Witold Bayer

polski prawnik

Witold Bayer (ur. 9 października 1906 w Warszawie, zm. 31 maja 1992 tamże) – polski prawnik, adwokat, narodowiec (MW, OWP, ONR), żołnierz Związku Jaszczurczego.

Witold Bayer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 października 1906
Warszawa

Data i miejsce śmierci

31 maja 1992
Warszawa

Zawód, zajęcie

prawnik

Partia

Obóz Wielkiej Polski
Obóz Narodowo-Radykalny

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” Odznaka „Za opiekę nad zabytkami”
Grób Witolda Bayera na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Rodzina i wykształcenie

edytuj

Był synem handlowców, Edgara i Adeli z domu Bober[1]. Uczęszczał do Gimnazjum im. Mikołaja Reja, a następnie rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył w 1929 roku. Brał udział w kursach: Instytutu Nauk Organizacji Pracy oraz Biura Studiów Międzynarodowych w Genewie[2].

Aktywność społeczno-polityczna

edytuj

Był działaczem, a następnie prezesem Koła Prawników (ta aktywność spotkała się w 1928 roku z uznaniem dziekana Wydziału Prawa). Współuczestniczył w powołaniu do życia Międzynarodowej Konfederacji Studentów i Międzynarodowego Komitetu Studentów Prawa (w tej ostatniej organizacji pełnił funkcję prezesa)[2]. Był redaktorem naczelnym pisma „Prawo”, organu Koła Prawników[3].

Przejawiał również aktywność polityczną – działał w Młodzieży Wszechpolskiej, Obozie Wielkiej Polski i wreszcie w Obozie Narodowo-Radykalnym i Organizacji Polskiej. Z ramienia tej ostatniej struktury pełnił po Julianie Sędku funkcję komisarza na tzw. Terenie Prawniczym, by przejąć kontrolę w organizacjach prawniczych i tam realizować cele polityczne[4].

Był członkiem Komitetu Organizacyjnego Pielgrzymki Jasnogórskiej, powołanego w lutym 1934[5]. Włączył się w działalność Politycznego Klubu Dyskusyjnego im. J.L. Popławskiego (1939), którego celem było szukanie wpływów wśród środowisk robotniczych i rywalizacja z PPS[6].

Praca zawodowa

edytuj

Po zakończeniu studiów był aplikantem adwokackim u Stanisława Szurleja. W 1935 zorganizował Kongres Naukowy Młodzieży Akademickiej. W 1936 zdał egzamin adwokacki. W 1937 Koło Prawników Studentów UW zaprosiło go na uniwersytet, by wygłosił referat „O przyszłości młodzieży prawniczej”. Brał także udział w dyskusji nt. „Akademicki ruch naukowy w Polsce i nowe drogi jego rozwoju”[7].

II wojna światowa

edytuj

Pomimo niezdolności do służby wojskowej (wada wzroku) zgłosił się do wojska we wrześniu 1939 jako ochotnik. Od samego początku okupacji należał do ścisłego grona tworzącego konspiracyjną Organizację Polską. W grudniu 1939 reprezentował konspiracyjne środowisko narodowo-radykalne w rozmowach ze Służbą Zwycięstwu Polski, którą reprezentował Henryk Józewski. Nie znając jego tożsamości – Bayer skrytykował sanację, wymieniając właśnie nazwisko Józewskiego[8].

Kontynuacją przedwojennego tzw. Terenu Prawnego (Adwokackiego) ONR był Związek Odbudowy Prawa, skupiający prawników, którego Kierownikiem był Bayer. W ramach struktury były wydawane fachowe periodyki: „Biuletyn Prawniczy” i „Polska Myśl Prawnicza”[9]. Natomiast w ramach Służby Cywilnej Narodu w ramach Wydziału Administracyjno-Prawnego przewodził Sekcji Prawniczej, gdzie przygotowywano kadry osobowe i reformę administracyjną[10]. Jednocześnie z drugiej strony włączył się w tworzenie konspiracyjnych struktur prawników (wchodził w skład Warszawskiej Rady Adwokackiej). Razem z kolegami wspierał materialnie prawników Żydów (pomoc otrzymywali m.in. Stanisław Łazarowicz i Wacław Zybler)[11]. Zorganizował konspiracyjne Wydawnictwo Prawnicze. Na początku powstania warszawskiego kierował obroną przeciwlotniczą na ul. Wspólnej[12]. Współpracował również z Departamentem Sprawiedliwości Delegatury Rządu RP na Kraj[13].

