Wasilij Aborienkow
Wasilij Wasiliewicz Aborienkow, ros. Василий Васильевич Аборенков (ur. 3 kwietnia?/16 kwietnia 1901 we wsi Perewertka w guberni twerskiej, zm. 16 kwietnia 1954 w Moskwie) – radziecki wojskowy, generał porucznik artylerii od 25 marca 1943; laureat Nagrody Stalinowskiej w 1942[1].
generał porucznik | |
Data i miejsce urodzenia |
16 kwietnia 1901 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
16 kwietnia 1954 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1918–1948 |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy |
wojna domowa w Rosji |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujBył członkiem WKP(b) od 1919[1].
W lutym 1918 wstąpił do RChACz, ukończył 1 Dowódcze Kursy Artyleryjskie. W czasie wojny domowej jako dowódca baterii brał udział w walkach pod Piotrogradem, na Zachodnim i Wschodnim Froncie[1].
Od 1921 był szefem łączności, a następnie dowódcą baterii dywizjonu. W 1930 ukończył Wojskową Akademię Techniczną RChACz, został wykładowcą w tej akademii i w Wojskowej Akademii Chemicznej. Od 1936 był szefem oddziału Instytutu Naukowo-Badawczego RChACz. Od 1937 pełnił służbę w Zarządzie Artylerii RChCzA, był starszym zastępcą szefa, a od 1940 szefem oddziału Zarządu Artylerii RChACz. Był jednym z organizatorów przyjęcia na uzbrojenie armii moździerzy rakietowych – «Кatiusz» (BM-13 «Katiusza», BM-8)[1].
Brał udział w wojnie radziecko-fińskiej 1939–1940[1].
Od lipca 1941 był zastępcą szefa Głównego Zarządu Artylerii Armii Czerwonej i szefem Wydziału Specjalnego Uzbrojenia Artyleryjskiego[2]. W styczniu 1942 został dowódcą gwardyjskich oddziałów moździerzy rakietowych (Katiusz) Stawki[3]. W latach 1942–1946 był szefem Głównego Wojskowego Zarządu Chemicznego Armii Czerwonej, jednocześnie od 4 maja 1942 – zastępcą Ludowego Komisarza Obrony ZSRR do spraw obrony chemicznej i gwardyjskich oddziałów moździerzy rakietowych[4]. W 1943 został mianowany generałem porucznikiem artylerii[1].
Od 7 lutego 1947 do 7 kwietnia 1948 był szefem katedry Wojskowej Akademii Obrony Przeciwchemicznej, po czym został przeniesiony do rezerwy[5].
Awanse generalskie
edytuj- generał major artylerii[6];
- generał porucznik artylerii[7].
Odznaczenia
edytujI 3 medale.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Konstantin Zalesski: Великая Отечественная война. Большая биографическая энциклопедия. Moskwa: AST, 2013. ISBN 978-5-17-078426-4.
- ↑ Приказ об организации в ГАУ отдела специального артиллерийского вооружения Nr 0061 z 29 lipca 1941
- ↑ Приказ о создании армейских оперативных групп минометных частей Ставки Верховного Главнокомандования. Nr 008 z 11 stycznia 1942
- ↑ Приказ с объявлением постановления СНК СССР «о назначении заместителями Народного комиссара обороны тт. Новикова А. А., Аборенкова В. В., Воробьева М. П. и Румянцева А. Д.». Nr 136 z 4 maja 1942; Приказ о случаях массового повреждения автомашин в 58-м гвардейском минометном полку. Nr 0682 z 10 września 1942
- ↑ Igor Abrosimow: АБОРЕНКОВ Василий Васильевич. [w:] Советская Россия: 1917-1991 - государство, политика, экономика, наука, культура, литература, искусство [on-line]. proza.ru, 2009. [dostęp 2014-11-05]. (ros.).
- ↑ Uchwała Rady Komisarzy Ludowych nr 65 z 19 stycznia 1942
- ↑ Uchwała Rady Komisarzy Ludowych nr 331 z 25 marca 1943