Wileńska Chorągiew Harcerzy
Wileńska Chorągiew Harcerzy – była jednostka terytorialna Organizacji Harcerzy Związku Harcerstwa Polskiego.
Działała na terenie Wilna oraz województwa wileńskiego i województwa nowogródzkiego w latach 1921–1939 oraz w czasie II wojny światowej w konspiracji w latach 1939–1944 w ramach Szarych Szeregów ul „Brama” i ul „Lew”. Siedzibą władz Chorągwi było Wilno. Chorągiew tworzyło w 1938 20 hufców.
Historia
edytujWileńska Chorągiew Harcerzy powstała w styczniu 1921 z Naczelnej Komendy Harcerskiej na Litwie i Białej Rusi.
Reprezentacje harcerzy z Chorągwi Wileńskiej na zlotach:
- I Narodowy Zlot Harcerzy w Warszawie w 1924 - uczestniczyło 69 harcerzy,
- II Narodowy Zlot Harcerzy w Poznaniu w 1929 - uczestniczyło 148 harcerzy,
- Jubileuszowy Zlot ZHP w Spale w 1935 - uczestniczyło 656 harcerzy.
Komendanci Wileńskiej Chorągwi Harcerzy
edytuj- phm. Wiesław Cywiński (29 stycznia 1921 - wrzesień 1921)
- phm. Kazimierz Protasiewicz (wrzesień 1921 - czerwiec 1922)
- phm. Mieczysław Węgrzecki (czerwiec 1922 - wrzesień 1922)
- Jerzy Niedziałkowski (3 września 1922 - 1 listopada 1922)
- phm. Wiesław Cywiński (1 listopada 1922 - 15 marca 1923)
- prof. Wacław Dziewulski (15 marca 1923 - 12 stycznia 1926)
- phm. Alfred Niwiński (12 stycznia 1926 - 23 września 1926)
- hm. Józef Grzesiak (23 września 1926 - 21 kwietnia 1933)
- hm. Paweł Matusz Puciata (21 kwietnia 1933 - 14 maja 1935
- hm. Józef Grzesiak (23 maja 1935 - 14 września 1936)
- hm. Paweł Matusz Puciata (14 września 1936 - 10 maja 1939)
- hm. Bolesław Pietraszkiewicz (10 maja 1939 - październik 1939)
- hm. Wiktor Szyryński (październik 1939 - maj 1940)
- hm. Józef Grzesiak (lipiec 1941 - lipiec 1944) Komendant harcerzy starszych
- hm. Bolesław Pietraszkiewicz (październik 1941 - lipiec 1944) Komendant harcerzy
- Hufiec Wilno I
- Hufiec Wilno II
- Hufiec Wilno III
- Hufiec powiatu wileńsko - trockiego
- Hufiec Baranowicze
- Hufiec Brasław
- Hufiec Dzisna
- Hufiec Lida
- Hufiec Nieśwież
- Hufiec Nowa Wilejka
- Hufiec Nowogródek
- Hufiec Oszmiana
- Hufiec Postawy
- Hufiec Słonim
- Hufiec Podlowski
- Hufiec Stołpce
- Hufiec Święciany
- Hufiec Szczuczyn
- Hufiec Wilejka
- Hufiec Wołożyn
Statystyki chorągwi
edytuj| Rok | 1921 | 1922 | 1923 | 1924 | 1925 | 1926 | 1927 | 1928 | 1930 | 1931 | 1932 | 1933 | 1934 | 1935 | 1936 | 1937 | 1938 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Liczba harcerzy | - | - | 397 | - | 492 | - | - | 1200 | - | 1527 | 2150 | 2300 | 4286 | 3756 | 3931 | - | 4869 |
| Liczba instruktorów | - | - | 5 | - | 9 | - | 11 | 12 | 11 | - | - | - | - | 36 | 43 | 47 | 66 |
| Liczba drużyn | 10 | 7* | 8/4 | 5/8 | 12 | 28 | 32 | 41 | 45 | 46 | 49 | 62 | 104 | 90 | 101 | 104 | 125 |
| Liczba hufców | 2 | 2/0* | - | - | - | - | - | 2 | - | - | - | 6 | 10 | 14 | - | 18 | 20 |
- Rozkazem Przewodniczącego ZHP Jana Mauersbergera z 5 października 1922 nakazano zmniejszyć liczbę harcerzy w drużynach do 40, liczbę drużyn do 6 oraz zlikwidować wszystkie hufce.
Bibliografia
edytuj- Antoni Wasilewski "Zarys dziejów Wileńskiej Chorągwi Harcerzy" NWH Warszawa 1983.
- "Harce" gazeta codzienna II Narodowego Zlotu Harcerzy w Poznaniu Nr 4 str.32.