Wywłócznik kłosowy
Wywłócznik kłosowy (Myriophyllum spicatum) – gatunek rośliny wodnej z rodzaju wywłócznik, rodziny wodnikowatych.
Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadklasa | |
Klasa | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
wywłócznik kłosowy |
Nazwa systematyczna | |
Myriophyllum spicatum L. Sp. pl. 2:992. 1753 | |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
Rozmieszczenie geograficzne
edytujWystępuje naturalnie w Europie, Azji (z wyjątkiem Półwyspu Arabskiego, Indii i Indochin) oraz w północnej Afryce. Zawleczony poza tym do południowej Afryki i na oba kontynenty amerykańskie. W Polsce pospolity, rozpowszechniony na niżu i pogórzu, w wodach stojących i wolno płynących, zasobnych w składniki pokarmowe.
Morfologia
edytuj- Pokrój
- Elodeid swobodnie pływający lub zakotwiczający się w dnie przy pomocy pędów płożących i korzeni przybyszowych. Nad powierzchnię wystają jedynie kwiatostany. Rzadko zdolny do wytwarzania karłowatych form lądowych (Myriophyllum spicatum for. terrerstre Glück).
- Łodyga
- Rozgałęziona, koloru czerwonawego. Długość zwykle od 20 cm do 3 m. Wyjątkowo do 4–5 m. U formy lądowej – kilka centymetrów. Stosunkowo sztywna. Okrągła w przekroju. Pędy płożące przypominają kłącze.
- Liście
- Pierzastosieczne o nitkowatych odcinkach. Najczęściej w okółkach po cztery, mają barwę ciemnozieloną, jesienią czerwonawą. Łatki liści dość sztywne, odstające od łodygi także po wyciągnięciu z wody, ułożone mniej więcej naprzeciwlegle. Długość 1,5–3,5 cm.
- Kwiaty
- Jasnoróżowe, niepozorne. Zebrane w wyniesione nad wodę kłosy, co umożliwia anemochorię. Przeważnie obupłciowe, ale także jednopłciowe. Okwiat podzielony na czterodziałkowy kielich (działki szerokotrójkątne o długości i szerokości ok. 0,3 mm) i czteropłatkową koronę (płatki jajowate o długości 2,5 mm). Słupek czteroszyjkowy, pręciki zebrane po osiem. Ułożone okółkowo po 3–4 w kątach przysadek. Dolne przysadki (często z kwiatami żeńskimi) pierzastosieczne o długości kwiatów; górne (często z kwiatami męskimi) całobrzegie, krótsze od kwiatów. Kłos o długości 4–15 cm, wyprostowany, wielkokwiatowy.
- Owoce
- Rozłupnia o długości ok. 3 mm rozpadająca się na 4 rozłupki[4][5][6][7].
Biologia i ekologia
edytujHydrofit. Kwitnie od maja do września (zwykle w czerwcu i lipcu). Często rozmnaża się wegetatywnie w ten sposób, że na liściach i wierzchołkach łodyg tworzą się małe pączki, które odrywają się i rozrastają w nowe rośliny (fragmentacja pędów). Do rozmnażania wegetatywnego służą również zmetamorfizowane pędy płożące. W głębszych miejscach rozmnażanie generatywne nie jest możliwe. Roślina nie wytwarza specjalnych turionów. W sprzyjających warunkach jest zdolna przezimować przy dnie w stanie zielonym.
Jeden z pospolitszych makrofitów. Występuje w wodach stojących i wolno płynących o różnej żyzności, bogatych w wapń, o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Często w wodach eutroficznych. Znosi zasolenie do 9‰. Stosunkowo dobrze znosi falowanie. Schodzi do 6 m głębokości, zasiedlając zwykle podłoże zamulone. Może rosnąć na gytii wapiennej, jak i na podłożu piaszczystym z warstwą osadów organicznych. Mimo istnienia formy lądowej, forma typowa po wyschnięciu zbiornika nie jest w stanie przystosować się do nowych warunków i ginie. Tworzy jednogatunkowe agregacje lub wchodzi w skład wielogatunkowych łąk podwodnych. Nie wchodzi do szuwarów. Gatunek charakterystyczny zespołu Myriophylletum spicati i klasy zbiorowisk hydrofitów Potametea[4][5][7].
Liczba chromosomów 2n = 28, 42[5].
Zastosowanie
edytujJest gatunkiem wykorzystywanym do obsadzania ogrodów wodnych, nie jest zbyt wymagający, nie potrzebuje dodatkowego nawożenia, zwłaszcza organicznego. Jest całkowicie mrozoodporny. Rozmnaża się łatwo przez ukorzenianie oderwanych kawałków pędu.
Jeden z gatunków uwzględnianych w obliczaniu Makrofitowego Indeksu Rzecznego na potrzeby monitoringu jakości wód. Ma stosunkowo niską wartość L=3 wskazującą na wysoką trofię siedliska i przeciętną wartość W=2 oznaczającą średnią tolerancję ekologiczną gatunku[8].
Przypisy
edytuj- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-07-07] (ang.).
- ↑ Myriophyllum spicatum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Zbigniew Podbielkowski, Henryk Tomaszewicz: Zarys hydrobotaniki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 223–224. ISBN 83-01-00566-1.
- ↑ a b c Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 536. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Krzysztof Szoszkiewicz, Szymon Jusik, Tomasz Zgoła: Klucz do oznaczania makrofitów dla potrzeb oceny stanu ekologicznego wód powierzchniowych. Warszawa: Inspekcja Ochrony Środowiska, Wydawnictwo Naukowe Gabriel Borowski, 2008, s. 60, seria: Biblioteka Monitoringu Środowiska. ISBN 978-83-61227-04-5.
- ↑ a b Stanisław Kłosowski, Grzegorz Kłosowski: Rośliny wodne i bagienne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2007, s. 92. ISBN 978-83-7073-248-6.
- ↑ Metoda oceny i klasyfikacji rzek na podstawie makrofitów. W: Krzysztof Szoszkiewicz, Janina Zbierska, Szymon Jusik, Tomasz Zgoła: Makrofitowa Metoda Oceny Rzek : Podręcznik metodyczny do oceny i klasyfikacji stanu ekologicznego wód płynących w oparciu o rośliny wodne. Poznań: Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 2010, s. 62. (pol.).
Bibliografia
edytuj- Wolfgang Dreyer , Staw rośliny i zwierzęta, Grzegorz Jednoralski (tłum.), Warszawa: Wyd. Multico, 1995, ISBN 83-7073-068-X, OCLC 830050670 .
- Jerzy Lewczuk, Ogródek wodny, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne,1994, ISBN 83-09-01596-8.
- Marta Bielecka, Biuletyn Informacyjno-Handlowy. Kwiecień, Podkarpacki Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Boguchwale, kwiecień 2006.
- BioLib: 3618
- EoL: 583251
- EUNIS: 175232
- Flora of China: 200015097
- Flora of North America: 200015097
- FloraWeb: 3811
- GBIF: 5361760
- identyfikator iNaturalist: 78157
- IPNI: 430465-1
- ITIS: 27039
- NCBI: 208873
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-2366673
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:430465-1
- Tela Botanica: 43409
- identyfikator Tropicos: 15000007
- USDA PLANTS: MYSP2
- CoL: 4592Z