Woda słodka

woda naturalnie zawierająca niewielką ilość soli

Woda słodkawoda zawierająca stosunkowo niewielkie ilości soli. Może być różnorako definiowana. W klasyfikacji wód ze względu na zawartość związków mineralnych wodą słodką nazywa się wodę zawierającą od 100 do 500 mg/l związków mineralnych[1]. Według jednej z klasyfikacji wód podziemnych za wody słodkie (niskozmineralizowane, zwykłe) uważane są wody o zawartości substancji mineralnych poniżej 1 g/l[2]. W innych systemach może chodzić o zasolenie poniżej 0,5[potrzebny przypis]. Całość wody słodkiej na kuli ziemskiej pochodzi z procesów parowania i skraplania (ewentualnie resublimacji).

Dostęp do wody słodkiej jest czynnikiem warunkującym życie i przetrwanie wielu gatunków roślin i zwierząt (w tym człowieka). Człowiek może pić tylko wodę słodką (zarówno woda morska, jak i woda brachiczna nie mogą być spożywane w bezpośredniej postaci) pozyskując ją z wód powierzchniowych lub podziemnych.

Podziemne wody słodkie mogą być dzielone na ultrasłodkie M<0,01 g/dm³, słodkie 0,01≤M<0,5 g/dm³ i akratopegi 0,5≤M<1,0 g/dm³[2].

Porównanie z wodą morską

edytuj

Wody słodkie poza ilością rozpuszczonych soli różnią się od wody morskiej także składem chemicznym. W wodzie morskiej dominują chlorki, które w wodzie słodkiej występują w ilościach znikomych, a za to dominują węglany. Najważniejszym z nich, stanowiącym około 60% wszystkich rozpuszczonych ciał stałych, jest węglan wapnia.

Sole mineralne w wodzie morskiej i słodkiej za Lityńskim 1952
wody chlorki % siarczany % węglany %
woda morska (oceaniczna) 88,7 10,8 0,4
woda słodka (rzeczna) 6,9 13,2 79,9

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Andrzej Sadurski, Wody mineralne i lecznicze, pgi.gov.pl
  2. a b Wojciech Ciężkowski, Andrzej Zuber: Wody słodkie i mineralne. W: Hydrologia regionalna Polski. Bronisław Paczyński, Andrzej Sadurski (red.). T. 1: Wody słodkie. Warszawa: Państwowy Instytut Geologiczny, 2007, s. 53. ISBN 978-83-7538-168-9.