XXVI Puchar Gordona Bennetta (balonowy)
XXVI Puchar Gordona Bennetta – zawody balonów wolnych o Puchar Gordona Bennetta zorganizowane 11 września w Liège 1938 roku.
| |||
Start balonów | |||
Data |
11 września 1938 | ||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
Organizator | |||
Liczba zawodników |
9 załóg | ||
Liczba reprezentacji |
4 | ||
Zwycięzcy | |||
Polska |
Historia
edytujDo udziału w zawodach zgłoszono 9 balonów z 4 państw: Polski, Belgii, Francji i Szwajcarii. Niemcy w ramach protestu nie zgłosili udziału w zawodach[1]. Było to związane z protestem i żądaniem powtórzenia zawodów w 1937 roku, po zmuszeniu 3 załóg niemieckich do lądowania przez samoloty Czechosłowacji[2]. Zwycięzca ostatnich zawodów Ernest Demuyter wystartował na nowym balonie, który ze składek publicznych zakupiło Towarzystwo Miłośników Sportu Balonowego "Belgica"[1]. Polska zgłosiła udział 3 załóg. Jedna z nich w składzie: Leszek Krzyszkowski i Marian Łańcucki to członkowie Mościckiego Klubu Balonowego[1].
Udział Polaków
edytujPolska ekipa dotarła do Liège 7 września 1938 roku. Na dworcu witała ich Polonia ze sztandarami Związku Kombatantów. 8 września po zwiedzeniu miasta wzięli udział w oficjalnych przyjęciach. W sobotę 10 września rozpoczęto napełnianie balonów i proces ten zakończono następnego dnia w południe[3].
Przebieg
edytujPrognozy meteorologiczne w dniu poprzedzającym start zakładały, że balony polecą w kierunku Hiszpanii, tymczasem tylko jeden zawodnik Tilgenkamp posiadał wizę tego państwa. Polacy zakładając zmianę kierunku wiatru wystąpili o wizy ZSRR. W dniu start 11 września wiatr zmienił kierunek i według ostatnich prognoz wiał w kierunku wschodnim "ze skrętem przy ziemi na północ", natomiast w wyższych warstwach wiał w kierunku południowym. Napełnianie balonów rozpoczęto o godzinie dwudziestej 10 września, a zakończono następnego dnia w południe. Start rozpoczęto o godzinie 17 popołudniu[3]w niedzielę 11 września na terenie Wystawy Wody 1939[1]niedaleko Avenue de Centaire[4]. Oglądało go 20 000 widzów[1]. Zawodnicy po raz pierwszy otrzymali szarfy z napisem "Gordon-Bennett", które miały pomóc w identyfikacji[4]. Jako pierwszy wystartował ubiegłoroczny zwycięzca E. Demuyter, potem balon francuski i Warszawa II[5]. Polski balon LOPP wystartował jako ostatni. Załoga zabrała ze sobą 70 kg balastu. Już pierwszej nocy zużyła część z powodu "braku inwersji". W poniedziałek wieczorem padał deszcz ze śniegiem. We wtorek nad ranem gdy balon minął granicę rumuńską balast skończył się. Aby dotrwać do wschodu słońca załoga pozbyła się części wyposażenia[1]. Kapitan Janusz wyrzucił nawet klucz do mieszkania[6]. Wylądowała 13 września o 7.20 schodząc z wysokości 6000 metrów[1]. Załoga LOPP dwukrotnie spotkała samolot czeski, ale po sprawdzeniu napisów na balonie piloci oddalali się[3].
