Witold Klepacki
Witold Klepacki (ur. 7 marca 1897 w Krakowie, zm. 19 marca 1960 w Lublinie) – polski lekarz, pediatra, profesor.
| Data i miejsce urodzenia |
7 marca 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 marca 1960 |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: pediatria | |
| Alma Mater | |
| Uniwersytet | |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie Maksymiliana, pomocnika młynarskiego, i Józefy z Bankiewiczów. Ukończył szkołę powszechną we Lwowie i gimnazjum humanistyczne w Krakowie (maturę uzyskał w 1915)[1]. Będąc uczniem gimnazjum, podczas I wojny światowej wstąpił ochotniczo do Legionów Polskich i od sierpnia 1914 do maja 1915 walczył w 1 pułku piechoty na froncie wschodnim. W 1918 rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wkrótce na polecenie władz uczelni kierował akcją masowych szczepień przeciwko ospie na Łemkowszczyźnie. W 1918 w batalionie akademickim walczył we wschodniej Małopolsce. Będąc stypendystą krakowskiego Szpitala Św. Łazarza, w 1919 prowadził pracownię analityczną na jego oddziale chorób zakaźnych. W latach 1919–1920 zatrudniony był jako asystent dyżurny w Klinice Położniczo-Ginekologicznej UJ[1]. W latach 1920–1921 objąwszy tam etat zastępcy lekarza powiatowego zajmował się zwalczaniem epidemii duru i czerwonki w powiecie nowosądeckim. Po powrocie do Krakowa na UJ, pracował początkowo jako młodszy, potem starszy asystent w Zakładzie Anatomii Patologicznej. Po ukończeniu studiów i otrzymaniu 11 lipca 1922 dyplomu doktora wszech nauk lekarskich rozpoczął pracę w klinice pediatrycznej kierowanej przez prof. Ksawerego Lewkowicza. W 1926 został pierwszym asystentem kliniki. Z tego okresu pochodzą publikacje pierwszych prac naukowych Klepackiego. W tym samym roku stanął do konkursu na stanowisko naczelnego lekarza szpitala dziecięcego fundacji Vetterów (Szpital Prywatny dla Dzieci[2]). Wygrał konkurs, w grudniu 1926 przeniósł się do Lublina, a 1 stycznia 1927 objął to stanowisko. Doprowadził do znacznego rozwoju szpitala; powstały nowe oddziały, nowoczesne ambulatorium, podjęto budowę nowych pawilonów szpitala, przychodni specjalistycznych, a w Kazimierzówce k. Lublina powstało sanatorium dla dzieci chorych na gruźlicę. W 1928 został wybrany w skład III Rady Izby Lekarskiej, której kadencja trwała 3 lata. Ponownie wybrano go do IV Rady 22 listopada 1931, również na okres 3 lat, zaś 16 grudnia 1934 – do V Rady (tym razem kadencja była już pięcioletnia). W latach 1929–1932 pełnił funkcję sekretarza izby w Zarządzie Rady. Wziął udział w tworzeniu wydziału lekarskiego UMCS.
Podczas kampanii wrześniowej i przez cały okres wojny pozostawał na stanowisku dyrektora Szpitala dla Dzieci im. Vetterów w Lublinie pod wezwaniem Dzieciątka Jezus. Brał udział w akcji niesienia pomocy więźniom Majdanka[1][2].
Po wojnie, 27 lipca 1945 został mianowany z ramienia rządu przewodniczącym komisarycznym Okręgowej Izby Lekarskiej w Lublinie[3]. W latach 1945–1953 był dyrektorem Miejskiego Szpitala Dziecięcego w Lublinie[2]. W 1946 mianowany kierownikiem Kliniki Chorób Dzieci. Będąc konsultantem wojewódzkim wizytował i wspierał wszystkie oddziały dziecięce na Lubelszczyźnie, duży nacisk kładąc zwłaszcza na działania zmierzające do zmniejszenia umieralności niemowląt, a także na specjalistyczne szkolenie pediatrów i lekarzy wiejskich. W latach 1955–1956 był prodziekanem Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej[1].
Z zawartego w 1934 związku małżeńskiego (przerwanego rozwodem) z Zofią Marią z Obrąpalskich h. Lubicz miał dwóch synów: Wojciecha (ur. 1935) i Witolda (ur. 1939)[1][4].
Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie 19 marca 1960 w Lublinie, pochowany na cmentarzu przy ulicy Lipowej (sektor 25b)[1].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1958)
- Złoty Krzyż Zasługi (1957)
- Medal Niepodległości (17 marca 1938)[5]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1938)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (13 stycznia 1955)[6]
- Odznaka „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” (1955)
Źródło[1].
Upamiętnienie
edytujJego imię nadano Przychodni Rejonowej w dzielnicy Bronowice oraz sali wykładowej w budynku Instytutu Pediatrii AM.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g Stanisław Wiśniewski: Klepacki Witold (1897–1960). W: pod red. Tadeusza Radzika, Adama A. Witusika, Jana Ziółka: Słownik Biograficzny Miasta Lublina. T. 2. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 1996. [dostęp 2024-04-22].
- ↑ a b c Marian Markiewicz: Nauczyciele przyszłych lekarzy. Lublin: Lubelska Izba Lekarska, 2019, s. 156, 169, 171, 179. ISBN 987-83-63698-79-9. [dostęp 2024-04-22].
- ↑ Siła regionów. 100 lat samorządności lekarskiej w Polsce [online], Gazeta Lekarska, 26 kwietnia 2021 [dostęp 2024-04-22] (pol.).
- ↑ Zofia Maria Obrąpalska h. Lubicz M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-04-22].
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 64, poz. 72 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 - Uchwała Rady Państwa z dnia 13 stycznia 1955 r. nr 0/113 - na wniosek Ministra Zdrowia.