Okres po II wojnie światowej

edytuj

Już w 1945 wrócił do pracy adwokackiej, ale w listopadzie 1946 został aresztowany. W 1947 skazany na 3 lata więzienia, został skreślony z listy adwokatów. Po wyjściu na wolność był radcą prawnym („Veritas”, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, różne spółdzielnie). Wnioskował o przywrócenie na listę adwokatów, co uczyniono (1956). W 1961 został zrehabilitowany[14].

Był członkiem: Warszawskiej Rady Adwokackiej, Naczelnej Rady Adwokackiej i Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej. Zainicjował lub współinicjował powstanie: Ośrodka Badawczego Adwokatury (obecnie im. Witolda Bayera), Muzeum Adwokatury Polskiej, Słownika Biograficznego Adwokatów Polskich[12].

Zorganizował sesje naukowe: „Adwokatura w latach 1939–1945” (26–28 listopada 1982)[7] i „Adwokatura w służbie nauki prawa” (7–9 listopada 1986)[15].

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 199, rząd 2, grób 1)[16].

Odznaczenia

edytuj

Publikacje wspomnieniowe

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. E. Mazur, Szpalty pamięci: Witold Bayer (1906-1992), „Palestra”, 37, 1993, 3-4 (423-424), s. 116.
  2. a b K. Pędowski, Szpalty pamięci: Witold Bayer (1906-1992), „Palestra”, 36, 1992, 5-6 (413-414), s. 142.
  3. M. Wojtacki, Idea prawa narodowego na łamach „Prawa” (1928-1939) i „Współczesnej Myśli Prawniczej” (1935-1939), „Historia i Polityka”, 2011, nr 6 (13), s. 55.
  4. Wojciech Jerzy Muszyński, Duch młodych. Organizacja Polska i Obóz Narodowo-Radykalny w latach 1934-1944. Od studenckiej rewolty do konspiracji niepodległościowej, Warszawa: IPN, 2011, s. 54, 126, ISBN 978-83-7629-283-0, OCLC 803650487.
  5. Wojciech Jerzy Muszyński, Duch młodych. Organizacja Polska i Obóz Narodowo-Radykalny w latach 1934-1944. Od studenckiej rewolty do konspiracji niepodległościowej, Warszawa: IPN, 2011, s. 156, ISBN 978-83-7629-283-0, OCLC 803650487.
  6. Wojciech Jerzy Muszyński, Duch młodych. Organizacja Polska i Obóz Narodowo-Radykalny w latach 1934-1944. Od studenckiej rewolty do konspiracji niepodległościowej, Warszawa: IPN, 2011, s. 189, ISBN 978-83-7629-283-0, OCLC 803650487.
  7. a b P. Pluta, W 20. rocznicę śmierci adw. Witolda Bayera, www.adwokatura.pl [dostęp: 13 VIII 2017 r.]
  8. Wojciech Jerzy Muszyński, Duch młodych. Organizacja Polska i Obóz Narodowo-Radykalny w latach 1934-1944. Od studenckiej rewolty do konspiracji niepodległościowej, Warszawa: IPN, 2011, s. 208, 210, 213, ISBN 978-83-7629-283-0, OCLC 803650487.
  9. Wojciech Jerzy Muszyński, Duch młodych. Organizacja Polska i Obóz Narodowo-Radykalny w latach 1934-1944. Od studenckiej rewolty do konspiracji niepodległościowej, Warszawa: IPN, 2011, s. 259-260, ISBN 978-83-7629-283-0, OCLC 803650487.
  10. Wojciech Jerzy Muszyński, Duch młodych. Organizacja Polska i Obóz Narodowo-Radykalny w latach 1934-1944. Od studenckiej rewolty do konspiracji niepodległościowej, Warszawa: IPN, 2011, s. 274, ISBN 978-83-7629-283-0, OCLC 803650487.
  11. S. Bojemski, Sprawiedliwi wśród narodowców Polski, „Fronda”, 2001, nr 25/26, s. 334.
  12. a b K. Pędowski, Szpalty pamięci: Witold Bayer (1906-1992), „Palestra”, 36, 1992, 5-6 (413-414), s. 143.
  13. S. Bojemski, Nim Hitler runie, śmierć komunie! Wywiad antykomunistyczny Narodowych Sił Zbrojnych pod okupacją niemiecką w latach 1942-1945, Warszawa 2018, s. 58.
  14. P. Pluta, W 20. rocznicę śmierci adw. Witolda Bayera, www.adwokatura.pl [dostęp: 13 VIII 2017]
  15. W. Bayer, Adwokatura polska w służbie nauki prawa: sesja naukowa zorganizowana przez Ośrodek Badawczy Adwokatury przy NRA w dniach 7-9 listopada 1986 r.: przedmowa, „Palestra”, 31, 1987, 10 i 11 (358 i 359), s. 3–5.
  16. Cmentarz Stare Powązki: BOBER, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-03-10].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj