Wincenty Rusiecki
Wincenty Rusiecki[1] (ur. 15 lutego 1894, zm. 1 września 1939 w Poznaniu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.
 podpułkownik piechoty
| |
| Data urodzenia |
14 lutego 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 września 1939 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1939 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
45 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych |
| Stanowiska |
dowódca batalionu piechoty |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
      
| |
Życiorys
edytuj19 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej Armii Polskiej we Francji[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1922 roku i 309. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3].
10 lipca 1922 roku został zatwierdzony, jako pełniący obowiązki dowódcy batalionu 45 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Równem[4]. 1 grudnia 1924 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 93. lokatą w korpusie oficerów piechoty. 19 lipca 1926 roku został przesunięty ze stanowiska dowódcy II baonu na stanowisko kwatermistrza 45 pp[5][6]. Przesunięcie miało miejsce niecały miesiąc od katastrofy pod Powurskiem, której ofiarami byli między innymi żołnierze dowodzonego przez niego batalionu. 24 grudnia 1929 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 25. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W listopadzie 1928 roku został przeniesiony do 32 pułku piechoty w Modlinie na stanowisko dowódcy batalionu[7]. 31 marca 1930 roku został przeniesiony do 19 pułku piechoty Odsieczy Lwowa we Lwowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[8][9].
W listopadzie 1933 roku został scharakteryzowany przez inspektora armii, generała dywizji Juliusza Rómmla, jako „oficer zamiłowany w służbie liniowej, duży praktyk-dowódca, na wojnie wybitny. Instruktor bardzo dobry, administrator i organizator dobry. Charakter żywy i ustalony, ruchliwy, dbały o podwładnych. Nadaje się na dowódcę pułku. Zdolności przeciętne. Opinia według skali Pana Marszałka: ponad przeciętny”. Pomimo pozytywnej opinii inspektora armii nie otrzymał dowództwa pułku, lecz latem 1934 roku został wyznaczony na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Jarocin[10][11]. Po 1935 roku został przeniesiony na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Powiat[12]. 1 września 1938 roku dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Poznań Powiat, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant Rejonu Uzupełnień”. W 1939 roku w dalszym ciągu pełnił służbę na tym stanowisku[13].
Zginął pierwszego dnia wojny w czasie bombardowania Poznania przez Luftwaffe. Pochowany na cmentarzu Bohaterów Polskich w Poznaniu.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (13 kwietnia 1921)[14]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie: po raz 1 i 2 w 1921)[15][16]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[17]
- Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja, zezwolenie Naczelnika Państwa w 1922)[18]
- Krzyż Wojenny (Francja)
- Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”) (Francja, 1921)[19]
- Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja, 1921)[19]
Przypisy
edytuj- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 24, sprostowano imię i datę urodzenia z „Wiktor ur. 15.02.1894 r.” na „Wincenty ur. 14.02.1894 r.”.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 25 sierpnia 1920 roku, poz. 789.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 42, tu jako datę urodzenia podano 2 lutego 1893 roku.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 549.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 28 z 19 lipca 1926 roku, s. 224.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 61, 175.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 337.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 103.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 23, 549.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 153.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”, Warszawa 1935, s. 12.
- ↑ Opinie podpułkowników piechoty stan na 10 marca 1938 roku, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/120, s. 127.
- ↑ Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939, Biblioteka Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego tom 29, Fundacja CDCN, Kraków 2006, ISBN 978-83-7188-899-1, s. 12.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, s. 812.
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2028 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 40, poz. 1854, s. 1547)
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 75)
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ Decyzja Naczelnika Państwa L. 3625.22 G. M. I. z 1922 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 8, s. 250)
- ↑ a b Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1901 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 34, poz. 1752)
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.