Wiktor Bannikow

Wiktor Maksymowicz Bannikow, ukr. Віктор Максимович Банніков, ros. Виктор Максимович Банников (ur. 28 kwietnia 1938 w Łuhynach, w obwodzie żytomierskim, zm. 25 kwietnia 2001 w Kijowie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji bramkarza, reprezentant Związku Radzieckiego, trener i działacz piłkarski. Organizator i pierwszy prezydent Ukraińskiej Federacji Piłkarskiej w latach 1991–1996.

Wiktor Bannikow

Pełne imię i nazwisko	Wiktor Maksymowicz Bannikow
Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1938 Łuhyny
Data i miejsce śmierci	25 kwietnia 2001 Kijów
Wzrost	179 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera juniorska
Lata Klub Awanhard Żytomierz
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1959 Awanhard Żytomierz 23 (-?) 1960 Szachtar Korosteszów ? (-?) 1960–1961 Desna Czernihów ? (-?) 1962–1969 Dynamo Kijów 151 (-122) 1970 Dnipro Dniepropetrowsk ? (-?) 1970–1973 Torpedo Moskwa 107 (-107)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1964–1972 ZSRR 14 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1976 Zoria Ługańsk (dyrektor) 1977–1978 Spartak Żytomierz

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Zanim rozpoczął karierę piłkarską uprawiał inne dyscypliny, m.in. skok wzwyż oraz koszykówkę (grał w juniorskiej reprezentacji Ukrainy). W wieku 20 lat po raz pierwszy stanął na bramce w drużynie Awanhard Żytomierz. W krótkim czasie zdobył duże uznanie dzięki udanym występom w lokalnych drużynach ukraińskich z niższych lig: Szachtarze Korosteszów oraz Desnie Czernihów i w 1962 został zawodnikiem jednego z czołowych klubów radzieckich – Dynama Kijów. Przez kilka sezonów był pierwszym bramkarzem zespołu z Kijowa, z którym zdobył wiele sukcesów. Kijowski klub opuścił po tym, gdy stracił miejsce w bramce na rzecz Jewgienija Rudakowa. Później reprezentował barwy Torpeda Moskwa, w którym zakończył karierę piłkarską w 1973.

W latach sześćdziesiątych cieszył się opinią jednego z najlepszych radzieckich bramkarzy.

Kariera reprezentacyjna

W radzieckiej reprezentacji - mimo sukcesów klubowych - musiał pogodzić się z rolą zmiennika Lwa Jaszyna, a później rywalizował o miejsce w bramce z innymi zawodnikami, w tym m.in. z Jewgienijem Rudakowem, który zastąpił go w bramce Dynama. Ogółem, od 29 listopada 1964 do 6 sierpnia 1972 rozegrał 14 meczów. Był rezerwowym w kadrze na mistrzostwa świata w Anglii w 1966 i mistrzostwa Europy w Belgii 1972.

Kariera trenera i działacza

W późniejszych latach pełnił m.in. funkcję kierownika drużyny Zorii Ługańsk oraz trenera Spartaka Żytomierz. W 1991 – jeszcze przed formalnym wystąpieniem Ukrainy ze Związku Radzieckiego – zaangażował się w organizację struktur krajowej federacji piłkarskiej. 6 marca 1991 został wybrany jej pierwszym prezydentem. Funkcję tę pełnił do 1996. W latach 1996–2001 był I wiceprezydentem federacji. Brał również udział w pracach międzynarodowych organizacji piłkarskich. Od 1998 rozgrywany jest międzynarodowy turniej piłkarski noszący jego imię.

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

• mistrz ZSRR: 1966, 1967, 1968
• wicemistrz ZSRR: 1965
• zdobywca Pucharu ZSRR: 1964, 1966, 1972

Sukcesy reprezentacyjne

• 4. miejsce w finale Mistrzostw Świata: 1966
• wicemistrz Europy: 1972

Sukcesy indywidualne

• najlepszy bramkarz ZSRR (według magazynu "Ogoniok"): 1964, 1970
• rekordzista Mistrzostw ZSRR w ilości meczów na "0": 1127 minut (7.08.1967-17.04.1968)

Odznaczenia

• tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1962
• tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR: 1991

Linki zewnętrzne

• Wiktor Bannikow w bazie RusTeam (ros.)
• Profil na PlayerHistory (ang.)
• Wiktor Bannikow w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
• Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru (ros.)
• Wiktor Bannikow w bazie National Football Teams (ang.)