Willa „Wenecja” w Krakowie

budynek w Krakowie

Willa „Wenecja” – zabytkowy budynek znajdujący się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Wenecja 2, na Piasku.

Willa „Wenecja”
Zabytek: nr rej. A-696 z 6 kwietnia 1986[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Adres

ul. Wenecja 2

Typ budynku

willa

Architekt

Maksymilian Nitsch

Rozpoczęcie budowy

1873

Ważniejsze przebudowy

1889 Karol Rybiński

Pierwszy właściciel

Kazimierz Hroboni

Kolejni właściciele

Ludwik Zygmunt Dębicki

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Willa „Wenecja””
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Willa „Wenecja””
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Willa „Wenecja””
Ziemia50°03′37,5″N 19°55′34,8″E/50,060417 19,926333

Przez okolice gdzie dzisiaj znajduje się ulica Wenecja jeszcze w początkach XX wieku płynęły Rudawa i Młynówka Królewska. W początkach XVIII wieku, na tym podmokłymi i pełnym rozlewisk terenie stał dworek zwany z tego powodu „Wenecją” a był własnością kościoła św. Anny.

W 1873 zbudowano nad Rudawą willę w stylu włoskim dla architekta Kazimierza Hroboniego. Projektował ją Maksymilian Nitsch.

Willa została następnie przebudowana w latach 1889–1891 przez Jacka Matusińskiego, według projektu Karola Rybińskiego. Nowym właścicielem był dziennikarz i pisarz Ludwik Zygmunt Dębicki. Na fasadzie umieszczono wtedy herby Gryf i Rawicz znajdujące się tam po dzień dzisiejszy.

Od lat 60. XX wieku w budynku znajdował się Zakład Elektronicznej Techniki Obliczeniowej[2], a potem przez kilka lat był siedzibą Katedry Arabistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Budynek mimo różnych przekształceń zachował do dzisiaj charakter podmiejskiej willi.

Przypisy

edytuj
  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2024-01-02].
  2. Wielki sublokator, „Informatyka”, 4/1976, s. 32–35

Bibliografia

edytuj