Uczestnicy
edytujZajęte
miejsce |
Balon | Pojemność
[m³] |
Załoga | Kraj | Czas lotu
[h][7] |
Odległość
w km[8] |
Miejsce
lądowania (najbliższe duże miasto) |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | LOPP
SP–BCU |
2310,0 | Antoni Janusz | Polska | 37:47 | 1692,00 | Bułgaria
Wełczewo[6] (Trojan) |
2. | S. 11 | Jos. Thonnard
A. Vanderschueren |
Belgia | 33:55 | 1463,00 | Bułgaria
(Kosowo) | |
3. | Warszawa II
SP–ANA |
2204,5 | Leszek Krzyszkowski | Polska | 33:33 | 1444,00 | Rumunia |
4. | Maurice Mallet
F–AOJY |
2280,0 | Charles Dollfus | Francja | 33:25 | 1406,00 | Rumunia |
5. | Polonia II
SP–AMY |
2205,5 | Bronisław Koblański | Polska | 33:45 | 1369,00 | Rumunia |
6. | Belgica
DO–BFM |
2205,0 | Ernest Demuyter | Belgia | 31:35 | 1336,00 | Rumunia |
7. | Wallon | Philippe Quersin | Belgia | 30:00 | 1026,00 | Węgry | |
8. | Flandre | Jean M. Combez
R. Coez |
Francja | 23:50 | 905,00 | Czechosłowacja | |
9. | Zürich III
HB–BIA |
2205,5 | Erich Tilgenkamp
Norbert Scheatti |
Szwajcaria | 24:50 | 841,00 | Austria
(Raasdorf, Vienna) |
Nagrody
edytujNa nagrody przeznaczono 50 000 franków belgijskich. Pierwsza nagroda wynosiła 25 000 (ok. 5000 zł), druga -10 000, trzecia - 7 500, czwarta - 5 000, piąta - 2 500[9]. Dodatkowo kpt Janusz otrzymał od króla Belgów złoty zegarek, a inż. Janik od zakładów w Lambert kryształowy puchar[6].
Zaginięcie balonu
edytujW listopadzie 1938 roku prasa podała wiadomość, że nowy balon Demuytera zaginął na Rusi Podkarpackiej. Belgijski zawodnik wylądował na terenie Rumunii, niedaleko granicy ze Słowacją. Po zwinięciu balon wraz z 60 kg listów dla filatelistów miał być wysłany z Bogumina, a stamtąd do Brukseli. Po 6 tygodniach ani balon, ani przesyłki nie dotarły. Belgijskie poselstwa w Pradze i Bukareszcie rozpoczęły poszukiwania, ale nie przyniosły one rezultatów[10][11]. 13 listopada 1938 roku krakowski dziennik Czas podał informację, że poczta po upływie 6 tygodni dotarła do Brukseli[12].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g XXVI. Zawody o puchar Gordona Bennetta, „Skrzydlata Polska” (nr 9), 1938, s. 263-264 .
- ↑ Wniosek o unieważnienie zawodów o puhar Gordon Bennetta - złożony, „Ilustrowany Kurier Codzienny” (175), 1937, s. 15 .
- ↑ a b c Fr. Janik , Zwycięstwo balonu "L.O.P.P" w zawodach Gordon-Bennetta, „Lot i Oplg Polski” (nr 11), 1938, s. 14-16 .
- ↑ a b M.O.P., Balony startują z Leodium, „Kurier Warszawski” (nr 255), 16 września 1938, s. 4-5 .
- ↑ Start balonów w zawodach o puhar Gordon-Bennetta, „Ilustrowany Kurier Codzienny” (nr 253), 13 września 1938, s. 3 .
- ↑ a b c Nad Renem śpiewy, w Sudetach - strzały.., „Ilustrowany Kurier Codzienny” (nr 263), 23 września 1938 .
- ↑ 26th Coupe Aéronautique Gordon Bennett [online], legends.gordonbennett.aero [dostęp 2020-02-26] (ang.).
- ↑ Liege, Belgia 1938 - Zawody o Puchar Gordona Bennetta - Balony - Medale na skrzydłach [online], medalenaskrzydlach.pl [dostęp 2020-01-01] .
- ↑ M.O.P., Zawody o puchar Gordon Bennett'a, „Kurier Warszawski” (nr 249), 11 września 1938, s. 24 .
- ↑ Demuyterowi skradli na Rusi Podkarpackiej balon i worek z pocztą przeznaczoną dla filatelistów, „Ilustrowany Kurier Codzienny” (nr 308), 7 listopada 1938, s. 7 .
- ↑ Gordon-Nennett-Ballon ging verloren, Innsbrucker Nachrichten, 1938-11-14, s. 8 [online], anno.onb.ac.at [dostęp 2020-01-04] .
- ↑ Perypetie balonu słynnego aeronauty belgijskiego, „Czas” (nr 312), 1938, s.2 .