieszkało 20 osób. Osadę i cegielnię zniszczono całkowicie w trakcie walk wojennych w kwietniu 1945 i nie odbudowano.
Nazwę Waliszewo wprowadzono urzędowo w 1947 roku[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2015-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-12)].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 lipca 1947 r. (M.P. z 1947 r. nr 111, poz. 719, s. 14)
Bibliografia edytuj
- Encyklopedia Szczecina. T. Suplement 1. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2003, s. 283. ISBN 83-7241-272-3. (pol.).
- H. Berghaus: Landbuch des Herzogtums Pommern - Schilderung der Zustände dieser Lande in der zweiten Hälfte des 19. Jahrhunderts (Anklam 1862–1868, 13 Bände) Teil II: Landbuch des Herzogtums Stettin, von Kammin und Hinterpommern. T. Band 2: Randowscher Kreis und Allgemeines über die Kreise auf dem linken Oder-Ufer. Anklam: 1865, s. 1671. (niem.)., online http://books.google.de/books?id=u9QAAAAAcAAJ&pg=PA1#PPA1671