Witold Horodyński

lekarz chirurg

Witold Horodyński (ur. 4 grudnia 1865 w majątku Niedźwiadka k. Łukowa, zm. 1 grudnia 1954 w Siedlcach) – lekarz chirurg, tytularny generał brygady Wojska Polskiego.

Witold Horodyński
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

4 grudnia 1865
Niedźwiadka

Data i miejsce śmierci

1 grudnia 1954
Siedlce

Przebieg służby
Lata służby

1919–1923

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Stanowiska

lekarz

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP, nadany trzykrotnie)

Życiorys edytuj

Był synem Witolda Eustachego, ziemienina, i Zofii z Krzywoszewskich. W latach 1877–1884 uczył się w gimnazjum w Warszawie, a następnie studiował medycynę na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. W 1889 uzyskał dyplom lekarza medycyny[1]. 6 grudnia 1898 po raz pierwszy w Polsce przeprowadził operację polegającą na zaopatrzeniu kłutej rany serca. Wynik był niepomyślny – operowana przez niego pacjentka zmarła w 22 dniu po zabiegu[2]. W 1900 pogłębiał wiedzę lekarską w klinice chirurgicznej w Dublinie[3].

21 czerwca 1919 roku, jako lekarz cywilny, został przyjęty do Wojska Polskiego w randze majora lekarza i zatwierdzony na stanowisku starszego ordynatora Szpitala Zapasowego Nr 1 w Warszawie[4]. Następnie pełnił służbę w Szpitalu Ujazdowskim na stanowisku starszego ordynatora i kierownika naukowego Oddziału Chirurgii. Zatrzymany w służbie czynnej do października 1923. Z dniem 31 października 1923 został przeniesiony w stan spoczynku w stopniu tytularnego generała brygady[5].

Mieszkał w Warszawie przy ulicy Nowogrodzkiej 34. Praktykował, jako lekarz kontraktowy, w Oddziale Chirurgicznym 1 Szpitala Okręgowego im. marszałka Piłsudskiego w Warszawie przy ulicy 6 Sierpnia 33/35[1].

W czasie kampanii wrześniowej uczestniczył w obronie Warszawy, jako lekarz szpitala polowego. Do sierpnia 1944 praktykował w Szpitalu Ujazdowskim jako starszy ordynator Oddziału Chirurgii.

W poniedziałek 28 sierpnia 1944 Niemcy kazali wszystkim pracownikom sanitarnym zaraz opuścić Warszawę. Opiekę nad pozostałymi chorymi i rannymi przejął dr. Horodyński, który w końcu października 1944 ewakuował ich do jednego ze szpitali w Krakowie niemieckim pociągiem sanitarnym. Po krótkim pobycie pod Krzeszowicami, we wrześniu 1944 razem z żoną zamieszkał w Siedlcach[6]. W Siedlcach podjął pracę w Ubezpieczalni Społecznej. Zmarł 1 grudnia 1954 w Siedlcach. Pochowany 4 grudnia 1954[7] na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 284a wprost-6-29)[8].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski ... s. 1190, 1279.
  2. Janusz H. Skalski, Początki chirurgii serca, część I, Zranienie serca..., „Szlachetne Zdrowie” Kwartalnik Śląskiego Centrum Chorób Serca Nr 5 (4/03) grudzień 2003 ISSN 1730-1297.
  3. Śladami Polaków po świecie. Polacy w Irlandii, Przegląd Australijski.
  4. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 72 z 3 lipca 1919 roku, poz. 2336, 2358.
  5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 56 z 24 sierpnia 1923 roku, s. 519.
  6. Jan Bohdan Gliński, W powstańczej Warszawie i w Górcach.
  7. Życie Warszawy. R. 11, 1954 nr 229=3400 (25 IX), Warszawa, 1954 [dostęp 2020-05-13].
  8. Cmentarz Stare Powązki: JÓZEFA SZCZEPAŃSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-06].
  9. M.P. z 1926 r. nr 99, poz. 293 „za zasługi, położone na polu pracy wojskowo-sanitarnej”.
  10. M.P. z 1933 r. nr 110, poz. 139 „za zasługi na polu obrony powietrznej i przeciwgazowej”.
  11. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  12. M.P. z 1939 r. nr 57, poz. 100 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

Bibliografia edytuj

  • Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok, Biuro Propagandy Polskiej Medycyny przy Naczelnej Izbie Lekarskiej, Warszawa 1936.
  • Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.
  • Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159.