Wierzba czarniawa

gatunek rośliny

Wierzba czarniawa (Salix myrsinifolia Salisb.) – gatunek rośliny z rodziny wierzbowatych. Występuje w Europie, zachodniej Syberii i w Ontario w Ameryce Północnej[4]. W Polsce rośnie na niżu, głównie na wschód od linii Wisły[5].

Wierzba czarniawa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

wierzbowate

Rodzaj

wierzba

Gatunek

wierzba czarniawa

Nazwa systematyczna
Salix myrsinifolia Salisb.
Prodr. Stirp. Chap. Allerton 394 1796
Synonimy
  • Salix nigricans
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Morfologia edytuj

Łodyga
Do 4 m wysokości. Gałązki szarobrunatne; najpierw szaro owłosione, następnie czarno owłosione, starsze - nagie[6].
Liście
Odwrotnie jajowate, jajowatolancetowate lub eliptyczne, krótko zaostrzone; młode liście owłosione, starsze - nagie lub owłosione tylko na nerwach. Spód liści - z wyjątkiem czubka i brzegów - sino oszroniony. Liście czernieją przy suszeniu[6].
Kwiaty
Zebrane w kotki do 2 cm długości. Łuski owłosione, ciemnopurpurowe lub czarne na szczycie. Słupki nagie, na szypułkach. Szypułki dwa do trzech razy dłuższe od miodnika. Nitki pręcików owłosione[6].
Owoc
Torebka[6].

Biologia i ekologia edytuj

Krzew, fanerofit. Kwitnie od kwietnia do maja. Rośnie w miejscach wilgotnych. Liczba chromosomów 2n =114[7]. Roślina dwupienna, choć występują również osobniki jednopienne. Pod koniec XX w. częstość występowania jednopienności wzrosła do ok. ¼–⅓[8].

Zagrożenia i ochrona edytuj

Roślina umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)[9].

Nazewnictwo edytuj

W polskiej literaturze często występuje pod nazwą „wierzba czerniejąca”, a często używanym synonimem nazwy naukowej jest Salix nigricans[10] .

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-12-29] (ang.).
  3. Salix myrsinifolia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Salix myrsinifolia na Plants of the World. [dostęp 2017-12-27]. (ang.).
  5. Zając A., Zając M.: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej, Instytut Botaniki, Uniwersytet Jagielloński, 2001. ISBN 978-83-61191-72-8.
  6. a b c d Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969
  7. Salix myrsinifolia na Flora of North America. [dostęp 2017-12-29]. (ang.).
  8. Janusz Bogdan Faliński, Pochwała zielnika, „Wiadomości Ekologiczne”, 43 (4), 1997, s. 317-321.
  9. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  10. Lucjan Rutkowski, Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, wyd. 2 popr. i unowocześnione, 2 dodruk, Warszawa: Wydawn. Naukowe PWN, 2014, s. 84, ISBN 83-01-14342-8, OCLC 183208377.