Wodniczak pstry[4] (Pardirallus maculatus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny chruścieli (Rallidae). Zamieszkuje Meksyk, Amerykę Środkową i Amerykę Południową. Nie jest zagrożony.

Wodniczak pstry
Pardirallus maculatus[1]
(Boddaert, 1783)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

żurawiowe

Rodzina

chruściele

Rodzaj

Pardirallus

Gatunek

wodniczak pstry

Synonimy
  • Rallus maculatus Boddaert, 1783[2]
Podgatunki
  • P. m. insolitus (Bangs & Peck, 1908)
  • P. m. maculatus (Boddaert, 1783)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Podgatunki i zasięg występowania edytuj

Wyróżnia się następujące podgatunki[4][5]:

Morfologia edytuj

Rozmiary
Długość ciała wynosi 25–28 cm, masa ciała 130–220 g.
Wygląd
Samce cięższe od samic. Od pozostałych chruścieli wodniczaka pstrego wyróżnia długi dziób i wyraźnie plamiste upierzenie. Występuje w trzech odmianach barwnych. Pierwsza odmiana barwna posiada ciemny wierzch ciała i ciemne wzory na spodzie; nie ma białych pasów. Druga posiada szare gardło i pierś, którą pokrywają białe pasy. Trzecia posiada szare, biało nakrapiane gardło. Pierś i brzuch są biało paskowane.

Ekologia i zachowanie edytuj

Środowisko
Spotykany na wysokości do 2000 m n.p.m. Zasiedla bagna, pola ryżowe, rowy, podmokłe tereny trawiaste i sztucznie nawadniane tereny uprawne.
Głos
Odzywa się głośnymi, zgrzytliwymi wrzaskami, często poprzedzonymi chrząkaniami kr-krreih krreih lub grrr. Odzywa się także szorstkim łuh-łuh lub um-um. Gdy zostanie zaniepokojony, wydaje z siebie ostre, powtarzane gek.
Pożywienie
Żywi się owadami, zarówno dorosłymi, jak i larwami, dżdżownicami, bezkręgowcami i małymi rybami.
Lęgi
Ptak monogamiczny, terytorialny. Gniazdo mieści się w roślinności nad powierzchnią wody. Budulec stanowią trawy lub sitowie. Samica składa 2–7 żółtawych jaj. Czas inkubacji nie jest znany, prawdopodobnie 13–31 dni. Pisklęta wykluwają się pokryte od spodu puchem. Są zagniazdownikami lub pół zagniazdownikami. Karmią je oboje rodzice. Prawdopodobnie całkowicie opierzają się po dwóch miesiącach.

Status edytuj

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje wodniczaka pstrego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji, według szacunków, mieści się w przedziale 670–6700 dorosłych osobników. Organizacja Wetlands International w 2006 roku oceniała globalny trend liczebności jako wzrostowy, choć niektóre populacje były stabilne[3].

Przypisy edytuj

  1. Pardirallus maculatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Taylor, B.: Spotted Rail (Pardirallus maculatus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-03-27].
  3. a b Pardirallus maculatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Rallidae Rafinesque, 1815 - chruściele - Rails and coots (wersja: 2020-03-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-03-27].
  5. F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Flufftails, finfoots, rails, trumpeters, cranes, limpkin. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-03-27]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Nicole Bouglouan: Spotted Rail. Oiseaux-Birds. [dostęp 2013-05-05].

Linki zewnętrzne edytuj